Τετάρτη 17 Μάη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 23
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ
Υπό τον έλεγχο των Ιταλών

Μακριά από τις εξελίξεις, η ΔΕΠΑ περιορίζεται όχι μόνο στο να τις παρακολουθεί, αλλά υποχρεώνεται να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κάθε ιδιώτη, απεμπολώντας το δικαίωμά της να δραστηριοποιηθεί στο χώρο των δικτύων

Στο άρμα του ιταλικού πολυεθνικού κεφαλαίου προσδένεται και επισήμως ο τομέας του φυσικού αερίου στη χώρα, δημιουργώντας έτσι νέα δεδομένα στο ενεργειακό τοπίο της χώρας. Η παραχώρηση κατασκευής και εκμετάλλευσης - μέσω διεθνούς διαγωνισμού - των δικτύων πόλης φυσικού αερίου στη Θεσσαλονίκη και τη Θεσσαλία, που θεωρούνται τα πιο κερδοφόρα κομμάτια της ελληνικής αγοράς, στην ιταλική «Italgas» σηματοδοτεί το γεγονός ότι ο ιταλικός κολοσσός θα αποτελέσει τον κυρίαρχο - αν όχι τον αποκλειστικό - «παίκτη» στην ελληνική αγορά φυσικού αερίου αστικής κατανάλωσης. Ωστόσο, όμως, η κίνηση των Ιταλών σκοπεύει αρκετά πιο μακριά από ό,τι φαίνεται, σκοπεύει δηλαδή στο να μετατραπούν στο διαφεντευτή του φυσικού αερίου, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή.

Το ότι η οικονομική προσφορά της «Italgas», που εκδήλωσε ενδιαφέρον για τη σύσταση και των τριών Εταιριών Παροχής Αερίου (ΕΠΑ) σε Αττική, Θεσσαλονίκη και Θεσσαλία, ήταν μακράν μεγαλύτερη από τις άλλες των συμμετεχουσών εταιριών, αποδεικνύει το μεγάλο ενδιαφέρον της ιταλικής πολυεθνικής να μπει δυναμικά στην αγορά φυσικού αερίου της χώρας, που χαρακτηρίζεται εμβρυακή, ελπίζοντας βάσιμα στην αποκόμιση τεραστίων κερδών. Το ενδιαφέρον βέβαια δεν εστιάζεται μόνο στα δίκτυα πόλης, αλλά στην ευρύτερη αγορά και κινήσεις έχουν γίνει αρκετές στο παρελθόν, με βασικότερη τη συμφωνία για τη μελέτη κατασκευής του υποθαλάσσιου αγωγού φυσικού αερίου Ιταλίας - Ελλάδας.

Προσφορά με... προεκτάσεις

Ξεχωριστά, όμως, από τη βάση πάνω στην οποία εξελίχθηκε ο διαγωνισμός με την κατακύρωση των δύο ΕΠΑ στην «Italgas» και μάλιστα των δύο ΕΠΑ στο βόρειο τμήμα της χώρας, ο στόχος των Ιταλών σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στα δίκτυα πόλης, αλλά έχει μεγαλύτερες προεκτάσεις. Με δεδομένο ότι η «Italgas» είναι θυγατρική της κολοσσιαίας ενεργειακής εταιρίας ENI, αυτόματα γίνεται αντιληπτό ότι ο βασικός στόχος δεν είναι τόσο τα δίκτυα πόλης, αλλά η αγορά φυσικού αερίου στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων αλλά και των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ στην Κεντρική Ασία. Το σίγουρο είναι ότι οι Ιταλοί, ελέγχοντας το μεγαλύτερο τμήμα της αγοράς στην Ελλάδα, προσβλέπουν να μετατρέψουν τη χώρα σε διαμετακομιστικό κέντρο των συμφερόντων τους. Αλλωστε, η ENI είναι υπέρμαχος της κατασκευής του υποθαλάσσιου αγωγού φυσικού αερίου Ιταλίας - Ελλάδας, που σημαίνει πως μέσω αυτού του αγωγού θα έχει τη δυνατότητα να λαμβάνει και να αποστέλλει ποσότητες αερίου από τα δυτικά στα ανατολικά και αντίστροφα.

Στο αβέβαιο μέλλον τα δίκτυα της Αττικής

Η εξέλιξη του διαγωνισμού για τη σύσταση των ΕΠΑ στη Θεσσαλονίκη και τη Θεσσαλία μπορεί να χαρακτηρίζεται επιτυχής και κάποιοι αρμόδιοι φορείς να πανηγυρίζουν για το αποτέλεσμα, εντούτοις η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική, αφού η «επιτυχία» στις προαναφερθείσες περιοχές επισκιάζεται από την αποτυχία και την ακύρωση του διαγωνισμού για την ΕΠΑ Αττικής, όπου ζει το 1/2 του πληθυσμού της χώρας. Η μεγάλη διαφορά στην οικονομική προσφορά για την ΕΠΑ Αττικής μεταξύ της ιταλικής «Italgas», που προσέφερε 51,4 δισεκατομμύρια δραχμές, και της γαλλικής «Gas de France», που προσέφερε μόλις 10 δισεκατομμύρια, δημιουργεί νέο σκηνικό, αφού η επικύρωση ενός νέου διαγωνισμού δε θα μπορούσε να γίνει με προσφορά χαμηλότερη από την αρχική της «Italgas», δηλαδή με τίμημα κάτω των 51,4 δισ.

Η ακύρωση του διαγωνισμού για τα δίκτυα πόλης Αττικής θα σημάνει περαιτέρω καθυστέρηση, για άγνωστο χρονικό διάστημα, της διευρυμένης χρήσης φυσικού αερίου στην αστική κατανάλωση. Ηδη ο διαγωνισμός διήρκεσε δύο χρόνια και τώρα είναι εξαιρετικά ασαφές το πώς θα κατασκευαστούν τα δίκτυα στην Αττική, αφού θα πρέπει να κηρυχτεί νέος διαγωνισμός, ο οποίος όσο και σύντομος να είναι θα δημιουργήσει σοβαρή καθυστέρηση. Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι η αποτυχία του διαγωνισμού για τα δίκτυα Αττικής ήταν αναμενόμενη, αφού οι ξένοι «επενδυτές» ουσιαστικά ενδιαφέρονταν για τις περιοχές τη Θεσσαλονίκης και της Θεσσαλίας, που χαρακτηρίζονται περισσότερο κερδοφόρες από την Αττική, λόγω θερμοκρασίας. Ωστόσο όμως, η κυβέρνηση δεν έπραξε τίποτα στην κατεύθυνση επίσπευσης του έργου, αναλισκόμενη κάθε φορά να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κάθε ιδιώτη.

Το τραγικό σε όλη την υπόθεση είναι ότι η Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ) όχι μόνο παρακολουθεί από μακριά τις εξελίξεις, αλλά υποχρεώνεται να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κάθε ιδιώτη, απεμπολώντας το δικαίωμά της να δραστηριοποιηθεί στο χώρο των δικτύων, δραστηριοποιούμενη μόνο στην εισαγωγή αερίου, δραστηριότητα που μετά το 2007, με την απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου, θα την απολέσει. Ετσι, 13 χρόνια μετά την πρώτη συμφωνία για την εισαγωγή του φυσικού αερίου στη χώρα, ένα έργο που έχει κοστίσει περισσότερα από 500 δισεκατομμύρια δραχμές στον ελληνικό λαό, η χρήση του παραμένει εξαιρετικά ασαφής και το νέο καύσιμο «άγεται και φέρεται» από τα εκάστοτε ιδιωτικά, ντόπια και ξένα, πολυεθνικά συμφέροντα.


Σ. Ζ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ