Ανακάλυψα την πραγματική Τήνο εδώ και δώδεκα, περίπου, χρόνια. Εντελώς τυχαία. Για μια μέρα πήγα, όπως πάντα, αλλά τελικά έμεινα δυο ολόκληρες και αλησμόνητες βδομάδες. Η Τήνος, αυτή που γνώρισα ως μεγάλη, χαράχτηκε μέσα μου για πάντα. Η ομορφιά της, τα καθαρά και περίτεχνα χωριά της, οι περιστερώνες της, η διαύγεια του ουρανού και της θάλασσας, το υπέροχο ατέλειωτο γαλάζιο που συνυπάρχει αρμονικά με το λευκό, οι υπέροχες παραλίες, οι εναλλαγές του τοπίου, η ευγένεια των κατοίκων, η λάμψη των άστρων που εκεί είναι διαφορετική. Μοναδική. Εκτυφλωτική. Από εκείνες τις αξέχαστες διακοπές επισκέφτηκα αρκετές φορές το νησί. Μα, τα τελευταία πέντε χρόνια, όλο λέω να πάω και όλο το αναβάλλω. Κάτι πάντα συμβαίνει και καθώς νέες παραστάσεις με βομβαρδίζουν καθημερινά, ξεχνιέμαι. Και επόμενο θα ήταν, σιγά σιγά, να ατονούσε και να ξεθώριαζε κάπως η θύμησή της. Τόσα και τόσα γίνονται κάθε λεπτό, τόσους «τόπους» επισκέπτομαι καθημερινά στο Διαδίκτυο, που η Τήνος, όσο όμορφη και αν είναι, μοιραίως θα τη λησμονούσα. Αν δεν υπήρχε ο εκδότης Στρατής Φιλιππότης που δε μας αφήνει σε ησυχία... Με τις συνεχείς, εκλεκτές όμως, εκδόσεις του με ό,τι σχετικό με την Τήνο, μας καταφέρνει ένα πλήγμα. Μας αναστατώνει. Ανανεώνει συνεχώς την αγάπη μας για τον ευλογημένο από τη φύση τούτο τόπο και πυροδοτεί τη νοσταλγία μας. Πριν από μερικές μέρες, κυκλοφόρησαν δυο ακόμα εξαιρετικοί τόμοι:

Το βιβλίο του Ρήγα Γαρταγάνη «Γιαννούλης Χαλεπάς: η ζωή ενός μεγάλου», που μιλά για τον τραγικό μύθο της νεοελληνικής τέχνης, που υπήρξε το σύμβολο της δύναμης του ταλέντου, αλλά και της τραγικής μοναξιάς του ασυμβίβαστου. Και το βιβλίο του Αλέκου Ε. Φλωράκη «Οι τηνιακές βοτσαλωτές αυλές».

Τώρα, δεν το συζητάω. Πήρα την απόφαση και τίποτε δε με σταματά. Μόλις τελειώσω την ανάγνωση τούτων των εξαιρετικών βιβλίων, έφυγα. Ξέρετε πού θα με βρείτε. Στην Τήνο, φυσικά.