Κυριακή 15 Μάη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 16
60 ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΝΙΚΗΣ
Η αλήθεια και το ψέμα

Τα σοβιετικά στρατεύματα απελευθερώνουν την πρωτεύουσα της Ουκρανίας Κίεβο (6/11/1943)
Τα σοβιετικά στρατεύματα απελευθερώνουν την πρωτεύουσα της Ουκρανίας Κίεβο (6/11/1943)
Μόλις ο Μπους και οι της ΕΕ, μαζί με τις αντιδραστικότατες κυβερνήσεις της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στις Λετονία - Εσθονία - Λιθουανία (στις 3 Βαλτικές χώρες), άρχισαν εδώ και αρκετά χρόνια να λένε τα δικά τους για το «Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ» (Σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ Γερμανίας - Σοβιετικής Ενωσης, 23 Αυγούστου 1939 ), μπήκαν σε ενέργεια και τα εδώ παπαγαλάκια τους: Καθηγητές, δημοσιογράφοι και άλλοι πρόθυμοι σπεύδουν να επαναλάβουν την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα: Μετά τον πόλεμο η σοβιετική κατοχή αντικατέστησε τη γερμανική! Οφείλουμε, λοιπόν, οι κομμουνιστές ένα «μεγάλο συγγνώμη» σε αυτούς τους λαούς... Και πρώτα απ' όλους οφείλει η κυβέρνηση Πούτιν, και ας μην είναι κομμουνιστές, λένε οι «αρχηγοί» και ακολουθούν οι παπαγάλοι. Παρότι κυβέρνηση της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, οι αμερικανοευρωπαϊκές στοχεύσεις θέλουν την κυβέρνηση Πούτιν γονατισμένη, στο πλαίσιο βεβαίως των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών τους.

Οφείλουμε, λοιπόν, οι κομμουνιστές, πρώτοι απ' όλους, συγγνώμη, που αυτοί οι λαοί έζησαν «σκλάβοι» (!) και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!! Αλλά και επειδή η Σοβιετική Ενωση μοίρασε (!!) την Ανατολική Ευρώπη με τη Γερμανία!...

Εκείνοι που πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη από τους λαούς της Πολωνίας και των Βαλτικών χωρών είναι οι σημερινοί κυβερνώντες τους και οι ΗΠΑ - Μ. Βρετανία - Γαλλία. Και φυσικά η Γερμανία. Συγγνώμη οφείλουν να ζητήσουν αυτά τα κράτη και απ' όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς.

Η επιστροφή των νικητών
Η επιστροφή των νικητών
Η Σοβιετική Ενωση δεν είχε επιθετική πολιτική. Είχε πολιτική ειρήνης, πολιτική αποτροπής του πολέμου, γιατί, έχοντας καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δεν ενδιαφερόταν (το αντίθετο) για συμμετοχή στο ξαναμοίρασμα του κόσμου. Ενώ οι ιμπεριαλιστικές χώρες («δημοκρατικές» και μη) ήταν αυτές που προκάλεσαν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως και τον Α΄.

Οντας στόχος όλων, η Σοβιετική Ενωση αμύνθηκε. Διεξήγαγε δίκαιο αγώνα για την απελευθέρωση και του δικού της τμήματος που είχε κατακτηθεί και των άλλων χωρών. Και μόνη της έγραψε εποποιία, όντας σε συνθήκες καπιταλιστικής περικύκλωσης και προβοκάτσιας, απειλών και εκβιασμών, υπονόμευσης και πολεμικών επιθέσεων.

Πολύ καλά έκανε, λοιπόν, η Σοβιετική Ενωση και συνήψε το «Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ», που έχει προκαλέσει την υποκριτική λύσσα αστών και οπορτουνιστών. Να τι έγραψε ο φανατικός αντικομμουνιστής William L. Shirer στο βιβλίο του «Η άνοδος και η πτώσις του Γ΄ Ράιχ» (εκδόσεις «Αρσενίδη», τόμος Β΄, σελ. 199 - 200):

«Μετά δύο έτη, όταν τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλλον εις την Ρωσίαν, κατά παραβίασιν του συμφώνου, ο Στάλιν θα εδικαιολόγη πάλιν την αισχράν συμφωνίαν του με τον Χίτλερ, η οποία επραγματοποιήθη όπισθεν της ράχεως των αγγλο- γαλλικών στρατιωτικών αποστολών, αι οποίαι είχον έλθει διά να διαπραγματευθούν εις την Μόσχαν. "Εξησφαλίσαμεν ειρήνην διά την χώραν μας δι' εν και ήμισυ έτος" εκαυχήθη εις μίαν εκπομπήν προς τον ρωσικόν λαόν την 3ην Ιουλίου 1941, "καθώς και μίαν ευκαιρίαν διά να προπαρασκευάσωμεν τας δυνάμεις μας προς άμυναν, εάν η φασιστική Γερμανία θα διεκινδύνευε να επιτεθή κατά της χώρας μας παραβαίνουσα το σύμφωνον. Τούτο υπήρξε σαφές κέρδος διά την χώραν μας και ζημία διά την φασιστικήν Γερμανίαν".

Χιτλερικοί στους δρόμους της Πράγας (1939)
Χιτλερικοί στους δρόμους της Πράγας (1939)
Αλλ' ήτο πράγματι; Το σημείον τούτο συνεζητήθη έκτοτε πολλάκις. Το ότι η αισχρά μυστική συμφωνία έδωσεν εις τον Στάλιν το ίδιον χρονικόν διάστημα διά ν' αναπνεύση, το οποίον ο Τσάρος Αλέξανδρος ο Α΄ εξησφάλισεν από τον Ναπολέοντα το 1807 και ο Λένιν από τους Γερμανούς εις το Μπρεστ - Λιτόφσκ το 1917, ήτο προφανές. Εντός βραχέος χρονικού διαστήματος, αύτη έδωσεν επίσης εις την Σοβιετικήν Ενωσιν μίαν προκεχωρημένην αμυντικήν τοποθεσίαν εναντίον της Γερμανίας, πέραν των υφισταμένων ρωσικών συνόρων, συμπεριλαμβανομένων βάσεων εις τα Βαλτικά Κράτη και την Φινλανδίαν - εις βάρος των Πολωνών, των Λετονών, των Εσθονών και των Φινλανδών. Και το σημαντικότερον όλων, όπως η επίσημος σοβιετική Ιστορία της Διπλωματίας ετόνισε βραδύτερον, εξησφάλισε εις το Κρεμλίνον ότι, εάν η Ρωσία εδέχετο βραδύτερον επίθεσιν από την Γερμανίαν, αι Δυτικαί Δυνάμεις θα είχον ήδη ανεκκλήτως εμπλακή εναντίον του Τρίτου Ράιχ και η Σοβιετική Ενωσις δε θ' ανθίστατο μόνη κατά της γερμανικής ισχύος, όπως είχε φοβηθεί ο Στάλιν καθ' όλον το θέρος του 1939 . Ολ' αυτά είναι αναντιρρήτως αληθή».

Ο αισχρός Σίρερ είναι πιο ειλικρινής από τους σύγχρονους Αμερικανοευρωπαίους. Οι οποίοι «ξεχνάνε» τα γεγονότα.

Στις 12 του Μάρτη 1938 η Γερμανία ολοκλήρωσε την προσάρτηση της Αυστρίας. ΗΠΑ - Μ. Βρετανία - Γαλλία θεώρησαν το γεγονός φυσικό, ζωτική ανάγκη της Γερμανίας!

Γερμανοί αιχμάλωτοι στους δρόμους της Μόσχας
Γερμανοί αιχμάλωτοι στους δρόμους της Μόσχας
Στις 29 και 30 του Σεπτέμβρη 1938 οι ΗΠΑ - Μ. Βρετανία - Γαλλία παρέδωσαν στον Χίτλερ την Τσεχοσλοβακία (Σύμφωνο Μονάχου). Και στις 14 του Σεπτέμβρη 1939 η Γερμανία την κατέλαβε ολόκληρη!

Στις 7 του Απρίλη 1939 η Ιταλία εισέβαλε στην Αλβανία και στις 8 την κατέλαβε ανενόχλητη!

Στις 31 του Μάρτη 1939 οι Βρετανία - Γαλλία δήλωσαν πως παρέχουν στην Πολωνία εγγυήσεις σε περίπτωση που θα δεχθεί απρόκλητη επίθεση. Μάλιστα, στις 19 του Μάη 1939 υπογράφτηκε γαλλοπολωνική στρατιωτική συμμαχία. Ενώ στις 25 του Αυγούστου 1939 η Βρετανία υπέγραψε με την Πολωνία «Σύμφωνο αμοιβαίας βοήθειας».

Τι απέγιναν αυτές οι Συμφωνίες και οι υποσχέσεις; Αποδείχθηκαν φούμαρα. Την 1η του Σεπτέμβρη 1939 η Γερμανία δημιούργησε μια προβοκάτσια και εισέβαλε στην Πολωνία! Και οι ΗΠΑ; Κήρυξαν στάση «ουδετερότητας»!! Και οι Αγγλογάλλοι; «Κήρυξαν» τον πόλεμο κατά της Γερμανίας, αλλά δεν τον έκαναν και στην πράξη!!! («παράξενος» πόλεμος»)... Επί περίπου ένα χρόνο τον είχαν κηρυγμένο, δίχως να τον διεξάγουν...

Και η κυβέρνηση της Πολωνίας; Αυτή διαπραγματευόταν με τον Χίτλερ, έτοιμη και πρόθυμη να κτυπήσει μαζί του τη Σοβιετική Ενωση! Η συμφωνία χάλασε στο θέμα του Γκντανσκ, που ο Χίτλερ ζητούσε να προσαρτήσει, και στο «διάδρομο» στην Πομερανία. Τότε η αστική τάξη της Πολωνίας, για να προστατευθεί από τη Γερμανία άρχισε να κάνει «Σύμφωνα» με τους Αγγλογάλλους, ενώ αρνήθηκε να κάνει «Σύμφωνο» με τη Σοβιετική Ενωση, όπως της ζητούσε, για κοινή πάλη κατά της χιτλερικής επιδρομής. Και τελικά την έπαθε τόσο από τους Γερμανούς, όσο και από τους Αγγλογάλλους...

Να προστεθεί και τούτο: Ενώ η βρετανική κυβέρνηση έκανε διαπραγματεύσεις με τη Σοβιετική Ενωση, υποτίθεται για αντιχιτλερική συμμαχία, ταυτόχρονα έκανε μυστικές διαπραγματεύσεις με τον Χίτλερ, προτείνοντας τη σύναψη «Συμφώνου μη επίθεσης» και συμφωνίας για το μοίρασμα σφαιρών επιρροής, δηλαδή συμφωνίας πολύ πολύ πιο σημαντικής από την αγγλογερμανική ναυτική συμφωνία του 1935. Στις χώρες που θα μοίραζαν συμπεριλαμβανόταν και η Σοβιετική Ενωση, ενώ η Βρετανία συμφωνούσε να παραιτηθεί και από τις εγγυήσεις που είχε αναλάβει απέναντι στην Πολωνία, τις οποίες δεν τήρησε, όπως προαναφέρθηκε.

Τα «πανιά», επομένως, του Χίτλερ, να «καταβροχθίσει» και την Πολωνία, του τα φούσκωσαν οι «δημοκρατίες» των ΗΠΑ - Βρετανίας - Γαλλίας και όχι η Σοβιετική Ενωση, όπως ψευδέστατα γράφεται.

Και πριν προχωρήσουμε, χρειάζεται να θυμηθούμε εδώ ότι στις 22 του Μάρτη 1939 , δηλαδή 5 μήνες προτού να γίνει το «Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ», η Γερμανία κατέλαβε τη λιθουανική πόλη Κλαϊπέντα, για το καθεστώς της οποίας ήταν εγγυήτριες δυνάμεις οι Βρετανία - Γαλλία!! Εννοείται πως και πάλι οι «εγγυήτριες» έκαναν τα στραβά μάτια...

Ακόμη: Στα τέλη του 1939 οι Αγγλογάλλοι (με την καλυμμένη βοήθεια της Γερμανίας) «έσπρωξαν» την κυβέρνηση της Φινλανδίας σε πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ενωσης. Εδιναν μάλιστα στη Φινλανδία άφθονο εξοπλισμό, ενώ ετοιμάζονταν να στείλουν και στρατό. Στο μεταξύ, η Φινλανδία νικήθηκε και τον Μάρτη του 1940 υπέγραψε στη Μόσχα συνθήκη ειρήνης. Ετσι, τα σχέδια ματαιώθηκαν.

Ιστορία απ' τα παλιά

Στις 3 του Μάρτη 1918 η σοβιετική εξουσία, που τότε μετρούσε τρεισήμισι μήνες ζωής, υποχρεώθηκε, λόγω του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων, να υπογράψει τη «συνθήκη του Μπρεστ - Λιτόφσκ», αρνούμενη να συζητήσει τους όρους της και δηλώνοντας, πως η «ειρήνη» που έρχεται με αυτή τη συνθήκη δε στηρίζεται στην ελεύθερη συγκατάθεση των λαών, αλλά υπαγορεύεται στη Σοβιετική Ρωσία από το γερμανικό ιμπεριαλισμό, που επιτιθόταν εναντίον της μαζί με τους Πολωνούς και άλλους αντεπαναστάτες.

Σύμφωνα με τους όρους της συνθήκης του Μπρεστ - Λιτόφσκ η Σοβιετική Ρωσία υποχρεωνόταν να παραχωρήσει στη Γερμανία και στην Αυστρουγγαρία πάνω από 150 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα του εδάφους της, ανάμεσα στα οποία τη Λιθουανία, τμήμα της Εσθονίας και της Λετονίας, καθώς και τη Δυτική Ουκρανία και τη Δυτική Λευκορωσία.

Δυτική Ουκρανία και Δυτική Λευκορωσία έμειναν κάτω από την εξουσία της πολωνικής αστικής τάξης. Το ίδιο και ένα τμήμα της Λιθουανίας, μαζί με την πρωτεύουσα Βίλνα. Κι αυτά, παρά το ότι η Πολωνία υποχρεώθηκε να σταματήσει τον αντεπαναστατικό πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ρωσίας και στις 18 του Μάρτη 1921 να υπογράψει συνθήκη ειρήνης που καθόριζε τα καινούρια ανατολικά σύνορα του πολωνικού κράτους.

Οταν τον Οκτώβρη του 1918 ξέσπασε η επανάσταση στην Αυστρουγγαρία και το Νοέμβρη στη Γερμανία, η Σοβιετική εξουσία ακύρωσε τη συνθήκη του Μπρεστ - Λιτόφσκ. Τότε ξεσηκώθηκαν οι λαϊκές μάζες στις Βαλτικές χώρες και στις Ουκρανία και Λευκορωσία, όπου σχηματίσθηκαν σοβιετικές κυβερνήσεις.

Ομως, τότε επενέβη η Αντάντ. Πάνω από 40.000 Εγγλέζοι και 10.000 Αμερικανοί στρατιώτες, χιλιάδες Γάλλοι και άλλοι αποβιβάστηκαν στην Κριμαία και 100.000 Ιάπωνες στην Απω Ανατολή, ενώ η Αντάντ ζήτησε από τη νικημένη Γερμανία να αφήσει το στρατό της στις περιοχές της Ρωσίας που κατείχε, κάτι που έγινε.

Τελικά: Η Σοβιετική εξουσία ανατράπηκε σε όλες αυτές τις χώρες και περιοχές. Ο συσχετισμός των δυνάμεων δεν έκανε δυνατή την εδραίωσή της.

Τρεις επαναστάσεις

Στις 21 του Ιούνη 1940 άρχισε στην Εσθονία νέα σοσιαλιστική επανάσταση και τον Ιούλη η Σοβιετική εξουσία αποκαταστάθηκε. Στις 8 του Οκτώβρη 1940 το ΚΚ Εσθονίας, με απόφαση του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκων) έγινε δεκτό στη σύνθεσή του.

Τι είχε προηγηθεί; Στις εκλογές για την Κρατική Βουλή (14 - 15 του Ιούνη 1940) το 92,8% των ψηφοφόρων ψήφισε υπέρ της «Ενωσης του εργαζόμενου λαού της Εσθονίας» (συνασπισμός που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚ Εσθονίας). Και στις 22 του Ιούλη η Βουλή ψήφισε την ένταξη της Εσθονίας στη Σοβιετική Ενωση. Μέχρι που, μετά την επίθεση της Γερμανίας κατά της Σοβιετικής Ενωσης (22 του Ιούνη 1941), η Εσθονία κατακτήθηκε. Στην εξουσία ήρθε κυβέρνηση αστική, συνεργάτες των Γερμανών, πρόγονοι πολλών από τους σημερινούς διοικούντες. Θέλουν κι αυτοί να ζητήσουμε συγγνώμη από τον εσθονικό λαό!!!

Ανάλογες εξελίξεις υπήρξαν και στις άλλες δύο Βαλτικές χώρες, στη Λετονία και στη Λιθουανία. Κι εκεί πραγματοποιήθηκαν επαναστάσεις. Κι αυτές οι χώρες εντάχθηκαν στη Σοβιετική Ενωση.

Ετσι, τα περί κατάκτησης των τριών Βαλτικών χωρών αποδείχνονται παραμύθια. Τόσο παραμύθια, που φτάνει να θυμηθεί ή να μάθει κανείς ότι η γερμανική προπαγάνδα της εποχής δεν έκανε καν λόγο για «σοβιετική κατοχή» ούτε μετά την κατάκτηση των Βαλτικών χωρών από τα γερμανικά στρατεύματα! Οι σημερινοί ιμπεριαλιστές ξεπέρασαν και τον Γκέμπελς...

Και ως τέτοιοι «ξεχνούν» ότι μόνο για την απελευθέρωση της Λετονίας έδωσαν τη ζωή τους 150.000 Σοβιετικοί. Ανάλογοι είναι οι αριθμοί της θυσίας και για τις Εσθονία και Λιθουανία.

Ποια Πολωνία;

Από τη στιγμή που η Γερμανία επιτέθηκε κατά της Πολωνίας, από τη στιγμή που η Δυτική Ουκρανία και η Δυτική Λευκορωσία ήταν τμήμα της Ρωσίας κατακτημένο από την Πολωνία από το 1920, και από τη στιγμή που αυτές οι περιοχές (με τα 9 εκατομμύρια Ουκρανούς και Λευκορώσους στα 12) μπορούσαν να πέσουν στα νύχια της Γερμανίας, ο Κόκκινος Στρατός πέρασε τα σοβιετοπολωνικά σύνορα στις 17 του Σεπτέμβρη 1939 και τις ελευθέρωσε από τους Πολωνούς. Πήρε πίσω η Σοβιετική Ενωση τα δικά της κατακτημένα εδάφη.

Στις περιοχές αυτές ήδη οι εργαζόμενοι είχαν εγκαθιδρύσει σοβιετική εξουσία. Στις αρχές Νοέμβρη το Ανώτατο Σοβιέτ τις έκανε με νόμο δεκτές ως τμήματα της ενιαίας Ουκρανίας και της ενιαίας Λευκορωσίας. Να σημειωθεί, ότι, δύο βδομάδες μετά τη Γερμανική επίθεση, η κυβέρνηση της Πολωνίας εγκατέλειψε τη χώρα στο έλεος της τύχης της...

Συμπέρασμα

Οι περιοχές και χώρες (Δυτική Ουκρανία, Δυτική Λευκορωσία, Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία), που ενώθηκαν με τη Σοβιετική Ενωση κατά το 1940, ήταν ακριβώς αυτές που είχαν αφαιρεθεί από τη Σοβιετική Ρωσία αδίκως και με τα όπλα των Γερμανοπολωνών και της Αντάντ το 1918 - 1921. Και ενώθηκαν μετά από λαϊκές επαναστάσεις. Δεν κατακτήθηκαν. Μαζί με αυτές και η Βεσσαραβία που είχε κατακτηθεί (και αυτή στον εμφύλιο πόλεμο) από την αστική τάξη της Ρουμανίας.

Κατίν!...

Χιλιάδες άοπλους Πολωνούς αξιωματικούς, κληρικούς και διανοούμενους κατέσφαξαν οι Σοβιετικοί στο δάσος του Κατίν, μας πληροφορούν η «αντικειμενική» ιστοριογραφία και οι άλλοι παπαγάλοι των Μπους - ΕΕ και λοιπών!..Το επιβεβαίωσε και ο Γκορμπατσόφ!!

Ωστόσο, ο νομικός Γιούρι Σλομπότκιν, στέλεχος και πρώην βουλευτής του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ), με σειρά άρθρων του στην εφημερίδα «Εργαζόμενη Ρωσία» αποδείχνει ότι η υπόθεση του Κατίν ήταν οργανωμένη από τη Γερμανία. Γράφει ο Ρώσος νομικός:

«Στο Κατίν οι Γερμανοί εγκατέστησαν γερμανική ομάδα της προπαγάνδας. Ο Γκέμπελς υπεδείκνυε με επιμονή στους υφισταμένους του: "Οι Γερμανοί αξιωματικοί, που θα αναλάβουν την καθοδήγηση θα πρέπει να είναι εξαιρετικά πολιτικά προετοιμασμένοι και έμπειροι άνθρωποι, ικανοί να ενεργούν με ευελιξία και βεβαιότητα. Μερικοί άνθρωποί μας πρέπει να είναι εκεί πιο πριν, έτσι ώστε όλα να είναι έτοιμα κατά την άφιξη του Ερυθρού Σταυρού και κατά τις εκταφές να μην αντιμετωπίσουν καταστάσεις που δεν αντιστοιχούν στη γραμμή μας. Θα ήταν πρόσφορο να επιλεχτεί ένα άτομο από μας και ένα ακόμη OVK, οι οποίοι ήδη από τώρα θα προετοιμάσουν λεπτό προς λεπτό το πρόγραμμα στο Κατίν».

Το 1995 κυκλοφόρησε στη Μόσχα το βιβλίο «έρευνα για το Κατίν» του Γ. Μούχιν. Μεταξύ πολλών ο Γ. Μούχιν κατονομάζει τρεις άμεσες αποδείξεις: 1 ) Τα συμπεράσματα των ιατροδικαστών εμπειρογνωμόνων, συμπεριλαμβάνοντας μια σειρά απ' αυτούς, οι οποίοι το 1943 ήταν στην επιτροπή του Γερμανού καθηγητή Γ. Μπουτς, για το ότι βάσει του βαθμού της αποσύνθεσης των πτωμάτων, της κατάστασης του ιματισμού τους και άλλων σημαδιών, μέχρι τη στιγμή της εκταφής από τους χιτλερικούς, οι σκοτωμένοι ήταν θαμμένοι στη γη λιγότερο από ένα χρόνο, το πολύ ενάμιση χρόνο. Δηλαδή ο χρόνος της δολοφονίας τους αφορά το φθινόπωρο του 1941. 2) Οι σφαίρες και οι κάλυκες, που ανακαλύφθηκαν στους τάφους, είχαν διαμέτρημα 7,65 χιλιοστών και 6,35 χιλιοστών και τα χαρακτηριστικά του γερμανικού εργοστασίου παραγωγής σφαιρών «Genshovik», σε συντομογραφία «Geko», δηλαδή, παράχθηκαν στη Γερμανία. 3) Περίπου στο 20% των πτωμάτων τα χέρια δέθηκαν με τύπο σπάγκου, ο οποίος πριν από τον πόλεμο δεν παραγόταν καθόλου στην ΕΣΣΔ, αλλά παραγόταν στη Γερμανία.

Και συνεχίζει ο Γιούρι Σλομπότκιν: «Αλλά η επιτροπή των ιατροδικαστών εμπειρογνωμόνων, στην οποία επικεφαλής ήταν ο Γ. Μπουτς, έμεινε στο Κατίν μόνο δύο ημέρες και, αφού άνοιξε εννέα πτώματα, που εκ των προτέρων είχαν προετοιμάσει οι χιτλερικοί, την 1η Μαΐου του 1943 αναχώρησε για το Βερολίνο.

"Θα πρέπει να εξολοθρευτούν όλοι οι εκπρόσωποι της πολωνικής διανόησης", έλεγε ο Χίτλερ. Σύμφωνα με στοιχεία του συγγραφέα Ντ. Τόλαντ, από την Ανοιξη του 1939 εξολοθρεύτηκαν πάνω από 3.500 εκρόσωποι της πολωνικής διανόησης.

Οσον αφορά τον ίδιο τον Μπουτς, η μοίρα του αποδείχθηκε αξιολύπητη. Δικοί μας γκεμπελίσκοι προσπαθούν να μην τον θυμούνται, καθώς δεν επιθυμούν να πουν ότι τον Μπουτς τον σκότωσαν το 1944 οι ίδιοι οι Γερμανοί, με την υποψία ότι θα αποκαλύψει τη βρώμικη δουλιά τους για τους ενταφιασμένους στο Κατίν»!...

Και σημειώνει ακόμη: «Το Συνταγματικό Δικαστήριο, στην απόφασή του της 30ής Νοέμβρη 1992, δεν άρθρωσε λέξη για την τραγωδία του Κατίν. Αναγνώρισε έμμεσα την ισχύ των συμπερασμάτων της επιτροπής του ακαδημαϊκού Ν.Ν. Μπουρντένκο για το ότι περισσότεροι από 135.000 άνθρωποι εξολοθρεύτηκαν από τους Γερμανούς στο κατεχόμενο τμήμα του Σμολένσκ, πολλοί ήταν Πολωνοί αξιωματικοί, που βρισκόντουσαν σε 3 στρατόπεδα στην περιοχή του Κατίν και χρησιμοποιήθηκαν στην περίοδο της επίθεσης της Γερμανίας κατά της Σοβιετικής Ενωσης σε οδικές εργασίες».

Ποιοι έχουν συμφέρον από την αλήθεια και ποιοι από το ψέμα είναι φανερό. Αλλά το ψέμα έχει κοντά πόδια και δεν μπορεί να πάει μακριά. Ο στόχος των σύγχρονων Γκέμπελς, του Αμερικανοευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού, να παραχαράξουν το ιστορικό παρελθόν, για να σώσουν το μέλλον τους, δε θα περάσει.


Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ