ΥΠΑΡΧΟΥΝ μερικά βιβλία, που είναι ασήκωτα.

Οχι, ας μην πάει ο νους στο βάρος τους. Μιλάμε για εκείνα που με λόγο λιτό, λόγο σεμνό παρουσιάζουν την αμέτρητη και υπέρτατη προσφορά των χιλιάδων ηρώων που «βάδισαν στο θάνατο για χάρη της ζωής».

Ο ΛΟΓΟΣ σήμερα για το νέο τόμο (τον 5ο) του Μαρτυρολογίου που η έκδοσή του συμπίπτει με τα 60χρονα του ηρωικού Δεκέμβρη του 1944.

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ μάχη του λαού της Αθήνας και του Πειραιά, που κράτησε 33 μερόνυχτα. Κι όπως υπογραμμίζει το βιβλίο, δεν ήρθε ουρανοκατέβατη. Ούτε πάλι ήταν ένα μικρό, ασήμαντο επεισόδιο, που μπορούσε να μην είχε γίνει όπως ξετυλίχτηκαν τα γεγονότα.

ΗΤΑΝ η συνέχεια της υπονομευτικής δράσης των Αγγλων σε όλη τη διάρκεια της χιτλεροφασιστικής Κατοχής. Ο αγγλικός ιμπεριαλισμός επιδίωξε την επαναφορά του προηγούμενου καθεστώτος στην Ελλάδα εγκαθιστώντας τα πειθήνια δικά τους όργανα, τους Γλύξμπουργκ και τους αστούς πολιτικούς.

Ο ΠΕΜΠΤΟΣ Τόμος εκτός από τους πίνακες νεκρών, των εκτελεσμένων, προτάσσει μια βασική συνοπτική εξιστόρηση ολόκληρης της κατοχικής περιόδου, όπως διαδραματίστηκαν τα γεγονότα, φωτίζοντας ιδιαίτερα τις δολοπλοκίες και τις εχθρικές ενέργειες των Αγγλων και του παλαιού πολιτικού κόσμου, που υποτακτικό συνεργό τους στην εγκληματική επέμβαση είχαν τον Γ. Παπανδρέου.

ΟΛΕΣ οι ζωντανές δυνάμεις του έθνους - τονίζεται στο προλογικό σημείωμα του βιβλίου - που επί 4 χρόνια υπέστησαν πολλές θυσίες πείνασαν, μάτωσαν και δημιούργησαν το μεγαλειώδες έπος της Εθνικής Αντίστασης, δικαιολογημένα θεωρούσαν ότι ήρθε η ώρα να δρέψουν τους καρπούς της αντιφασιστικής νίκης. Να εδραιώσουν την ανεξαρτησία της χώρας, τη δημοκρατία, τη λαοκρατία, όπως την έζησαν στις ελεύθερες περιοχές.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ αυτή, όπως είχε διαμορφωθεί το Φθινόπωρο του 1944 ανησυχούσε την άρχουσα τάξη και τους Αγγλους ιμπεριαλιστές κι έτσι προχώρησαν στην επέμβαση, που από καιρό είχαν μεθοδικά προετοιμάσει.

ΠΟΛΥΤΙΜΟ αλλά και συγκλονιστικό το βιβλίο, ιδιαίτερα για τους νέους, τις γενιές που δεν έζησαν την ΕΑΜική Αντίσταση και στη συνέχεια το μεγάλο Δεκέμβρη. Δε βρέθηκαν με τα μύρια εκείνα πλήθη της Κυριακής που ειρηνικά διαδήλωναν στην καρδιά της πρωτεύουσας. Και φυσικά δεν είδαν, δεν άκουσαν, με τα αυτιά τους, με τα μάτια τους να πέφτουν πάνω στους διαδηλωτές οι μπαταριές των δολοφόνων του Παπανδρέου και του Σκόμπι. Εκεί μπροστά στον Αγνωστο, οι δολοφόνοι έστρωσαν με κορμιά αθώων, ειρηνικών διαδηλωτών το χώρο.

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ Εβερτ, διευθυντής τότε της Αστυνομίας Αθηνών και ένας από τους οργανωτές της δολοφονικής εκείνης επίθεσης, ομολογούσε αργότερα σε συνέντευξή του ότι είχε συναντηθεί με τον Γ. Παπανδρέου και «βάσει των υπευθύνων διαταγών, τας οποίας είχε, διέταξε υπευθύνως την βιαίαν διάλυσιν των διαδηλωτών» (Αγγελ. Εβερτ: «Ακρόπολις» 12/12/1958) με εκτελεστικό όργανο τον διοικητή της Τροχαίας Λεωνίδα Οικονομάκο. Είναι ο άνθρωπος που μαζί με τον περιβόητο Μπουραντά χτυπούσαν αλύπητα στα χρόνια της Κατοχής το λαό.

ΤΗΝ τελευταία στιγμή ο Λ. Οικονομάκος, παρ' όλη τη θητεία του στου Μπουραντά, το αστέρι, φαίνεται πως ίσως ένιωσε τις ευθύνες του και τρεις φορές επίμονα ρώτησε τον Εβερτ: Στο ψαχνό κ. Εβερτ; Κι η απάντηση και στην τρίτη φορά η ίδια: Ναι! στο ψαχνό...

ΕΙΝΑΙ συνταρακτικές οι μαρτυρίες των ξένων δημοσιογράφων για τη δολοφονική επίθεση της ματωμένης Κυριακής. Οι πυροβολισμοί έπεσαν μπροστά στα μάτια τους. Ποτάμια τα αίματα. Και η είδηση μεταδίδονταν σ' όλο τον κόσμο.

ΜΙΑ σειρά ιστορικές φωτογραφίες τεκμηριώνουν στιγμές και φάσεις στις δραματικές ώρες που έζησε τότε η Αθήνα. Στην πορεία της κηδείας κι ένα πανό με το φλογερό σύνθημα: «Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα». Κι η υπογραφή ΕΑΜ. Τα λέει όλα. Η επιλογή του λαού κρυστάλλινη, αταλάντευτη, ηρωική. Στα χέρια μας μια σημαντική έκδοση. Ο 5ος Τόμος του Μαρτυρολογίου.