Σ' όλα τα προηγούμενα, δεν έχουμε διαφορετική γνώμη. Η κατηγορηματική αντίθεσή μας στην πολιτική, τόσο των προηγούμενων όσο και των νυν κυβερνώντων, την πολιτική των «απελευθερώσεων» και της αγοράς, της εμπορευματοποίησης των πάντων και του ανταγωνισμού, κλπ., κλπ., βρίσκεται αλλού και κυρίως στις παρακάτω δύο πλευρές:

Πρώτον, στο γεγονός, πως η πολιτική αυτή κάνει συνεχώς τους λίγους πλούσιους ακόμη πλουσιότερους και τους πολλούς φτωχούς ακόμη φτωχότερους. Επειδή είναι αλληλένδετη με μια συνεχή πορεία υποβάθμισης και περιορισμού των κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων του λαού. Επειδή πορεύεται χέρι χέρι με την υπονόμευση και αφαίρεση δημοκρατικών ελευθεριών. Γιατί εγκλωβίζει συνεχώς και περισσότερο τη χώρα στους τυχοδιωκτικούς και επικίνδυνους σχεδιασμούς και περιπέτειες της ιμπεριαλιστικής «νέας τάξης», των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών.

Και δεύτερον, γιατί, παρ' όλα όσα λέγονται, η πολιτική αυτή δεν είναι αντικειμενικά υποχρεωτική, δεν είναι μονόδρομος. Μονόδρομος είναι μόνο για τη μικρή μειοψηφία της πλουτοκρατίας και τα συμφέροντά της. Τα συμφέροντα της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας, της εργατικής τάξης, της νεολαίας και των μικρομεσαίων λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού, απαιτούν έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης της χώρας, έχοντας στο κέντρο του την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αντί των καπιταλιστικών κερδών. Και είναι στο χέρι τους, να τον επιβάλλουν, χτίζοντας τη Λαϊκή Συμμαχία και κατακτώντας την εξουσία.