Στις 9 του Μάη συμπληρώνονται ακριβώς 60 χρόνια από τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών. Χρυσή ευκαιρία νόμισαν ότι βρήκαν οι κάθε λογής απολογητές των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων για να αλλοιώσουν τα μηνύματα της αντιφασιστικής νίκης, να διαστρεβλώσουν και να παραποιήσουν την ιστορική αλήθεια, να συκοφαντήσουν τους πρωτεργάτες της Αντίστασης κατά του φασισμού - ναζισμού.

Δεν είναι τυχαίο ότι, μπροστά στις 9 Μάη, ολοένα και αυξάνεται ο όγκος παντός τύπου «αφιερωμάτων» στον Στάλιν και στη Σοβιετική Ενωση, στον σοσιαλισμό. Δημοσίευση άρθρων, έκδοση βιβλίων, επεξεργασία CD rom, προβολή ντοκιμαντέρ και άλλων «ειδικών» εκπομπών, δε θέλει και πολύ για να ψυλλιαστεί ακόμα και ο πλέον ανίδεος ότι εδώ κάτι «τρέχει»... Ολη αυτή η σαβούρα εκφράζει την ένταση που αποκτά η χρόνια, συστηματική και μεθοδευμένη προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία στα μέτρα της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης, κι αυτό προϋποθέτει το χτύπημα του σοσιαλισμού, του πραγματικού αντίπαλου δέους στον καπιταλισμό και μόνης προοπτικής διεξόδου απ' αυτόν για τους λαούς. Γι' αυτό και η αντίσταση στον φασισμό, τον ιμπεριαλισμό συκοφαντείται, τα μηνύματά της ευτελίζονται, η ιστορική αλήθεια βεβηλώνεται, η πραγματικότητα τοποθετείται αναποδογυρισμένη με το κεφάλι στο πάτωμα.

Ολα όσα εντάσσονται σ' αυτή την προσπάθεια έχουν ορισμένες κοινές συνισταμένες. Η μία αφορά στην ανάλυση ιστορικών φαινομένων μέσα από ένα αταξικό πρίσμα, η παρουσίαση και απόδοση ιστορικών γεγονότων που συνθέτουν την ιστορική εξέλιξη σαν προϊόν κάποιων παρανοϊκών ή χαρισματικών προσωπικοτήτων, έξω από τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που τα γέννησαν και μέσα στις οποίες εκτυλίχτηκαν. Η δεύτερη αφορά στη χειραγώγηση συνειδήσεων που αποκτά χαρακτηριστικά πλύσης εγκεφάλου μέσω της συστηματικής χρήσης και αναπαραγωγής όρων τους οποίους -προφανώς όχι χάρη συντομίας...- αντικαθιστούν και αποδίδουν με κάποιον τρίτο π.χ. η «γραφειοκρατία», ο «συγκεντρωτισμός», ο «δογματισμός» κλπ., αποδίδονται με τη λέξη «Σταλινισμός». Διά της επανάληψης, λοιπόν, να εμπεδωθεί το όνομα του ηγέτη την περίοδο εκείνη της Σοβιετικής Ενωσης, σαν συνώνυμο κάθε είδους στρέβλωσης, εκφυλιστικών φαινομένων, καταπίεσης.

Η ιδιαίτερη αναφορά μας στον Στάλιν, δε γίνεται παρά γιατί στο πρόσωπό του χτυπιούνται με λύσσα ο ίδιος ο σοσιαλισμός, τα επιτεύγματά του, το μήνυμα που εξακολουθεί να εκπέμπει και επιβεβαιώνει πως ένας λαός έχει τη δύναμη να χαράξει πορεία προς όφελός του. Εξ ου και οι συκοφαντίες σε βάρος του Σοβιετικού ηγέτη, που φτάνουν ακόμα και να τον εξισώνουν με τον Χίτλερ παρά την αναμφίβολη και τεράστια προσφορά του ίδιου και των λαών της Σοβιετικής Ενωσης στον αγώνα κατά του Χίτλερ και του φασισμού, χωρίς την οποία η έκβαση εκείνου του πολέμου ίσως να μην ήταν η ίδια.

Η μεγάλη αντιφασιστική νίκη ήταν, είναι και θα παραμείνει αιώνιο σύμβολο της ακλόνητης δύναμης της λαϊκής αντίστασης. Υπόμνηση των φασιστικών εγκλημάτων και της ενοχής του συστήματος που τον γεννά, του ιμπεριαλισμού. Ο,τι κι αν κάνουν, όση χολή κι αν χύσουν, όσο μελάνι κι αν ξοδέψουν δεν μπορούν να σβήσουν μια ιστορία που γράφτηκε με αίμα.