Το πρόβλημα της ΠΓΔΜ πήρε διάσταση ταυτόχρονα με την αρχή της διάλυσης της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Είναι γνωστά τα ελληνικά πολεμικά συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με προεξέχον το ζήτημα του οριστικού ονόματος της μικρής αυτής χώρας με τις εσωτερικές της αντιφάσεις λόγω αλβανοφώνων. Την ίδια στιγμή γινόταν είδος παρέλαση εις... φάλαγγα κατ' άνδρα έξω από το γραφείο του τότε προέδρου Κ. Γκλιγκόροφ, των πρεσβευτών όλων των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Ηταν ένα δείγμα του ενδιαφέροντος των ισχυρών για την τύχη των κομματιών της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Μέσα από τη διελκυστίνδα συνεχών διαβουλεύσεων Ελλάδας, ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΠΓΔΜ το ζήτημα καταστάλαξε στη λεγόμενη «ενδιάμεση συμφωνία» ως προσωρινή λύση.

Μέχρι τότε ήταν δηλωμένη η επικέντρωση του οριστικού ονόματος της ΠΓΔΜ ως το κύριο ζήτημα από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Το μόνο κόμμα που είχε διαφορετική θέση ήταν το ΚΚΕ. Υποστήριξε ότι το κύριο ζήτημα είναι η απάλειψη - άρση των αλυτρωτικών βλέψεων του Συντάγματος της ΠΓΔΜ και των ανάλογων συμβόλων. Το ζήτημα του ονόματος μπορεί να διευθετηθεί στην έννοια της γεωγραφικής διάστασης που αποκλείει κάθε εθνοτική ή εθνολογική. Η θέση αυτή χλευάστηκε στην αρχή από τα άλλα κόμματα.

Η αρχή της υποδαύλισης κι αναθέρμανσης εθνικιστικών ανταγωνισμών ήταν εμφανής. Σήμερα παίρνει συνολικό χαρακτήρα διότι συνδέεται με την τύχη των Βαλκανίων διά μέσου της αναγνώρισης του Κοσσυφοπεδίου ως ανεξάρτητου ιμπεριαλιστικού προτεκτοράτου. Τα τρία πολιτικά κόμματα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Συνασπισμός που στην αρχή είχαν υποκύψει στο αδιάλλακτο της ονοματολογίας, εξακολουθούν και σήμερα να στέκονται στη θέση του ονοματολόγου νονού δηλώνοντας τη συγκατάθεσή τους για μια συμβιβαστική λύση του ονόματος της ΠΓΔΜ.

Το ζήτημα της ΠΓΔΜ σε συνδυασμό με το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου εντάσσεται στο συνολικό βαλκανικό ζήτημα. Η λύση του προϋποθέτει την απαλλαγή των Βαλκανίων από ιμπεριαλιστικές επιρροές με την ανάδειξη λαϊκών κυβερνήσεων.