Παρασκευή 27 Μάη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 15
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ο άλλος δρόμος

«

Σήμερα, ο λαός μας ζει σε ένα καθεστώς κυριαρχίας των Βρυξελλών, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η πολιτική της χώρας μας καθορίζεται με βάση την πολιτική του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών και τα συμφέροντα των ΗΠΑ και των πολυεθνικών. Ο λαός μας είναι κυρίαρχος μόνο στα χαρτιά. Το κουμάντο το κάνει μια αδίστακτη ολιγαρχία.

Στο όνομα του στόχου της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης, που είναι το άλφα και το ωμέγα της κυβερνητικής πολιτικής, αφαιρούνται κεκτημένα δημοκρατικά δικαιώματα, δικαιώματα που αποκτήθηκαν με τεράστιες θυσίες των εργαζομένων. Ξηλώνεται συστηματικά το λεγόμενο κράτος πρόνοιας, το 8ωρο, τα επιδόματα ασφάλισης, οι κρατικές επιχειρήσεις ξεπουλιούνται κλπ.

Σας αναφέρω ορισμένα στατιστικά στοιχεία, που χαρακτηρίζουν την κατάσταση:

Η Ελλάδα διαθέτει τις μικρότερες κοινωνικές δαπάνες για τη δημόσια υγεία, την πρόνοια, την παιδεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό κλπ. Αυτές μόλις φτάνουν το 50% του μέσου όρου των χωρών της Κοινότητας.

Για την παιδεία, π.χ., διαθέτει τα μικρότερα κονδύλια από όλες τις χώρες της ΕΕ. Η χώρα που ζείτε, η Σουηδία, διαθέτει το 7,8% του ΑΕΠ και η Ελλάδα το 2,9%.

Η ανεργία στη χώρα μας από καιρό τώρα έχει ξεπεράσει το 10%, με βάση τα επίσημα στοιχεία. Στην πραγματικότητα, είναι πολύ μεγαλύτερη. Στη Θεσσαλονίκη, π.χ., ξεπερνά το 17%.

Το 60,4% των φόρων του 1998 το πλήρωσαν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι. Ενώ οι έμποροι και βιομήχανοι πλήρωσαν το 22,1%.

Από το 1990-1997 το εισόδημα των εργαζομένων μειώθηκε κατά 22,5%.

Το 1990 η βασική σύνταξη αντιστοιχούσε σε 20 μεροκάματα ανειδίκευτου εργάτη. Σήμερα, η σύνταξη αναλογεί σε 16,5 μεροκάματα.

Με μια λέξη: Στους εργαζόμενους πέφτουν μόνο βάρη, ενώ στους μεγαλοεπιχειρηματίες πλούτη.

Ολη αυτή η κατάσταση δικαιολογείται από την κυβέρνηση σαν αναγκαία πολιτική για την ένταξη της χώρας μας στην ΟΝΕ (Οικονομική, Νομισματική Ενωση). Ο πρωθυπουργός σε όλους τους τόνους διακηρύσσει ότι η ΟΝΕ αποτελεί μονόδρομο και εθνικό στόχο. Αυτός, όμως, ο εθνικός στόχος σημαίνει περισσότερη ανεργία, σημαίνει φτώχεια και εξαθλίωση για το λαό. Και είναι βέβαιο πως το πρόσχημα για θυσίες, προκειμένου να μπούμε στην ΟΝΕ, θα συνεχίζεται και μετά την ένταξη. Τότε θα προβάλλεται η δικαιολογία για να μη μας βγάλουν από την ΟΝΕ ή για να μπορεί, δήθεν, η χώρα μας να ανταγωνίζεται τις άλλες δυνάμεις.

Πολλοί διερωτώνται: Είναι μοιραία αυτή η πορεία, αυτός ο μονόδρομος; Δεν υπάρχει άλλη λύση, δεν υπάρχει άλλος δρόμος λήξης των θυσιών του ελληνικού λαού;

Το ΚΚΕ απαντάει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο πως υπάρχει. Το ΚΚΕ έχει διακηρύξει πως η λύση βρίσκεται στο να συσπειρωθούν όλες οι δημοκρατικές, λαϊκές, ριζοσπαστικές δυνάμεις σε ένα πατριωτικό κοινωνικό πολιτικό μέτωπο, που θα βάλει φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική, φρένο στη σημερινή πορεία της χώρας. Θα την ανατρέψει και θα ανοίξει το δρόμο, για μια ριζικά άλλη πολιτική».

(Απόσπασμα από την ομιλία του σ. Χαρίλαου Φλωράκη σε εκδήλωση της ΚΟ Σουηδίας του ΚΚΕ, στη Στοκχόλμη, το Νοέμβρη του 1998)


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ