Ολοφάνερη έγινε τις μέρες αυτές η ανησυχία, που έσπειραν στις γραμμές του ευρωενωσιακού κατεστημένου, τα ηχηρά «όχι» των λαών της Γαλλίας και της Ολλανδίας. Δεν είναι, όμως, μόνον αυτοί, που ανησυχούν. Υπάρχουν κι άλλοι, που φοβούνται μη τυχόν και δεν προχωρήσει η πολιτική ενοποίησης της ευρωένωσης. Μην τυχόν και ριζοσπαστικοποιηθεί παραπέρα η λαϊκή αντίσταση και αποκτήσει περισσότερο σαφή και σταθερά αντιιμπεριαλιστικά και αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Κι όχι μόνον ανησυχούν, αλλά και προτείνουν και... διεξόδους αυταπατών και ψεύτικων ελπίδων. Για παράδειγμα, κάποια μέτρα «μείωσης του ελλείμματος δημοκρατίας» και «ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής», ώστε να ριχτεί στάχτη στα μάτια των λαών και να ευνουχιστεί η εκδηλωθείσα ανοιχτά αμφισβήτηση του «ευρωμονόδρομου».