Ενας δρόμος-αγώνας, που φαινόταν να βρίσκεται στα όρια του απίθανου. Ενας μικρός φτωχός λαός που σήκωσε κεφάλι να αντισταθεί πρώτα στο γαλλικό και μετά στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Εκεί βρισκόταν το πιθανό: Κανένας ιμπεριαλιστής όσο και να φαντάζει ή να είναι πραγματικά πανίσχυρος δεν μπορεί να κατανικήσει τον ενωμένο αποφασισμένο λαό, που σηκώνει κεφάλι και βλέπει το μέλλον του...

Οι λαοί όλου του κόσμου ταυτίστηκαν με τον αγώνα του βιετναμέζικου λαού. Εκαναν το όνειρο αυτού του λαού δικό τους όνειρο. Η αλληλεγγύη τους, οι διαρκείς κινητοποιήσεις περιλάμβαναν και τον πόθο τους να ανατραπεί ο ιμπεριαλισμός σε ολόκληρο τον κόσμο. Τεράστια ήταν τότε η προσφορά της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών.

Το παράδειγμα του Βιετνάμ, ο ενωμένος αποφασισμένος αγώνας του λαού του, «μας φέρνει όλους στα συγκαλά μας». Ο ιμπεριαλισμός τρομοκρατεί για να μην αποκαλύπτεται ο δικός του τρόμος για την ίδια την ύπαρξή του. Υπαρξη, που κινδυνεύει σοβαρά, όταν αντιμετωπίζει λαούς αποφασισμένους, να τον στείλουν οριστικά στον μη γυρισμό...