Εύηχες, για τα αυτιά του ακροατηρίου του, νουθεσίες προς την κυβέρνηση της ΝΔ για άμεσες τομές ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας», διατύπωσε από το βήμα της συνέλευσης ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου, εμφανιζόμενος βασιλικότερος του (άγρια νεοφιλελεύθερου) βασιλέως.

Ο Γ. Παπανδρέου προέτρεψε την κυβέρνηση να ακολουθήσει το παράδειγμα των χωρών της ΕΕ που «αγκάλιασαν τις αναγκαίες προσαρμογές και γίνονται οι καλύτεροι μαθητές στη βαθμολογία σε ό,τι αφορά τη Λισαβόνα», χωρίς να λογαριάζει αντιδράσεις. Επιπλέον, παρουσίασε τις χώρες αυτές (δηλαδή τις αστικές τους κυβερνήσεις με τη βοήθεια συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών) σαν παράδειγμα προς μίμηση ως προς το πώς κατάφεραν να εξαπατήσουν τους εργαζόμενους, αποπροσανατολίζοντάς τους με ανύπαρκτους «κοινούς στόχους» και εξασφαλίζοντας έτσι «ευρύτατη κοινωνική συναίνεση».

Προειδοποίησε βέβαια πως τέτοιες τομές θα «θίξουν συμφέροντα», εννοώντας τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά εξήρε την αποτελεσματικότητα του «κοινωνικού διαλόγου» που δοκιμάστηκε στο παρελθόν με επιτυχία για την ανατροπή δικαιωμάτων. Ο Γ. Παπανδρέου, δημαγωγώντας ασύστολα, ισχυρίστηκε πως μέσα από μια τέτοια διαδικασία όλοι μπορούν να βγουν κερδισμένοι, αλλά και όσοι χάσουν, γι' αυτούς μπορεί «να υπάρξει και η απαραίτητη πρόνοια ώστε να μην περιθωριοποιηθούν»!

Δεν παρέλειψε, φυσικά, να εγκαλέσει την κυβέρνηση, καθώς «βρίσκεται σε λάθος δρόμο», δείχνοντάς της τον σωστό, που κατά τη γνώμη του ακολουθούσε το ΠΑΣΟΚ, ο οποίος περιλαμβάνει μεταξύ πολλών άλλων: Τομές στο κράτος, για την ανταγωνιστικότητα, για την απασχόληση, για την παιδεία, για την αντιμετώπιση της διαφθοράς, για τα μεγάλα θέματα της εξωτερικής πολιτικής. Επισημαίνοντας το ειδικό βάρος των «αλλαγών» στην παιδεία, με πλήρες ξήλωμα όλων όσα στοιχειοθετούσαν ως σήμερα το δημόσιο δωρεάν σχολείο έστω κι αυτού του υποβαθμισμένου. Οπως ανέφερε: «Είναι πολύ σημαντικό και να μπορούμε να προσαρμοζόμαστε και να ανεβάσουμε την ποιότητα, αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε βασικές τομές στο εκπαιδευτικό σύστημα», ενώ υπενθύμισε πως ο ίδιος ήταν και παραμένει υπέρ της ίδρυσης ιδιωτικών Πανεπιστημίων, της σύνδεσης εκπαίδευσης - αγοράς, της προωθούμενης αξιολόγησης κλπ.