Το Παράρτημα ή Συμπλήρωμα Διπλώματος (Diploma Supplement - DS) είναι ένα έγγραφο που θα δίνεται μαζί με το πτυχίο ή γενικότερα τον τίτλο σπουδών σε έναν απόφοιτο, από το ίδρυμα που απονέμει τον τίτλο σπουδών. Σύμφωνα με τους εμπνευστές του, σκοπός του DS είναι «να παρέχει διαφάνεια προσόντων και δεξιοτήτων και να διευκολύνει την ακαδημαϊκή και επαγγελματική αναγνώριση των τίτλων σπουδών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης». Επί της ουσίας είναι ένα έγγραφο στο οποίο περιγράφονται λεπτομερώς, οι σπουδές του κάθε απόφοιτου, τα μαθήματα που παρακολούθησε, οι βαθμοί και οι πιστωτικές μονάδες που πήρε, οι εργασίες που έκανε, το ίδρυμα ή τα ιδρύματα όπου φοίτησε, ο τρόπος εισαγωγής του στο ίδρυμα, το οργανόγραμμα του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας όπου φοίτησε κτλ. Ξεκαθαρίζεται ότι το DS δε θα αντικαταστήσει τον ίδιο τον τίτλο σπουδών (στην ελληνική περίπτωση το πτυχίο ή το μεταπτυχιακό δίπλωμα), αλλά θα τον συμπληρώνει και θα τον επεξηγεί.

Οι πρώτες συζητήσεις για την εγκαθίδρυση του Παραρτήματος Διπλώματος ξεκίνησαν από τις Βρυξέλλες το 1997 και το μοντέλο του DS, που προτείνεται σήμερα, προέκυψε από μια επιτροπή που συστάθηκε γι' αυτό το σκοπό από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Συμβούλιο της Ευρώπης και την UNESCO. Στο πλαίσιο της Διακήρυξης της Μπολόνια υιοθετήθηκε από τους Ευρωπαίους υπουργούς Παιδείας ως βασικό στοιχείο της διαδικασίας δημιουργίας του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης και στόχος τους είναι να εφαρμοστεί από όλα τα ιδρύματα μέσα στο 2005.

Η ανάγκη «επεξήγησης» των σπουδών που παρακολούθησε ένας απόφοιτος γίνεται πια αναγκαία στο επίπεδο της ΕΕ, καθώς ήδη έχει αποφασιστεί η πολυδιάσπαση και η υποβάθμισή τους. Δηλαδή, στο μοντέλο σπουδών που επιβάλλεται μέσω της διαδικασίας της Μπολόνια, δε θα αρκεί πια να έχει κανείς πτυχίο π.χ. Νομικής για να θεωρείται νομικός επιστήμονας και να μπορεί να εργαστεί ως δικηγόρος, αλλά θα πρέπει να φαίνεται μέσα από το Συμπλήρωμα Διπλώματος τι μαθήματα δικαίου έχει διδαχθεί, με τι βαθμό τα πέρασε κ.τ.λ.

Το Συμπλήρωμα Διπλώματος, πέρα από την παραδοχή ότι το πτυχίο υποβαθμίζεται κι από μόνο του δε λέει τίποτα, συνιστά κι ένα ιδιαίτερα σημαντικό εργαλείο για τους εργοδότες. Με βάση το DS, ο εργοδότης θα μπορεί να κρίνει, αν ο απόφοιτος έχει εκείνες τις πολύ συγκεκριμένες δεξιότητες που απαιτεί για μια συγκεκριμένη θέση εργασίας. Οι απόφοιτοι «νέας γενιάς» δε θα είναι ολοκληρωμένοι επιστήμονες που θα μπορούν να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις στην επιστήμη τους και να ανταποκριθούν επαγγελματικά στο αντικείμενό τους, αλλά ημιμαθείς συλλέκτες σκόρπιων γνώσεων. Γι' αυτό και οι εργοδότες ζητούν να γνωρίζουν λεπτομερειακά κάθε βήμα των σπουδών των υποψηφίων εργαζομένων τους και να επιλέξουν ποιος τους κάνει σε κάθε περίπτωση.

Το DS θα είναι στοιχείο ενός γενικότερου φακελώματος του εργατικού δυναμικού, στη διάθεση πάντα των εργοδοτών που θα κρίνουν, θα αξιολογούν και θα επιλέγουν. Κινείται, δε, στη λογική της εξατομίκευσης των σπουδών και της πολυκατηγοριοποίησης σχολών και αποφοίτων. Δηλαδή, όλοι οι απόφοιτοι του ίδιου Τμήματος δε θα έχουν λάβει την ίδια γνώση, αλλά θα διαφοροποιούνται ανάλογα με επιπλέον σεμινάρια που μπορεί να έχουν παρακολουθήσει, ανάλογα με τα «μαθήματα επιλογής» που διάλεξαν κ.τ.λ. και οι «ευκαιρίες» που έχει ο καθένας να συμπληρώσει τον ατομικό του φάκελο με περισσότερες μονάδες και στοιχεία, θα είναι ανάλογες με τη χωρητικότητα του πορτοφολιού του, εφόσον παράλληλα προχωράει και η ιδιωτικοποίηση όλων των εκπαιδευτικών υπηρεσιών.