Associated Press

Αμείωτες οι διαδηλώσεις

Εκατοντάδες χιλιάδες Βολιβιανοί εξακολουθούν να πλημμυρίζουν την πρωτεύουσα Λα Πας, εμμένοντας στα αιτήματα του λαϊκού κινήματος για εθνικοποίηση των πηγών ενέργειας και Συνταγματική Συνέλευση, ενώ όλα τα Συνδικάτα κήρυξαν απεργία επ' αόριστον. Πάντως, οι αστυνομικές δυνάμεις απάντησαν, παρά το κενό εξουσίας, με εξαιρετική βία. Τόνοι χημικών και πλαστικών σφαιρών χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των διαδηλωτών, ενώ οι ανθρακωρύχοι απάντησαν με δυναμίτες. Οι επιθέσεις ήταν ανηλεείς και η Λα Πας μετατράπηκε κυριολεκτικά σε πεδίο μάχη, ενώ αργά χτες έκανε την εμφάνισή του και ο στρατός...

Εντούτοις, οι χτεσινές διαδηλώσεις και η έντασή τους καταδεικνύουν ότι το λαϊκό κίνημα θεριεύει, χωρίς να δείχνει σημάδια ότι πέφτει στην παγίδα των αστικών κομμάτων και κυρίως του Προέδρου Μέσα, που μετά τον ελιγμό των συνταγματικών αλλαγών και του δημοψηφίσματος που ανακοίνωσε την Παρασκευή κατόπιν των διαδηλώσεων της Δευτέρας, που ήταν σύμφωνα με τις πληροφορίες οι μεγαλύτερες και μαζικότερες στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, ανακοίνωσε την παραίτησή του.

Καταρχήν, η πρωτεύουσα Λα Πας παραμένει υπό πολιορκία. Οι διαδηλώσεις της Δευτέρας ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Ξανά χτες, οι δρόμοι της Λα Πας μετατράπηκαν σε ποτάμια διαδηλωτών. Ετσι και αλλιώς, η πρωτεύουσα είναι αποκλεισμένη και φαντάζει σαν έρημο νησί: Οι απεργίες και αποκλεισμοί δρόμων και όλων των εισόδων όπως και του αεροδρομίου συνεχίζονται χωρίς διαφοροποιήσεις μην επιτρέποντας τον ανεφοδιασμό καυσίμων αλλά και τροφίμων. Το Ελ Αλτο παραμένει εξεγερμένη πόλη. Το Ποτοσί και η Κοτσαμπάμπα, με γοργό ρυθμό αποκλείονται με τη σειρά τους από τους διαδηλωτές. Σε κλοιό και προς αποκλεισμό, επίσης, η Σάντα Κρους, η Σούκρε, το Ορούρο και η Ταρίχα. Περισσότερα από 70 αδιαπέραστα μπλόκα στο εθνικό οδικό δίκτυο αποτρέπουν τις μεταφορές και συγκοινωνίες.

Παράλληλα, καθώς η 4η συναπτή βδομάδα κινητοποιήσεων ξεκινούσε πιο δυναμικά, μετά την απόφαση της Κυριακής για παραχώρηση επιπλέον προνομίων στις ξένες πολυεθνικές, η ηγεσία της καθολικής εκκλησίας στη χώρα, μπήκε στο «παιχνίδι» της διακοπής των κινητοποιήσεων με το πρόσχημα έναρξης διαλόγου με προοπτική πρόωρες εκλογές. Από όλες τις οπτικές γωνίες, η Δευτέρα ήταν μία πολύ «ασυνήθιστη μέρα»... και ολοκληρώθηκε με την παραίτηση Μέσα.

«Αποφάσισα να υποβάλω την παραίτησή μου. Εχω την υποχρέωση να πω ότι αυτή είναι η ύστατη λύση», για να βρεθεί διέξοδος από την κρίση που ταλανίζει τη χώρα, δήλωσε - σύμφωνα με το Reuters - ο Κάρλος Μέσα σε τηλεοπτικό του διάγγελμα το βράδυ της Δευτέρας που φυσικά απέδωσε την απόφασή του στην αδιαλλαξία των διαδηλωτών.

Δήλωσε ότι πρόκειται για μια μειοψηφία, η οποία προσπαθεί να επιβάλει την άποψή της στην πλειοψηφία και η οποία εκμεταλλεύεται τη δέσμευση του να μην καταφύγει στη χρήση βίας για τη διάλυση των διαδηλώσεων.

Ο ηγέτης του Κινήματος για το Σοσιαλισμό - MAS Εβο Μοράλες, προειδοποίησε ότι πολύ δύσκολα ο Πρόεδρος Μέσα μπορεί να γίνει πιστευτός, αφού δε δηλώνει ότι είναι «αμετάκλητη η απόφασή του». Τέλος, κάλεσε να παραιτηθούν και οι πρόεδροι των δύο Σωμάτων του Κογκρέσου, Ορμάντο Βάκα Ντίες και Μάριο Κόσο, όπως αναφέρει το Πρένσα Λατίνα. Παράλληλα, πολλοί ηγέτες των οργανώσεων που αποτελούν συνισταμένες του λαϊκού κινήματος θεωρούν την παραίτηση ως «ελιγμό και πολιτικό καιροσκοπισμό, ώστε να παραμείνει στην εξουσία και να καταστείλει την κοινωνική εξέγερση». Ενώ από κοινού ο Μοράλες, ο ηγέτης της Κεντρικής Ενωσης Εργαζομένων -(COB), Χάιμε Σολάρες και ο Αμπέλ Μαμάνι, ηγέτης των Λαϊκών Συμβουλίων Γειτονιάς του Ελ Αλτο, απέρριψαν την προοπτική ανάληψης εξουσίας από τον Βάκα Ντίες ή τον Κόσο.

Η παραίτηση Μέσα ουσιαστικά προκαλεί πολλαπλά ερωτήματα. Περισσότερα ερωτήματα από ό,τι απαντήσεις. Τουλάχιστον τέσσερα προκύπτουν αβίαστα και χρήζουν άμεσων απαντήσεων: Πρώτον: Είναι η δεύτερη φορά, σε διάστημα ενός έτους, που ο Μέσα υποβάλει την παραίτησή του στο Κογκρέσο, που καλείται τώρα να αποφασίσει εάν η παραίτησή του θα γίνει δεκτή ή όχι. Ωστόσο, είναι αβέβαιο εάν το Κογκρέσο θα δεχτεί την παραίτηση του Μέσα. Δεύτερον: Ο Πρόεδρος Βάκα Ντίες, που σύμφωνα με το Σύνταγμα είναι ο επόμενος που θα τον διαδεχτεί χαρακτηρίζεται «ακροδεξιός», στηρίζει τις κινήσεις αυτονομίας της Σάντα Κρους, δηλαδή το διχασμό της χώρας και είναι κυριολεκτικά λαομίσητος. Τρίτον: Εάν ο Βάκα Ντίες εξαναγκαστεί και αυτός σε παραίτηση, η μοναδική λύση είναι προσφυγή σε πρόωρες εκλογές. Θεωρητικώς, η καλύτερη λύση κάτι που ζητά το MAS και άλλες συνισταμένες του λαϊκού κινήματος, εντούτοις το ζήτημα της εθνικοποίησης «παγώνει» επ' αόριστον, αλλά και το κίνημα εγκαταλείπει τους δρόμους... Τέταρτον και ίσως το πιο κύριο: Το Κογκρέσο δεν πρόκειται να συγκληθεί, παρά τις διακηρύξεις περί του αντιθέτου, για να λάβει αποφάσεις, συνεπώς όλα τα παραπάνω ερωτήματα θα παραμένουν ερωτήματα...

Ερωτήματα για μια χώρα που έχει τα δεύτερα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου, μετά τη Βενεζουέλα, στη Λατινική Αμερική.

Τέλος, με «ανοικτή επιστολή» το ΚΚ Βολιβίας-PCB, από τις 2 Ιούνη κιόλας είχε επισημάνει: «Ο κίνδυνος για την πατρίδα είναι μεγάλος, αλλά είναι ακόμα πιο μεγάλος για τους εργαζόμενους της υπαίθρου και των πόλεων, για τα φτωχότερα στρώματα, που είναι εκείνα, τα οποία κινδυνεύουν να υποστούν τις συνέπειες μιας ενδεχόμενης ήττας του σημερινού κινήματος». Και προσθέτει ότι «ούτε αυτή η κυβέρνηση, ούτε αυτή η Βουλή, θα ανταποκριθούν στις ανάγκες και τις απαιτήσεις μας. Μόνο μια αλλαγή στην πολιτική σκηνή, η προσφυγή σε εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου, αντιπροέδρου, γερουσιαστών και βουλευτών μπορεί να μας δώσει μια ανάσα, και την ίδια ώρα το περιθώριο να δημιουργήσουμε μια πραγματική ένωση των λαϊκών δυνάμεων. Προϋπόθεση είναι να διευκρινίσουμε μια πλατφόρμα για τον αγώνα αυτό, με ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα διακυβέρνησης, στο οποίο δε θα είμαστε αυστηρά δεσμευμένοι. Για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να υποτάξουμε τις λαϊκιστικές τάσεις, το σεχταρισμό και τις ιδιαίτερες φιλοδοξίες κάθε ομάδας». Το PCB προσθέτει: «Πρέπει να δώσουμε έμφαση στο ότι, αν ο κύριος εξωτερικός μας εχθρός είναι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, ο εσωτερικός μας εχθρός είναι η ολιγαρχία. (...). Είναι επείγουσα ανάγκη να λάβουμε κάθε μέτρο, ώστε οι λαϊκές διαδηλώσεις, χωρίς να χάσουν τη μαχητικότητα και τη δύναμή τους, να χαρακτηρίζονται από πειθαρχία, να αποκλειστούν τα προβοκατόρικα στοιχεία, καθώς και τα στοιχεία που χρηματοδοτούνται και υποκινούνται από τα κόμματα που υπέστησαν ήττα τον Οκτώβρη του 2003. Οι βανδαλισμοί και οι επιθέσεις εναντίον άλλων εργαζόμενων και πολιτών δεν αποτελούν επαναστατικές πράξεις, είναι πράξεις που δυσφημούν το κίνημα για τα δικαιώματα των ιθαγενών, που εμποδίζουν τη νίκη του κινήματος της πολυεθνικής και πολυπολιτισμικής Βολιβίας».