(β) «Αξιολόγηση». Στα πλαίσιο της συζήτησης πρέπει να αναλύσουμε πώς θεωρούμε εμείς τη διαδικασία της «αξιολόγησης» ως διαδικασία κοινωνικού ελέγχου, με βάση τα μαρξιστικά και λενινιστικά πρότυπα, όπου η ανάδειξη του καλύτερου συνιστά ανάγκη της λύσης των λαϊκών προβλημάτων, σε όλα τα κοινωνικά πεδία και όχι κατασκευή συσχετισμών για την επιβολή του «δικού» μας. (γ) «Μηχανισμοί πρόσβασης στα ΑΕΙ και ΤΕΙ». Μια συζήτηση που θα δώσει τη δυνατότητα να αναδειχτεί η δική μας «Θέση» για τη λειτουργική αυτονομία της Δευτεροβάθμιας και το συγκεκριμένο αποχαρακτηρισμό της ως κέντρου προετοιμασίας για τη συμμετοχή των αποφοίτων της στις Πανελλήνιες. Μια θέση, και πρέπει να το αναπτύξουμε αυτό απλά και αξιόπιστα, όχι με γενικόλογες τοποθετήσεις, που πολλές φορές συνιστά μια οραματική περιγραφή, και στη χειρότερη περίπτωση μεταφυσική!

2.2. Ομάδα δεύτερη: «Θέματα για κινητοποιήσεις αρνήσεων». Στην ομάδα, αυτή με τον προτεινόμενο συμβατικό τίτλο μπορούν, κατά την άποψή μου, να ενταχθούν τα θέματα που προκαλούν χρόνια προβλήματα στην ομαλή λειτουργία της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. και εν πολλοίς φαλκιδεύουν το δημόσιο χαρακτήρα της και αναγκάζουν μερικές φορές το λαό μας να πιστεύει πως η ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ θα τα βοηθήσει να ξεπεράσουν τις κρίσεις τους, εξασφαλίζοντας έτσι την επαγγελματική κατοχύρωση των αποφοίτων τους. Τέτοια θέματα είναι (α) «Η ανάληψη από εργολάβους ιδιώτες βασικών δραστηριοτήτων των ΤΕΙ και ΑΕΙ». (β) «Η ανεξέλεγκτη εισβολή των ερευνητικών προγραμμάτων». Οι σχετικές κινητοποιήσεις θα έχουν ως σκοπό την εγκατάσταση ενός συγκεκριμένου επιστημονικού - εκπαιδευτικού ελέγχου, που θα τείνει στην αποκάλυψη και στην άρνηση των προγραμμάτων εκείνων που χρηματοδοτούνται από μεγάλες επιχειρήσεις και οργανισμούς, με σκοπό την πραγματοποίηση έρευνας, το προϊόν της οποίας δε σχετίζεται με τον εκσυγχρονισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας, ούτε προορίζεται για την αξιοποίησή του στην προσπάθεια αντιμετώπισης και λύσης των κοινωνικών προβλημάτων. (γ)Η ανεξέλεγκτη λειτουργία των «Ανοιχτών πανεπιστημίων» και άλλων, ποικιλώνυμων «εκπαιδευτικών ιδρυμάτων», που σφετερίζονται την κοινωνική και επαγγελματική αυθεντικότητα των πτυχίων της δημόσιας Τριτοβάθμιας.

2.3. Ομάδα τρίτη: «Θέματα για κινητοποιήσεις διεκδικήσεων». Τα θέματα της ομάδας αυτής είναι πολλά και δημιουργούν μόνιμα τις αιτίες προβλημάτων, που με τη σειρά τους αποτελούν τις αιτίες για άλλες προβληματικές καταστάσεις και που κατά καιρούς απασχολούν την κοινή γνώμη, γίνονται αφορμή για αποπροσανατολιστικές συζητήσεις και πρόφαση στην κυβέρνηση να καταφεύγει σε νομοθετικές ρυθμίσεις, που δεν αντιμετωπίζουν πολιτικά το πρόβλημα, απλώς το «μετονομάζουν». Χαρακτηριστικά θέματα αυτής της ομάδας, που επιβάλλεται να συνιστούν βασικές αιτίες για «κινητοποιήσεις διεκδικήσεων», είναι η φοιτητική μέριμνα, οι χαμηλές χρηματοδοτήσεις, οι ελλείψεις εκπαιδευτικού προσωπικού, η υποβαθμισμένη υλικοτεχνική υποδομή, η επαγγελματική κατοχύρωση των πτυχιούχων ΑΕΙ και ΤΕΙ και η επαναφορά της επετηρίδας.

3. Η παραπάνω μεθοδολογική πρόταση ασφαλώς και δε διεκδικεί τη μοναδικότητα στην αναζήτηση ενός αποτελεσματικού τρόπου μετατροπής των στρατηγικών «θέσεων» σε αγωνιστική τακτική. Οπωσδήποτε όμως αποσκοπεί στην κατασκευή ενός οργανωτικού «εργαλείου», με τη βοήθεια του οποίου διευκολύνεται η συγκρότηση ενός Διαλόγου που μπορεί να είναι «εθνικός», σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορεί να είναι «στημένος».