Κυριακή 17 Απρίλη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 12
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
«Ο φίλος των ΗΠΑ στα Βαλκάνια»

Γρηγοριάδης Κώστας

«

Δεν υπάρχει για μας καλύτερος φίλος από τους Ελληνες για την αντιμετώπιση των προκλήσεων στα Βαλκάνια». Η Κοντολίζα Ράις, που δε φημίζεται για την ευκολία στις φιλοφρονήσεις, δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό της μετά τη συνάντηση που είχε με τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών, Π. Μολυβιάτη, στις 24 του Μάρτη στην Ουάσιγκτον.

Η επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας δεν έκρυψε τους λόγους του ενθουσιασμού της, καθώς συνέχισε: «Παράδειγμα, στο θέμα του Κοσσόβου, όπου θα υπάρχουν εξελίξεις, πιστεύουμε ότι είναι ένας ώριμος τομέας για συνεργασία μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας... Εχουμε μια στρατηγική πορεία μπροστά μας»...

Ακριβώς σ' αυτό το φόντο πρέπει να αναζητηθούν οι λόγοι της «αιφνίδιας» κινητικότητας για την ονομασία της ΠΓΔΜ. Η κυβέρνηση της ΝΔ, εννοείται σε ευθεία συνεννόηση με την κυβέρνηση των ΗΠΑ που «ελέγχει» τον ειδικό διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Μ. Νίμιτς, συμφώνησε να κλείσει «τώρα» το ζήτημα-«αγκάθι» με τα Σκόπια, ακριβώς για να αναδείξει τον «πρωταγωνιστικό ρόλο» της στα Βαλκάνια. Η περιοχή των Βαλκανίων αποκτά ξανά σπουδαιότητα για τα σχέδια επέκτασης των ΗΠΑ προς τη Ρωσία και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Κεντρικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής. Οι ΗΠΑ «επιστρέφουν» στα Βαλκάνια δημιουργώντας νέες βάσεις (Βουλγαρία, Ρουμανία) και προτεκτοράτα (Κόσσοβο, ΠΓΔΜ, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, κ.ο.κ.), ως προγεφυρώματα των ιμπεριαλιστικών εξορμήσεων.

Η κυβέρνηση Καραμανλή, όπως άλλωστε και η κυβέρνηση Σημίτη, σπεύδει να ενσωματωθεί σε αυτά τα σχέδια και πασχίζει να πείσει τους Αμερικανούς ότι μπορεί να φανεί «χρήσιμη». Η στάση και η ενεργός εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης ενόψει του «τελικού καθεστώτος» του Κοσσόβου ήταν αρκετή για να προκαλέσει τα ενθουσιώδη λόγια της Κ. Ράις. Ο Κ. Καραμανλής «ξέχασε» την πάγια θέση του για μη αλλαγή των συνόρων στα Βαλκάνια και συστρατεύτηκε αναλαμβάνοντας μάλιστα «ελληνική πρωτοβουλία» για την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός περιόδευσε στα Βαλκάνια για να «πείσει» τους Σέρβους ότι «δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή στην κατάσταση πριν το 1999» και να τους προϊδεάσει για το αναπόφευκτο της ανεξαρτητοποίησης του Κοσσόβου. Φυσικά ο ρόλος της Ελλάδας δεν έχει εξαντληθεί, αφού είναι πιθανό ότι τον Ιούνη, που θα ασκεί την προεδρία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, θα συζητηθεί η έκθεση για το τελικό καθεστώς στο Κόσσοβο... «Εμείς προτιθέμεθα πλήρως να διαδραματίσουμε έναν εποικοδομητικό ρόλο σε αυτά τα θέματα», είχε δεσμευτεί ενώπιον της Αμερικανίδας ομολόγου του ο Π. Μολυβιάτης...

Στο πλαίσιο αυτό μεθοδεύτηκε το εσπευσμένο κλείσιμο της ονομασίας της ΠΓΔΜ, με την πρόταση Νίμιτς ως την καλύτερη δυνατή λύση. Σαν έτοιμος από καιρό ο Κ. Καραμανλής, πριν καλά καλά φτάσει στην Αθήνα η επιστολή του μεσολαβητή του ΟΗΕ, είχε ήδη έτοιμη την απαντητική επιστολή του (όχι προς τον ΟΗΕ, αλλά) προς τον Τζορτζ Μπους. «Προσωπικά, είμαι έτοιμος να στηρίξω μια συμφωνία τώρα», χαρακτηρίζοντας την πρόταση Νίμιτς ως «μοναδικό παράθυρο ευκαιρίας».

Η κυβέρνηση θεωρεί ότι από τη στιγμή που η προτεινόμενη ονομασία (Republika Makedonijia-Skopie) είναι ένας «αξιοπρεπής συμβιβασμός», τα υπόλοιπα γκρίζα σημεία της πρότασης Νίμιτς θα αντιμετωπιστούν στην πράξη. Το κύριο για την κυβέρνηση παραμένει η ονομασία της ΠΓΔΜ, ανεξάρτητα απο τις γενικώτερες αρνητικές αλλαγές που μεθοδεύονται στην περιοχή με αλλαγές συνόρων.

Ο σχεδιασμός όμως για «γρήγορη λύση» στο «Μακεδονικό» δε φαίνεται να υλοποιείται. Η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ δεν έκανε αποδεκτή ως βάση συζήτησης την πρόταση Νίμιτς και επιμένει στη διπλή ονομασία (δηλαδή, Δημοκρατία της Μακεδονίας για τη διεθνή ονομασία της χώρας και σύνθετη για τις διμερείς σχέσεις με την Ελλάδα). Παράλληλα, ο ίδιος ο ΟΗΕ υποβάθμισε σε δέσμη ιδεών την πρόταση Νίμιτς, διαπιστώνοντας μάλιστα πως «δεν είναι σε θέση να αναφέρει ότι υπάρχει μια επικείμενη διέξοδος στο πρόβλημα». Οπως όλα δείχνουν, οι διαπραγματεύσεις στον ΟΗΕ θα συνεχιστούν τις επόμενες βδομάδες, με τις κυβερνήσεις και των δύο χωρών να προσφεύγουν στη βοήθεια των ΗΠΑ, οι οποίες, όπως είναι ευνόητο, θα δώσουν, όταν δώσουν, τη λύση που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Η ελληνική κυβέρνηση πιστεύει ότι έκανε το καθήκον της ως προς την ΠΔΓΜ συμφωνώντας με την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου, αλλά παίζει με τη φωτιά. Και αυτό θα το πληρώσει ο λαός, γι'αυτό πρέπει να πληρώσει την ίδια με το νόμισμα που της αξίζει, απεγλωβιζόμενος απο την πολιτική της, και συγκροτώντας το δικό του μέτωπο πάλης κατά της κυρίαρχης πολιτικής.


Π. Κ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ