Η μεγάλη ανατριχίλα έρχεται στη φετινή έκθεση, από τα στοιχεία που δίνονται για την ασθένεια του αιώνα: Το Εϊτζ. Κάθε μέρα, 8.500 παιδιά και νέοι σε όλο τον κόσμο μολύνονται απ' τον ιό και 2.500 γυναίκες πεθαίνουν απ' αυτόν. Μονάχα το 1998, ο αριθμός των γυναικών που πέθαναν από Εϊτζ ήταν 900.000 - αριθμός τρεις φορές μεγαλύτερος από το φόρο αίματος του πολέμου της Βοσνίας!

Στην Αφρική, η κοινωνική και οικονομική καταστροφή από το Εϊτζ την τελευταία δεκαετία είναι μεγαλύτερη από τη συνδυασμένη καταστροφή όλων των πολέμων της ηπείρου! Εκτιμάται ότι 200.000 Αφρικανοί, οι περισσότεροι απ' αυτούς γυναίκες και παιδιά, πέθαναν ως αποτέλεσμα των συρράξεων το 1998, ενώ 2.000.000 άνθρωποι πέθαναν από Εϊτζ... Οπως τονίζει η «Γιούνισεφ», τις πρώτες μέρες της επίθεσης, η συγκεκριμένη ασθένεια έπληξε τους μορφωμένους: Επαγγελματίες, διοικητικούς, δασκάλους. Πλέον, όμως, στην Κάτω Σαχάρα - όπου το πρόβλημα υπάρχει στην πιο έντονη μορφή του - αλλά και σε όλο τον κόσμο, το Εϊτζ παραμονεύει τους νέους, φτωχούς και ανίσχυρους - ειδικότερα τα κορίτσια και τις γυναίκες.

«Κι ενώ οι μορφωμένοι έχουν πρόσβαση στις γνώσεις, που είναι απαραίτητες για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους απ' τον ιό, οι σωτήριες αυτές πληροφορίες δε βρίσκουν το δρόμο τους προς αυτούς που έχουν ελάχιστη ή καθόλου μόρφωση», αναφέρει χαρακτηριστικά η διεθνής οργάνωση. Είναι ίσως ενδεικτικό πως, σύμφωνα με μια μελέτη σε 35 χώρες του κόσμου, οι ανεκπαίδευτοι - είτε είναι άνδρες, είτε γυναίκες - έχουν πέντε φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να μην μάθουν τίποτα για την ασθένεια απ' ό,τι αυτοί με προσχολική εκπαίδευση.

Ιδιαίτερα αυξημένο είναι το πρόβλημα και στη Νότια Ασία, αφού από το 1986 που εμφανίστηκε η ασθένεια, περισσότεροι από 5.000.000 άνθρωποι έχουν προσληφθεί απ' τον ιό, οι μισοί απ' αυτούς γυναίκες. «Υπάρχει μικρό περιθώριο αμφιβολίας ότι ο ίδιος καταστροφικός συνδυασμός του στιγματισμού, των ταμπού και της σιωπής, που συνεχίζει να τροφοδοτεί τη θανατηφόρο επιδημία στη Νότια Σαχάρα, θα επαναληφθεί και στη Νότια Ασία», κάνει τη δραματική εκτίμηση η οργάνωση. Πρέπει, επίσης, να σημειωθεί πως για τα παιδιά της Νότιας Ασίας δεν υπάρχει κανένα στατιστικό στοιχείο, όσον αφορά την προσβολή τους απ' τη θανατηφόρο ασθένεια. «Οποιαδήποτε πληροφορία συλλέγεται, δε σταχυολογείται, ώστε να εμφανίσει τις επιπτώσεις επάνω στα παιδιά. Αυτό κάνει ακόμα πιο δύσκολο να προσδιορίσουμε αυτούς, των οποίων τα δικαιώματα είναι περισσότερο σε κίνδυνο και να τα προστατεύσουμε από περαιτέρω βλάβη», καταλήγει το συγκεκριμένο, τραγικό κεφάλαιο της «Γιούνισεφ».