Κυριακή 24 Απρίλη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 19
ΠΑΙΔΕΙΑ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Πανεπιστήμια - σχολές κερδοφορίας

Η πρόσφατη ανακοίνωση της Κομισιόν για την Παιδεία δίνει οδηγίες για το πώς τα Πανεπιστήμια θα συμβάλουν καλύτερα στην αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων!

Οι απόφοιτοιτων ιδρυμάτωννα είναι πλήρως υποταγμένοιστις απαιτήσεις των επιχειρήσεων, να στρέφουντην προσοχή τους στο πώς οι εργοδότες τουςθα κερδίζουν περισσότερα, προστάζειη Κομισιόν, λες κι έχουν κοινά συμφέρονταοι εργαζόμενοι με τους εργοδότες...

ICON

Οι απόφοιτοιτων ιδρυμάτωννα είναι πλήρως υποταγμένοιστις απαιτήσεις των επιχειρήσεων, να στρέφουντην προσοχή τους στο πώς οι εργοδότες τουςθα κερδίζουν περισσότερα, προστάζειη Κομισιόν, λες κι έχουν κοινά συμφέρονταοι εργαζόμενοι με τους εργοδότες...
Παράλληλα με την εξελισσόμενη Διαδικασία της Μπολόνια, αναλαμβάνει ενεργό δράση και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) για την προώθηση των αναδιαρθρώσεων στην Ανώτατη Εκπαίδευση, ώστε τα Πανεπιστήμια να προσδεθούν ακόμα περισσότερο με τις επιχειρήσεις και να συμβάλουν πιο αποτελεσματικά... στην αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων!

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δίνει συγκεκριμένες οδηγίες - εντολές στις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ, προκειμένου να εντάξουν τα Πανεπιστήμια στους γενικότερους σχεδιασμούς της οικονομίας (της καπιταλιστικής οικονομίας) ως μοχλό ανάπτυξης (καπιταλιστικής ανάπτυξης). Δηλαδή, αντί τα Πανεπιστήμια να παράγουν επιστημονικό δυναμικό και έρευνες με κριτήριο τη γενική κοινωνική ευημερία, θα παράγουν με κριτήριο την αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων και την ισχυροποίηση του ιμπεριαλισμού.

Γι' αυτό το σκοπό, η Κομισιόν με την ανακοίνωση που εξέδωσε την περασμένη Τετάρτη (COM(2005)152), θέτει τρεις προτεραιότητες για τα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια: Να γίνουν πιο «ελκυστικά», να βελτιωθεί η διοίκησή τους κι η διαχείριση των πόρων που διαθέτουν, να αυξηθεί η χρηματοδότησή τους από τις επιχειρήσεις ή ακόμα και από τους φοιτητές. Οσο κι αν χρησιμοποιούν εύηχους όρους, θα γίνει κατανοητό παρακάτω ότι αυτοί οι τρεις όροι είναι διαμετρικά αντίθετοι από τα συμφέροντα των λαών και της νεολαίας.

Στα πρότυπα των αμερικανικών ...μαγαζιών

Συγκεκριμένα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκίνησε από το 2003 μια διαδικασία «διαβούλευσης» με ιδρύματα Ανώτατης Εκπαίδευσης, επιχειρήσεις κι άλλους παράγοντες που ενδιαφέρονται για το πώς τα Πανεπιστήμια θα συμβάλουν καλύτερα στη Στρατηγική της Λισαβόνας. Βασικός τους στόχος είναι στην κούρσα του ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ να αποκτήσουν τα ευρωπαϊκά ιδρύματα το ίδιο ή και μεγαλύτερο από τις ΗΠΑ μερίδιο από την πίτα... όπου πίτα είναι οι φοιτητές και ερευνητές από όλο τον κόσμο που θέλουν να σπουδάσουν και να εργαστούν. Δηλαδή, στόχος τους είναι να αποκτήσουν τα ευρωπαϊκά ιδρύματα περισσότερους φοιτητές - πελάτες και ερευνητές που θα δουλεύουν για τα συμφέροντα των επιχειρήσεων.

Τι Πανεπιστήμια θα είναι όμως αυτά που θέλουν να φτιάξουν; Τα στοιχεία που παραθέτει η Επιτροπή για τα ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης των ΗΠΑ είναι ενδεικτικά για το μοντέλο που επιβάλλουν: «Υπάρχουν 4.000 ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στις ΗΠΑ. 550 από αυτά παρέχουν διδακτορικούς τίτλους και 125 αναγνωρίζονται ως "ερευνητικά πανεπιστήμια". Περίπου 50 από αυτά συγκεντρώνουν τις βασικές ικανότητες ακαδημαϊκής έρευνας στις ΗΠΑ, την κρατική χρηματοδότηση που υποστηρίζει την πανεπιστημιακή έρευνα» (COM(2003)58, σελ.6)! Δηλαδή, το 86,25% των «πανεπιστημίων» στις ΗΠΑ δεν κάνουν έρευνα και δεν αναπαράγουν το επιστημονικό τους δυναμικό, άρα δεν έχουν καμιά σχέση με ανώτατα ιδρύματα, είναι απλά εμπορικά «καταστήματα» που έχουν κρεμασμένη απ' έξω μια ταμπέλα που γράφει «πανεπιστήμιο»! Επιπλέον, μόνο το 1,25% των ιδρυμάτων παίρνει την κρατική χρηματοδότηση για την έρευνα. Είναι προφανές ότι δυνατότητα σπουδών σ' αυτά τα ελάχιστα πραγματικά πανεπιστήμια έχει μόνο μια μικρή μειοψηφία του πληθυσμού, μια μικρή ελίτ.

Σ' αυτό το μοντέλο θέλουν οδηγήσουν τα ευρωπαϊκά ιδρύματα και κάτω από αυτό το πρίσμα πρέπει να εξεταστούν και οι εντολές της Κομισιόν προς τις κυβερνήσεις για την «ελκυστικότητα», τη διοίκηση και τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων.

Χρηματοδότηση από επιχειρήσεις και νοικοκυριά

«Για να φτάσει η Ευρώπη στα αμερικανικά επίπεδα χρηματοδότησης θα πρέπει να δαπανά κάθε χρόνο 150 δισεκατομμύρια ευρώ επιπλέον για την Ανώτατη Εκπαίδευση», λέει στην τελευταία ανακοίνωσή της η Κομισιόν, δείχνοντας και από πού θα εξασφαλιστούν αυτά τα κονδύλια: «Ενώ η ευρωπαϊκή Ανώτατη Εκπαίδευση εξακολουθεί να εξαρτάται σχεδόν εξ ολοκλήρου από (περιορισμένη) κρατική χρηματοδότηση, σε άλλες ανταγωνίστριες χώρες αναπτύχθηκε σταθερότερα και εντονότερα, χάρη στη μεγαλύτερη διαφοροποίηση των πηγών χρηματοδότησης, με την πολύ μεγαλύτερη συμβολή της βιομηχανίας και των νοικοκυριών»!

Τις «παραινέσεις» για υψηλότερη χρηματοδότηση, η Κομισιόν τις συνοδεύει με τις εντολές για την αναδιάρθρωση των Πανεπιστημίων, με προτάσεις για διαφοροποίηση και κατεύθυνση της χρηματοδότησης σε εκείνα τα Πανεπιστήμια που υποτάσσονται στο μοντέλο που θέλουν. Αυτό σημαίνει ότι έχει προδιαγράψει ήδη για το μέλλον την εφαρμογή του μοντέλου της Αμερικής, με τα ελάχιστα πανεπιστήμια για μια μικρή ελίτ, που θα παίρνουν και το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης. Γι' αυτό και δε φοβάται να προτείνει υψηλά δίδακτρα για τους φοιτητές, ενώ παράλληλα «συμβουλεύει»: «Τα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια πρέπει να γίνουν ελκυστικότεροι συνεργάτες για τη βιομηχανία».

Επιχειρηματικό πνεύμα

Με τον όρο «συνεργάτες» φαίνεται από πολλά σημεία του κειμένου ότι δεν εννοούν μόνο την οικονομική συνεργασία και τη χρηματοδότηση. «Οι μόνιμες συνεργασίες είναι όρος για τις δομημένες ανταλλαγές προσωπικού και για τη διδακτική ανάπτυξη που ανταποκρίνεται στις ανάγκες της βιομηχανίας» λέει χαρακτηριστικά, πράγμα που σημαίνει ότι τα ίδια τα στελέχη των επιχειρήσεων θα μπουν στα ιδρύματα να διδάξουν και να κάνουν έρευνα κι αντίστοιχα το προσωπικό των ιδρυμάτων θα πρέπει να περνάει στις επιχειρήσεις για να προσφέρει τις υπηρεσίες του και να αποκτά επιχειρηματικό πνεύμα! Αυτό το αλισβερίσι το ονομάζουν «κινητικότητα».

Σε άλλο σημείο προσθέτει ως αρνητικό ότι πάρα πολλοί πτυχιούχοι «στερούνται το είδος του επιχειρηματικού πνεύματος και δεξιοτήτων που επιδιώκονται στην αγορά εργασίας». Δηλαδή, ζητά οι απόφοιτοι των ιδρυμάτων να είναι πλήρως υποταγμένοι στις απαιτήσεις των επιχειρήσεων, να στρέφουν την προσοχή τους στο πώς οι εργοδότες τους θα κερδίζουν περισσότερα, λες κι έχουν κοινά συμφέροντα οι εργαζόμενοι με τους εργοδότες...

Για το θέμα της αποτελεσματικότερης διοίκησης των ιδρυμάτων, η Κομισιόν λέει ότι τα Πανεπιστήμια πρέπει να διαθέτουν μεγαλύτερη αυτονομία από τις κυβερνήσεις, να καταρτίζουν επιχειρηματικά πλάνα, να διαχειρίζονται καλύτερα την οικονομική συνεργασία τους με τις επιχειρήσεις και τις εμπορευματοποιημένες λειτουργίες τους. Δεν είναι τυχαίο ότι γι' αυτό το σκοπό, στην αντίστοιχη ανακοίνωση του 2003, η Κομισιόν πρότεινε να τεθούν επικεφαλής στη διοίκηση των Πανεπιστημίων στελέχη που δε θα προέρχονται από τον ακαδημαϊκό χώρο, δηλαδή, αντί για πρυτάνεις, τα Πανεπιστήμια να έχουν διευθυντές (managers) από το χώρο των επιχειρήσεων.

Σπρώχνει την εφαρμογή της Μπολόνια

Για το θέμα της «ελκυστικότητας», η ανακοίνωση της Κομισιόν ανασύρει ολόκληρη τη φιλολογία της Διαδικασίας της Μπολόνια περί «αξιολόγησης», αλλά προχωράει και παραπέρα, κάνοντας ξεκάθαρο ότι από αυτή τη διαδικασία (της αξιολόγησης) θα ξεχωρίσουν τα ιδρύματα σε αυτά που θα είναι για την «πλέμπα» και αυτά που φτάσουν το επίπεδο «αριστείας» και θα απευθύνονται σε μια μικρή ελίτ. «Εκτός από λίγα, τα οποία έχουν ενισχύσει τα εμπορικά τους σήματα, τα Πανεπιστήμια της Ευρώπης χρειάζονται ποιοτικές σφραγίδες με διεθνή αξιοπιστία», λένε χαρακτηριστικά.

Κι ακριβώς επειδή το μοντέλο που έχει ως πρότυπο η ΕΕ επιβάλλει η πλειοψηφία των ιδρυμάτων να μην είναι επί της ουσίας Πανεπιστήμια, εντοπίζει ότι σε σύγκριση με τις ΗΠΑ τα ευρωπαϊκά ιδρύματα παρουσιάζουν «έλλειψη προσαρμογής» στο παράδειγμα της «διά βίου μάθησης». Δηλαδή, είναι προσανατολισμένα περισσότερο στη στέρεα επιστημονική γνώση και λιγότερο στη φτηνή κατάρτιση μιας χρήσης κι αυτό είναι κακό! Προτείνει, λοιπόν, στο πλαίσιο των πιστωτικών μονάδων που προβλέπει η Διαδικασία της Μπολόνια, να υιοθετήσουν οι υπουργοί Παιδείας (που θα συναντηθούν στο Μπέργκεν της Νορβηγίας στις 18-19 Μάη) ένα σύστημα αναγνώρισης προσόντων «μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης» στο επίπεδο των 120 πιστωτικών μονάδων! Θυμίζουμε ότι με βάση τις αποφάσεις της Μπολόνια, που εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση, τα τετράχρονα ελληνικά πτυχία «κοστολογούνται» σε 240 πιστωτικές μονάδες. Η πρόταση, λοιπόν, της Κομισιόν σημαίνει να αναγνωρίζονται και να εντάσσονται στην Ανώτατη Εκπαίδευση οι σπουδές κατάρτισης που διαρκούν μόλις δυο χρόνια!


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ