Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις δημογραφικές αλλαγές στις χώρες της ΕΕ, η φυσική αύξηση του πληθυσμού στην Ευρώπη των «25» το 2003 ήταν μόλις 0,04% έναντι του 0,32% το 1980. Ενδεικτικό είναι ότι, σε πολλά κράτη - μέλη ο δείκτης γεννητικότητας έχει πέσει κάτω από 1,5 παιδιά ανά γυναίκα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και η χώρα μας: Ούτε δύο παιδιά δεν προτίθεται να αποκτήσει, επειδή - προφανώς - δε δύναται να τα μεγαλώσει μία μέση λαϊκή οικογένεια. Συγκεκριμένα, τα στοιχεία της Επιτροπής αναφέρουν ότι ο δείκτης γεννητικότητας στη χώρα μας το 2003 ήταν 1,27 παιδιά ανά γυναίκα, ενώ το 1980 ήταν 2,21.

Τα στοιχεία, βέβαια, δε μας ξαφνιάζουν. Αποτελούν, όμως, μια ακόμα απόδειξη για το πραγματικό «κοινωνικό πρόσωπο» και τις ταξικές επιλογές της ευρωένωσης και των εγχώριων κυβερνώντων, προηγούμενων και νυν. Με άλλα λόγια, για την ακρίβεια, την ανεργία, τις εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, την ανυπαρξία κρατικής πρόνοιας για τις μητέρες, την ανασφάλεια, κλπ., κλπ. από τη μια, και τον αμύθητο πλούτο για τους λίγους κι εκλεκτούς από την άλλη. Πώς να μην το σκέφτεται κανείς να φέρει στον κόσμο ένα κι ακόμη περισσότερο δεύτερο παιδί, όταν δεν εντάσσεται στους «λίγους κι εκλεκτούς»;