«Ποιος χρειάζεται την ακροδεξιά;». Αυτός είναι το τίτλος άρθρου του Α. Ανδριανόπουλου στα «Νέα του Σαββάτου», στο οποίο - εκτός από τις γελοίες απόψεις του, όπως ότι οι απόψεις της ακροδεξιάς «στα περισσότερα ζητήματα δε διαφέρουν από τις δοξασίες της άκρας Αριστεράς (αντιδυτική ξενοφοβία, εθνικισμός, κρατισμός, υπερπροστατευτικός δημόσιος τομέας)» - τάσσεται ανοιχτά υπέρ της δημιουργίας ακροδεξιού κόμματος! Λέει, συγκεκριμένα: «Η ακροδεξιά είναι σήμερα περισσότερο φάντασμα παρά πολιτική πραγματικότητα. Μια ενδεχόμενη αυθύπαρκτη πολιτική της παρουσία πολύ περισσότερα θα πρόσφερε, παρά θα αφαιρούσε από ένα φιλόδοξο κεντροδεξιό κόμμα εξουσίας».

Είναι αλήθεια ότι ένα ακροδεξιό κόμμα με έντονα τα ρατσιστικά και ξενοφοβικά χαρακτηριστικά θα βόλευε τα δύο μεγάλα κόμματα να εμφανίζονται ως μετριοπαθή και κεντρώα. Στην πραγματικότητα όμως, δεν υπάρχει πιο δεξιά από τις ιδέες και το καθεστώς της «νέας τάξης», που υποστηρίζει ο Α. Ανδριανόπουλος. Ο άγριος νεοφιλελευθερισμός, η σύγχρονη βαρβαρότητα, της οποίας θλιβερός απολογητής είναι ο Α. Ανδριανόπουλος, είναι η πραγματική ακροδεξιά. Αξίζει να θυμίσει κανείς τη στάση του Α. Α. στο βρώμικο πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας και τα άρθρα του, που έγραφε στις αμερικάνικες εφημερίδες, εκφράζοντας ουσιαστικά τον αποτροπιασμό του για την αντίδραση του ελληνικού λαού(!).

ΥΓ. Οσο για το περιεχόμενο του όρου εθνικιστής, που χρησιμοποιεί ο Α. Α., ταυτίζεται απόλυτα με το περιεχόμενο που δίνει η έκθεση του αμερικάνικου Κογκρέσου, στην οποία το ΚΚΕ χαρακτηρίζεται ως «η κύρια φωνή του ελληνικού υπερεθνικισμού και αντιαμερικανισμού». Αλλά όλοι έχουμε καταλάβει από πού παίρνει «γραμμή» ο Α. Ανδριανόπουλος.