Ο άλλος σκοταδισμός είναι αυτός που έρχεται με τη μάσκα του εκσυγχρονισμού, της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης του 21ου αιώνα. Είναι ο σκοταδισμός που ψηφίζει και επικυρώνει στη Βουλή, με πλαστές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, τις Συνθήκες Σένγκεν, όπου γίνεται πλέον το φακέλωμα με επιστημονικό, ηλεκτρονικό τρόπο, όπως ας πούμε στις «πολιτισμένες» Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και της Ευρώπης της σύγχρονης βαρβαρότητας. Πολλοί από αυτούς κρύβονται πίσω από την αντικειμενικά προοδευτική θέση για «προσωπικό δικαίωμα» και «ελευθερία του πολίτη»! Μόνο που σκόπιμα ξεχνούν να πουν ότι αυτό το προσωπικό δικαίωμα, το οποίο επικαλούνται, αφορά το να μην ξέρει ή να μη βλέπει ο πολίτης το προσωπικό του φακέλωμα, ακριβώς γιατί στις σύγχρονες συνθήκες το φακέλωμα πρέπει να γίνεται... πολιτισμένα. Ας πούμε μέσα από κωδικούς αριθμούς, από μικροτσίπς σε ταυτότητες, από ηλεκτρονικούς υπολογιστές και πάει λέγοντας...

Και φυσικά, σε αυτές τις νέες «ταυτότητες» του σύγχρονου σκοταδισμού, επειδή θα υπάρχει μεγαλύτερη ηλεκτρονική χωρητικότητα, θα μπορούν να χωράνε και περισσότερα «προσωπικά δεδομένα», όχι μόνο το θρήσκευμα ή το επάγγελμα, αλλά και η πολιτική δραστηριότητα ενδεχομένως, οι προσωπικές προτιμήσεις και άλλα απαραίτητα για τον σύγχρονο χαφιέ του πολίτη.

Ας μη μας μπερδεύουν λοιπόν με φληναφήματα περί «σύγχρονων δικαιωμάτων και ελευθερίας του πολίτη», ούτε με τις «παλιές δοξασίες περί ελληνοορθόδοξου πολιτισμού». Η από θέση αρχών γνήσια δημοκρατική άποψη αντιπαλεύει σθεναρά και τις δύο και βάζει το θέμα στις πραγματικές και ουσιαστικές του διαστάσεις.