«Μέσα σ' αυτή την Ευρώπη των βαρβάρων, της ανεργίας και της πρέζας, γιατί έτσι την κατάντησαν εδώ και πολλά χρόνια, καταπνίγεται κάθε μορφής πάλη για ειρήνη, πολιτισμό και όλα εκείνα τα προβλήματα που πλήττουν την ανθρωπότητα. Με επιτροπές που εκπροσωπούν το μηχανισμό της κάθε χώρας, που τις λένε καλλιτεχνικές, βρίσκουν διαφόρους τρόπους να διακωμωδούν ακόμα και τον πολιτισμό. Εχουν φτιάξει εδώ και πολλά χρόνια αυτό το διαγωνισμό "πιθήκων" τραγουδιού, σόου μπίζνες και πανηγύρι σκοταδισμού, που το λένε "Γιουροβίζιον".
Οσο γι' αυτούς που ερμηνεύουν αυτά τα τραγούδια (βουβαίνονται από μόνα τους, γιατί δεν έχουν καμία σχέση με την τέχνη), δε χρειάζεται να έχουν ιδιαίτερο ταλέντο, αρκεί να είναι φίρμες.
Δηλαδή, να βγάζει κραυγές, με κινήσεις υστερίας. Για να δοξάσουμε, επιτέλους, την Ελλάδα μας!!!
"Τότε ποιος μπορεί σ' ένα τέτοιο κόσμο να τσακίσει τον τύραννο; ΕΣΥ" (Μπέρτολντ Μπρεχτ)».