Η αλματώδης άνοδος της συναλλαγματικής ισοτιμίας του δολαρίου και των διεθνών τιμών του πετρελαίου απειλεί να θέσει εκτός στόχου τον πληθωρισμό και τη δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης. Στις εκτιμήσεις αυτές καταλήγουν ανώτεροι παράγοντες της Τράπεζας της Ελλάδας και γι' αυτό συνιστούν... «λελογισμένες μισθολογικές αυξήσεις» στο δημόσιο τομέα, το πολύ 2%!

Σύμφωνα με τις πρόσφατες εκτιμήσεις της Τράπεζας η ετήσια επιβάρυνση του πληθωρισμού από την άνοδο του δολαρίου θα φτάσει τη μια ποσοστιαία μονάδα, ενώ η άνοδος των διεθνών τιμών του πετρελαίου θα προσθέσει μια επιπλέον επιβάρυνση στο τιμάριθμο 0,7% εκατοστά της μονάδας. Αθροιστικά οι δύο αυτοί παράγοντες -δηλαδή η ισοτιμία δολαρίου και διεθνείς τιμές πετρελαίου- εκτιμάται ότι θα επιβαρύνουν τον πληθωρισμός κατά 1,7 εκατοστά της μονάδας. Με τα δεδομένα αυτά ο στόχος για μέσο ετήσιο πληθωρισμό 2,1%, που έχει τεθεί από την κυβέρνηση για το 2000 εκτιμάται ότι είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί. Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με την πρόσφατη έκθεσή της για την ελληνική οικονομία, εκτιμά ότι ο μέσος πληθωρισμός θα διαμορφωθεί στο 2,5%.

Η διατήρηση του πληθωρισμού στα επίπεδα 2%, που αποτελεί το θεμέλιο λίθο της ευρωενωσιακής νομισματικής ένωσης, καθιστά δύσκολη έως αδύνατη τη λειτουργία του κοινού νομίσματος. Με δεδομένες τις εξελίξεις αυτές, παράγοντες της Τράπεζας της Ελλάδας θεωρούν ότι η κυβέρνηση πρέπει να επιταχύνει την κίνηση των μηχανισμών λιτότητας και έτσι:

• Επισημαίνουν ότι η εισοδηματική πολιτική στο δημόσιο τομέα θα πρέπει να περιορίζει τις αυξήσεις μέχρι 2% (!) Κι αυτό με το σκεπτικό ότι η άνοδος της εθνικής παραγωγικότητας θα φτάσει το 2000 στο 2,5%, αλλά 0,5% της ανόδου αυτής, αντισταθμίζεται από τις αυξημένες δαπάνες για την εισαγωγή καυσίμων και κατά συνέπεια θα πρέπει να αφαιρεθεί από τους μισθούς...
• Η «απελευθέρωση» ορισμένων αγορών, οι οποίες σήμερα θεωρούνται «κλειστές», θα επιδράσει θετικά στη μείωση των τιμών, καθώς το άνοιγμα στον ανταγωνισμό θα εξαναγκάσει τις επιχειρήσεις να ακολουθήσουν πολιτική περιορισμού των δαπανών τους, εννοείται και των μισθολογικών. Στα πλαίσια αυτά επισημαίνουν ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να επιταχύνει την πολιτική «απελευθέρωσης» των αγορών.
• Η νομισματική πολιτική κατά το «κρίσιμο» 2000, όχι μόνο δεν μπορεί να λειτουργήσει ανασχετικά στον εισαγόμενο πληθωρισμό, αλλά εξ ανάγκης θα τον ενισχύσει. Η δραχμή σήμερα δεν υποχωρεί μόνο ως προς το δολάριο (ακολουθώντας την πτώση του Ευρώ), αλλά διολισθαίνει και ως προς το Ευρώ, καθώς θα πρέπει κάποια στιγμή μέσα στο 2000 η σημερινή τρέχουσα ισοτιμία να προσεγγίσει την κεντρική ισοτιμία, που έχει προσδιοριστεί στις 340,75 δρχ. ανά Ευρώ.

Εκτός από τις επιπτώσεις στον πληθωρισμό, η άνοδος της ισοτιμίας του δολαρίου απειλεί να εξαλείψει και το περιβόητο πλεόνασμα του κρατικού προϋπολογισμού του 2000, το οποίο θεωρούν ότι θα φτάσει τα 500 δισ. δραχμές καθώς εκτιμάται πως μόνο η άνοδος της ισοτιμίας του δολαρίου θα επιβαρύνει το εξωτερικό δημόσιο χρέος κατά 400 δισ. δραχμές.