Σαν να ανακαλούσε τους ωραίους καιρούς που ήταν κινηματογραφικός αστέρας, ο Πρόεδρος των Φιλιππίνων καταφεύγει τις τελευταίες μέρες σε αβανταδόρικες ατάκες (όπως, π.χ., «θα τους κάνουμε στάχτες») για να κρύψει την πλήρη αμηχανία του για το πώς θα αντιμετωπίσει τους ισλαμιστές αντάρτες που έχουν μετατρέψει το Μιντανάο σε πεδίο μάχης.

Ολοι του λένε τι «οφείλει» να κάνει: Ευρωπαίοι πολιτικοί και διπλωμάτες, υπήκοοι των χωρών των οποίων τελούν υπό ομηρία από τους ισλαμιστές αντάρτες της οργάνωσης « Αμπού Σαγιάφ», τον καλούν να δώσει «πολιτική λύση» (ανάμεσά τους, κατά ιστορική ειρωνεία, ο πρώην γ.γ. του ΝΑΤΟ, νυν επίτροπος της Κομισιόν για Διεθνείς Σχέσεις, Χαβιέ Σολάνα, που πέρυσι, όπως ο αναγνώστης πιθανώς ανακαλεί, πρωταγωνίστησε στην τεχνητή «νίκη» ενός άλλου «αποσχιστικού κινήματος» - τα διαφορετικά συμφέροντα φέρνουν στο φως εδώ μια κωμικά προφανή αντίφαση). Οι πρώην στρατηγοί από τους οποίους βρίθει η Βουλή, λένε στους στρατιώτες πώς να πολεμήσουν, οι «ειδικοί στην αντιτρομοκρατία» που προσέλαβε από την Ευρώπη άλλα αντί άλλων, και οι σύμβουλοί του του προσφέρουν μόνον ένα δίλημμα. Είτε - λένε - θα επιλεγεί «μια ειρηνευτική διαδικασία», είτε μια «ολοκληρωτική» πολεμική εκστρατεία, για την πλήρη εξόντωση των μουσουλμανικών οργανώσεων των νότιων Φιλιππίνων.

Ο Εστράντα δεν επιλέγει τίποτε, αλλά κινεί νήματα προς και τις δύο κατευθύνσεις (δοκιμάζοντας κάτι σαν πολιτική ταχυδακτυλουργία): Από τη μια, έχει στείλει ολόκληρα τάγματα να απελευθερώσουν τους ομήρους, κι από την άλλη, εγκρίνει «μυστικές συνομιλίες», εξουσιοδοτώντας διάφορους διαπραγματευτές, ως κι έναν Λίβυο πρώην πρεσβευτή του Γκαντάφι στη Μανίλα. Το γεγονός ότι την Πέμπτη οι στρατιώτες του πυροβόλησαν ενάντια στην ομάδα που πήγαινε να διαπραγματευτεί με τους απεσταλμένους του θα ήταν ίσως αστείο, αν δεν παίζονταν οι ζωές 21 ανθρώπων.