«

Μήπως και οι μαζορέτες σε όλη την Αμερική δε σχηματίζουν πυραμίδες έξι με οχτώ φορές το χρόνο; Μπορεί αυτό να χαρακτηριστεί "βασανιστήριο";». Η παραπάνω φράση - όσο εξωπραγματικό κι αν ακούγεται - ανήκει στον δικηγόρο του Τσαρλς Γκράνερ. Ακούστηκε πρόσφατα στο στρατιωτικό δικαστήριο που εξέτασε την υπόθεση του Αμερικανού βασανιστή στις φυλακές του Αμπού Γκράιμπ στο Ιράκ. Εκεί, όπου ο κατοχικός δεσμοφύλακας στοίβαζε τους Ιρακινούς κρατούμενους τον έναν πάνω στον άλλο, εφαρμόζοντας τις ιδιότυπες «σωφρονιστικές» μεθόδους που έχουν επιβάλλει οι Αμερικανοί στα κάτεργά τους όπου Γης. Πάντα στο όνομα της «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας» και, προπάντων, για την απόσπαση στρατηγικής σημασίας πληροφοριών από τον αντίπαλο...

Ο δικηγόρος του, στα πλαίσια της γραμμής υπεράσπισης που χάραξε και με δεδομένο ότι ο πελάτης του δήλωσε αθώος, παραλλήλισε τους Ιρακινούς κρατούμενους με τις Αμερικανίδες μαζορέτες, που κρατούν συντροφιά στους θεατές ενός αγώνα ΝΒΑ κατά τη διάρκεια των ημιχρόνων και των τάιμ άουτ... Και όταν στο στρατοδικείο παρουσιάστηκαν οι φωτογραφίες με τους Ιρακινούς να κρέμονται στην άκρη ενός λουριού που κρατούσε μια από τις Αμερικανίδες δεσμοφύλακες - η συμβία του Γκράνερ και φέρουσα τον καρπό του έρωτά τους - ο δικολάβος έβγαλε από τη φαρέτρα το δεύτερο αδιάσειστο επιχείρημά του: «Ετσι τους κρατάς υπό έλεγχο. Το λουρί είναι μια ενδεδειγμένη μέθοδος που χρησιμοποιείται για "διορθώσεις". Στο Τέξας, θα τους ρίχναμε το λάσο και θα τους τραβούσαμε»...

Εφτασε μάλιστα στο σημείο να παραλληλίσει τον γυμνό Ιρακινό της φωτογραφίας με τα πιτσιρίκια που δένουν οι γονείς τους όταν περιφέρονται στα πολυκαταστήματα για τα ψώνια τους, προκειμένου να διατηρούν τον έλεγχό τους. Οι Ιρακινοί κρατούμενοι μετατράπηκαν έτσι μέσα από μια αγόρευση διαδοχικά σε μαζορέτες, γελάδες του Τέξας και, τελικά, σε Αμερικανάκια στο σούπερ μάρκετ παρέα με τους γονείς τους. Η ταπείνωση και ο εξευτελισμός δε σταμάτησε στους τέσσερις τοίχους του κατοχικού στρατοπέδου συγκέντρωσης στη Βαγδάτη. Πέταξε μερικές χιλιάδες μίλια μακριά και προσγειώθηκε στις δικαστικές αίθουσες των ΗΠΑ.

Μπορεί η υπεράσπιση να μην αντικατοπτρίζει τη συνείδηση ενός ολόκληρου λαού, σίγουρα όμως τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε ταυτίζονται απόλυτα με όσα έχουν στο πίσω και στο μπροστά μέρος του κεφαλιού τους η αμερικανική στρατιωτική και πολιτική ηγεσία. Γι' αυτό και εκατοντάδες Γκράνερ δρουν ανενόχλητοι στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στο Γκουαντανάμο και αλλού. Γι' αυτό και από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο μάρτυρα στις δίκες των φυσικών αυτουργών στα βασανιστήρια κάνουν λόγο για άνωθεν εντολές και κάλυψη. Και η «κάθαρση» για τους δολοφόνους δεν πρόκειται να έρθει μέσα από την εικονική καταδίκη μερικών μελών της σπείρας τους. Αλλωστε, η μεγαλύτερη αλήθεια ειπώθηκε από τον έτερο συνήγορο των βασανιστών: «Η αμηχανία των ΗΠΑ ύστερα από τη δημοσίευση των φωτογραφιών ήταν αυτή που επέβαλε την ενοχοποίηση των δεσμοφυλάκων. Η αμηχανία έβαλε πιεστικά το ζήτημα για το πώς θα κατευνάσουμε την αντίδραση του κόσμου και θα τον κάνουμε να μας συμπαθήσει ξανά...».