ΜΠΑΚΟΥ.--

Μπορεί «συμβολικά» να έκοψαν τις κορδέλες και να γύρισαν τις στρόφιγγες του πετρελαιαγωγού Μπακού-Τσεϊχάν οι Πρόεδροι του Αζερμπαϊτζάν, Αλίεφ, της Γεωργίας, Σαακασβίλι, και της Τουρκίας, Σεζέρ. Ωστόσο, οι μεγάλοι ωφελημένοι «παίκτες» είναι οι πολυεθνικές του πετρελαίου, με προεξάρχουσα την κυρίαρχη του τραστ που κατασκεύασε και θα λειτουργεί τον αγωγό μήκους 1.765 χλμ., τη βρετανική BP (30%), καθώς και μια σειρά άλλων επιχειρήσεων, τις «Socar», «ConocoPhillips», «Total» και «Unocal», μεταξύ άλλων. Και, ασφαλώς, οι ΗΠΑ και η ΕΕ, που «μοιράζονται» το «σκοπό» της χρήσης του αγωγού αυτού για γεωπολιτικούς στόχους: Συγκεκριμένα, τον «αποκλεισμό» της Ρωσίας και του Ιράν από την εκμετάλλευση των - δυνάμει - «χρυσοφόρων» πετρελαιοφόρων κοιτασμάτων. Οπως σημείωνε αναλυτής του «Ria Novosti», η σημασία του αγωγού είναι πολύ περισσότερο γεωπολιτική απ' ό,τι οικονομική.

Οι πληροφορίες περί ανάπτυξης στρατευμάτων των ΗΠΑ στο Αζερμπαϊτζάν υπογραμμίζουν τη σημασία που αποδίδει ο - αόρατος, με την πρώτη ματιά - βασικός παίκτης πλέον στην περιοχή, η Ουάσιγκτον. Ο στόχος αυτής της «πιθανολογούμενης» ανάπτυξης αερομεταφερόμενων και αυτοκινούμενων δυνάμεων των ΗΠΑ στην περιοχή είναι διττός: Η «παροχή ασφάλειας» για τον αγωγό και η αύξηση της πίεσης σε Μόσχα και Τεχεράνη. Μια ανάλογη «λογική» βρίσκεται πίσω και από την αμερικανική πρόθεση δημιουργίας βάσεων στο έδαφος της Γεωργίας.

Ωστόσο, πέραν της αμφίβολης - από οικονομικής πλευράς - βιωσιμότητας του πετρελαιαγωγού που «αλλάζει τον κόσμο», κατά τη βαρύγδουπη φράση που χρησιμοποίησαν διάφοροι αναλυτές, στις «ανησυχίες» για το μέλλον του προστίθεται και η αυξανόμενη επιρροή των ουαχαμπιτών ισλαμιστών (και) στο Αζερμπαϊτζάν.