Κυριακή 13 Μάρτη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΔΙΕΘΝΗ
ΧΙΛΗ
Το στερνό ταξίδι της σ. Γκλάντις Μαρίν

Οταν είχε επισκεφτεί την Ελλάδα ως Γραμματέας της Νεολαίας του ΚΚ Χιλής το 1975
Οταν είχε επισκεφτεί την Ελλάδα ως Γραμματέας της Νεολαίας του ΚΚ Χιλής το 1975
«Στη ζωή μου, υπήρξαν άνθρωποι, ιδέες, αγάπες, που λάτρεψα και εξακολουθώ να λατρεύω, για τα οποία αφιέρωσα τις μέρες της ζωής μου και όλη τη δράση μου. Ταξίδεψα πολύ, αλλά πάντα η καρδιά και ο νους μου βρίσκονταν σε ένα μέρος, σε μία ιστορία. Την ιστορία της απελευθέρωσης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της αδικίας, που δένουν τις ζωές του λαού μου, αλλά και των λαών όλου του κόσμου. Ομως, κάθε μέρα είναι ανακάλυψη ενός μονοπατιού, επιστροφή σε εκκινήσεις, μία κατάδυση, μια ανάσα που εξακολουθεί να σφυρηλατεί το δρόμο αυτό, ξανά».

Στίγμα ζωής - που η ίδια επέλεξε για να εισάγουν την ανάγνωση στην αυτοβιογραφία της - για την Γκλάντις Μαρίν, που «έφυγε» την περασμένη Κυριακή, μόλις στα 63 της. Η Γκλάντις Μαρίν, Πρόεδρος και από τα ιστορικά στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Χιλής έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, όμως μέχρι την τελευταία στιγμή αγωνίστηκε, όπως ήξερε να αγωνίζεται πάντα... «Με μεγάλο θάρρος, η Γκλάντις μάς συγκίνησε με το παράδειγμα του αγώνα της, στον οποίο συμμετείχαμε και μας ενέπνευσε με την αταλάντευτη πεποίθησή της, την ελπίδα και τη βεβαιότητα ότι τα πολιτικά και κοινωνικά ιδεώδη για τα οποία πάλεψε όλη τη ζωή της θα γίνουν πραγματικότητα στο μέλλον, ένα μέλλον όχι μακρινό, που θα στηριχτεί από τους εργαζομένους, τις γυναίκες και τη νεολαία της χώρας μας», αναφέρεται και στην ανακοίνωση του ΚΚ Χιλής για το θάνατό της.

Η ζωή της, και κυρίως η πενηντάχρονη δράση της, ήταν συνυφασμένη απόλυτα με το κίνημα, αλλά και τη σύγχρονη ιστορία της Χιλής. Και ειδικά με τις πιο λαμπρές, τις 1.000 μέρες της διακυβέρνησης από τη «Λαϊκή Ενότητα», αλλά και σκοτεινές σελίδες που ξεκίνησαν το πρωινό της 11ης Σεπτέμβρη 1973...

Δε θα μπορούσε να είναι και αλλιώς. Γεννημένη σε μια φτωχή οικογένεια, στο Κουρέπτο, από έναν πατέρα αγρότη και μια μάνα δασκάλα εκδήλωσε την επαναστατική της φύση από την εφηβεία της κιόλας.

Με τον Φιντέλ Κάστρο τον περασμένο Μάρτη
Με τον Φιντέλ Κάστρο τον περασμένο Μάρτη
Μόλις στα 16 της χρόνια, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '50, έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Χιλής, ενώ έφτασε και στη θέση της Γραμματέα της Νεολαίας. Σπούδασε στην παιδαγωγική ακαδημία «Escuela Normal.2» και απόκτησε ειδικότητα στην εναλλακτική εκπαίδευση.

Από τη θέση της, αρχικά ως στέλεχος και κατόπιν ως Γραμματέας συμμετείχε ενεργά στις προεδρικές προεκλογικές καμπάνιες του Σαλβαδόρ Αλιέντε, τόσο το 1964, όσο και το 1970, επικεφαλής του Κομάντο (διοικητήριο) της Νεολαίας. Ως Γραμματέας και επικεφαλής του Κομάντο Νεολαίας, κατά τη διάρκεια των χρόνων της διακυβέρνησης της «Λαϊκής Ενότητας», πρωτοστάτησε στη σύσταση της εθελοντικής εργασίας, του κινήματος αλληλεγγύης με την Κούβα και το Βιετνάμ, αλλά και του πολιτιστικού κινήματος προγράμματος. Εκλέχτηκε βουλευτής της δεύτερης περιφέρειας του Σαντιάγο το 1965, το 1969 και το 1973.

«Επιστροφή στην Ελπίδα»

Το πρωινό της 11ης Σεπτέμβρη, το στρατιωτικό διάταγμα τη συγκαταλέγει ανάμεσα στα 100 πλέον καταζητούμενα άτομα από τη χούντα και της δίνει διορία, μέχρι τις 16.30 της ίδιας ημέρας, να παραδοθεί. Υπό την καθοδήγηση, ζήτησε άσυλο στην πρεσβεία της Ολλανδίας. Μέσα από την πρεσβεία θα δει για τελευταία φορά τον σύντροφο της ζωής της, τον μηχανικό Χόρχε Μουνιός, με τον οποίο είχε αποκτήσει και τους δύο γιους της, τον Ροντρίγκο και τον Αλβαρο.

Το 1974, εξόριστη πια, στο Μεξικό, αφιερώνει όλο της το χρόνο και τον αγώνα ενάντια στη χούντα του Πινοτσέτ. Στην εξορία, το Μάη του 1976, μαθαίνει, λαμβάνοντας μια επιστολή, ότι η διαβόητη μυστική αστυνομία DINA συνέλαβε το σύζυγό της, μαζί με άλλα στελέχη του παράνομου μηχανισμού του ΚΚ Χιλής. Ο Χόρχε Μουνιός έκτοτε θεωρείται νεκρός, αν και ποτέ δε βρέθηκε η σορός του. «Εξαφανισμένος»... Μια προσωπική εμπειρία που θα κατατεθεί και στο βιβλίο της «Επιστροφή στην Ελπίδα», ένα από τα σημαντικότερα και πιο γνωστά βιβλία της, που πραγματεύεται την «Επιχείρηση Κόνδορας» ενάντια στο κομμουνιστικό, αριστερό και δημοκρατικό κίνημα στη Χιλή και τη Νότια Αμερική.

Επέστρεψε μυστικά στη Χιλή το 1978, αναλαμβάνοντας το δύσκολο στόχο της ανασύστασης του Κόμματος στην παρανομία, από τη θέση του οργανωτικού γραμματέα. Το 1994 εκλέχτηκε Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Χιλής, και το 2000, κατά τη διάρκεια του 12ου Εθνικού Συνεδρίου του ΚΚ Χιλής, εκλέγεται Πρόεδρος. Αρνήθηκε πάντα τη συμμετοχή της ή του ΚΚ Χιλής σε κυβερνήσεις της «κεντροαριστεράς», που διαδέχτηκε τον Πινοτσέτ το 1990: «Δε δύναμαι να στηρίξω αυτές τις κυβερνήσεις, ενόσω υπάρχουν ακόμη πεινασμένα παιδιά στους δρόμους της πατρίδας μου... κληρονομιά του συστήματος και της δικτατορίας».

Το 1998 ήταν η πρώτη που προσέφυγε στη Δικαιοσύνη κατά του Αουγκούστο Πινοτσέτ, καταθέτοντας μήνυση και ανοίγοντας το «φάκελο Πινοτσέτ», που έκτοτε παραμένει ανοιχτός και με τον πρώην δικτάτορα να βρίσκεται σε κατ' οίκον περιορισμό.


Χρ.Μ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ