Τρίτη 11 Γενάρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ - 17ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Ισχυρές αξίες - ισχυρό ΚΚΕ

«Η επαναδιατύπωση του εθνικού συμφέροντος είναι όσο ποτέ αναγκαία. Χρειάζεται να σπάσουμε αγκυλώσεις και να απορρίψουμε ιδεολογήματα. Υπήρξαμε και παραμένουμε θιασώτες της μη αλλαγής συνόρων στη Βαλκανική, την ώρα που αυτά αλλάζουν! Οι εξελίξεις όμως τρέχουν. Απέναντι σε αυτές χρειάζεται επιθετική πολιτική με προτάσεις και επεξεργασμένες παρεμβάσεις, ώστε να εξασφαλίσουμε τα συμφέροντά μας»!! (Δήλωση Μ. Χρυσοχοΐδη στο «ΒΗΜΑ», 28/11/2004).

Η δήλωση αυτή όσο κυνική κι αν φαίνεται δεν είναι η πρώτη φορά που εκφράζεται από πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης. Από αυτούς που έχουν ταχθεί να υπηρετούν την κυρίαρχη ιδεολογία σε όλα τα επίπεδα. Εχει όμως μια αξία να δει κανείς, τις προεκτάσεις, τη βαθύτερη προσπάθεια που κάνει σήμερα ο καπιταλισμός μέσω των εκπροσώπων του για να «προετοιμάσει» ιδεολογικά - συνειδησιακά - ψυχολογικά τους λαούς, όχι απλά να αποδεχτούν τα δικά του οράματα και αξίες, όχι απλά να τις υποστηρίζουν αλλά και να τους μετατρέπουν σταδιακά και σε παραγωγούς τέτοιων «αξιών» ακόμα και να δίνουν «μάχες» γι' αυτές.

Δε χωράει καμία αμφισβήτηση ότι τον αιώνα που πέρασε αναδείχτηκε σε πλανητικό επίπεδο μια οξύτατης μορφής ιδεολογική και πολιτική διαπάλη μεταξύ του εκμεταλλευτικού συστήματος, του καπιταλισμού από τη μια και της νέας πρωτοεμφανιζόμενης σοσιαλιστικής κοινωνίας, του νέου πρωτοφανέρωτου συστήματος που καταργούσε την εξουσία του κεφαλαίου και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η σοσιαλιστική επανάσταση, και στη συνέχεια οι μεγάλες κατακτήσεις που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της οικοδόμησης του νέου συστήματος, μπροστά στα μάτια των λαών των καπιταλιστικών χωρών, επιτάχυναν τα υπάρχοντα κινήματα ειρήνης σε αυτές τις χώρες, πυροδότησαν νέους μεγάλους ταξικούς αγώνες, συνέβαλαν στη διαμόρφωση νέων εργατικών κινημάτων, έδωσαν πνοή σε απαράμιλλου θάρρους απελευθερωτικά κινήματα σε χώρες και λαούς, που μέχρι τότε ζούσαν κάτω από τον αποικιοκρατικό - ιμπεριαλιστικό ζυγό. Ακριβώς μέσα από αυτή την αγωνιστική - επαναστατική διαδρομή, η εργατική τάξη σε παγκόσμιο επίπεδο έγινε η ίδια παραγωγός των δικών της αξιών και οραμάτων.

Γενιές και γενιές όχι απλά διαποτίστηκαν από τις αξίες των ταξικών λαϊκών αγώνων, της συναδέλφωσης των λαών, της ειρήνης και της διεθνιστικής αλληλεγγύης, των λαϊκών δικαιωμάτων, της φιλίας και της ισότιμης συνεργασίας μεταξύ λαών και χωρών, της Εθνικής Ανεξαρτησίας και Απελευθέρωσης, αλλά οι γενιές αυτές, οι ίδιοι δηλαδή οι λαοί, έγιναν και παραγωγοί ενός τεράστιου πολιτιστικού πλούτου από όπου ξεπήδησαν υψηλού επιπέδου λαϊκοί καλλιτέχνες, άνθρωποι του πολιτισμού, γιγάντιες μορφές που εξέφρασαν με το έργο τους και μέσα από όλες σχεδόν τις μορφές της τέχνης αυτές ακριβώς τις αξίες.

Σε αυτή τη διαδρομή, ο παγκόσμιος εργάτης «ξύπνησε», η εργάτρια αγωνίστηκε ισότιμα με αυτόν, οι λαοί συνειδητοποίησαν την ταξική τους θέση, ένιωσαν την ισχύ τους, ανακάλυψαν τη μεγάλη δύναμη της Διεθνούς Αλληλεγγύης, έβαλαν αγωνιστικούς στόχους, με προοπτική Λαϊκής Εξουσίας και σε αρκετές περιπτώσεις τους έφεραν σε πέρας, προσπερνώντας τις αντιλήψεις περί αιώνιας και ανίκητης εκμεταλλευτικής κοινωνίας, υπερπηδώντας το τίμημα και το κόστος αυτών των αγωνιστικών στόχων (πολλές φορές, σκληρό ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή). Ξεπερνώντας δηλαδή τα όρια της καπιταλιστικής λογικής.

Η υπερηφάνεια, η αξιοπρέπεια, η συνείδηση του απλού λαϊκού ανθρώπου μέσα απ' αυτήν ακριβώς τη διαδρομή ανέβηκαν σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα πολλά σκαλιά ψηλότερα. Οι αξίες του εργάτη παραγωγού όχι μόνο κατάκτησαν ένα πιο υψηλό βάθρο, όχι μόνο χαράχτηκαν βαθιά στη λαϊκή συνείδηση, αλλά πολλές φορές συγκρούστηκαν με τις καπιταλιστικές «αξίες» της υποταγής - της ενσωμάτωσης, του ατομισμού και της ιδιοτέλειας, της εκπτωτικής συνείδησης και σε κρίσιμες φάσεις αυτής της διαδρομής αναδείχτηκαν νικήτριες. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο καπιταλισμός αναγκάστηκε και στο επίπεδο των αξιών να ράψει πιο στενό κοστούμι.

Κάτω από το βάρος των ανατροπών και της προσωρινής νίκης του εκμεταλλευτικού συστήματος, η οξύτατη αυτή ιδεολογική και πολιτική διαπάλη ανακόπηκε. Και δε χωράει επίσης καμιά αμφισβήτηση ότι αυτή η αγωνιστικά - παραγωγική διαδρομή σε σημαντικό βαθμό οπισθοχώρησε.

Ο καπιταλισμός βρέθηκε σε πλήρη αντεπίθεση. Σήμερα, λοιπόν, οι λαοί πρέπει να συνηθίσουν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, τις αλλαγές των συνόρων και να παρακολουθούν (ή και να μην παρακολουθούν καθόλου) τις προσπάθειες που κάνει το κεφάλαιο να υποτάξει τις χώρες και τους λαούς του πλανήτη, στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά, συνειδησιακά - ψυχολογικά, ώστε να είναι σε θέση να αποκομίζει το μέγιστο δυνατό κέρδος με το ελάχιστο πολιτικό κόστος.

Αυτός ο σύγχρονος ρεαλισμός του συμβιβασμού, της ενσωμάτωσης και της υποταγής που εκφράζεται μέσω της δήλωσης του πρώην υπουργού, στολίζεται με το απαραίτητο αξεσουάρ της νέας (παλιάς στην ουσία) «αξίας», που εμφανίζεται μέσα από την αντίληψη που λέει: «Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε απέναντι στις εξελίξεις που τρέχουν είναι να τις αποδεχτούμε και να "τρέξουμε για πάρτη μας"». Κατ' επέκταση το «για πάρτη μας» γίνεται «για πάρτη μου». Οσον αφορά τις εξελίξεις που έχουν να κάνουν με τα όσα συμβαίνουν στην καθημερινή ζωή των εργαζομένων της δικής μας χώρας. Ανεργία - μισθοί - μεροκάματα, ακρίβεια - λιτότητα, εργασιακές σχέσεις - απλήρωτη δουλιά, ιδιωτικοποιήσεις - κίνητρα στο μεγάλο κεφάλαιο - φτώχεια για τους πολλούς - απίστευτα πλούτη για τους λίγους, ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, όλα αυτά αποτελούν εξελίξεις που τρέχουν, που δεν μπορούν να αποσοβηθούν δεν υπάρχει άλλη λύση και επομένως ο καθένας πρέπει να «τρέξει» για πάρτη του, ώστε να εξασφαλίσει όσο μπορεί τα προσωπικά του συμφέροντα.

Σήμερα, λοιπόν, στην αυγή του 21ου αιώνα η παγκόσμια αστική τάξη επιχειρεί μια απίστευτων διαστάσεων προσπάθεια να ενσωματώσει, να αλλοιώσει, να παραχαράξει, να αποδογυρίσει, να μεταλλάξει τελικά ό,τι πιο αξιόλογο παρήγαγε η εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα στο επίπεδο των αξιών, πιστεύοντας ότι μπορεί να «διαμορφώσει» τον άνθρωπο του μέλλοντος σαν ένα πλήρες ενεργούμενο και πειθήνιο όργανο στα χέρια και στις ορέξεις της παγκόσμιας τάξης του κεφαλαίου.

Ομως, ακόμα και σήμερα, όσο κι αν οι συσχετισμοί είναι σαφώς αρνητικοί για το παγκόσμιο εργατικό - λαϊκό κίνημα, για τους καπιταλιστές δεν είναι εύκολο να σβήσουν με μια γομολάστιχα ή με τον πρωτοφανή ιδεολογικό - πολιτικό - στρατιωτικό και ψυχολογικό καταναγκασμό της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης, ή ακόμα και με την αντιδραστική χρήση του πιο υψηλού τεχνολογικού εξοπλισμού τα όσα άφησε αυτή η ιστορική διαδρομή του προηγούμενου αιώνα στην ψυχή και το μυαλό των λαών, όσα καταγράφηκαν στο λαϊκό σώμα σαν δικές του εμπειρίες, σαν δικές του αξίες. Για εκατομμύρια ανθρώπους, ακόμα και σήμερα, οι αξίες αυτές στη συνείδησή τους εξακολουθούν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και ασυναγώνιστες έστω κι αν τις περισσότερες φορές είναι κρυμμένες κάτω από το βάρος της νέας ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας.

Χιλιάδες κομμουνιστές - μέλη - στελέχη, αλλά και οπαδοί του ΚΚΕ στην πατρίδα μας κουβαλούν σήμερα στην πλάτη τους ένα κομμάτι αυτής της παγκόσμιας ιστορικής διαδρομής του περασμένου αιώνα και μάλιστα σαν άμεσοι συνδιαμορφωτές του παραγόμενου πολιτιστικού πλούτου, που ήταν αποτέλεσμα των αγώνων του ελληνικού λαϊκού κινήματος, σαν άμεσοι παραγωγοί των αξιών της εργατικής τάξης της χώρας μας, όντας οι ίδιοι πρωτοπόροι εργάτες μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ. Νεότερα μέλη, στελέχη και οπαδοί είναι σήμερα οι κληρονόμοι αυτής της πορείας.

Η αλυσίδα, λοιπόν, που συνδέει τον επαναστατικό βηματισμό της εργατικής τάξης του 20ού αιώνα με τους νέους αγώνες της σύγχρονης εργατικής τάξης, ο κρίκος που ενώνει τις εμπειρίες και τις αξίες από τους αγώνες των ανθρώπων του μόχθου του περασμένου αιώνα, με τις σημερινές εμπειρίες της εργατικής τάξης, χρειάζεται ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ. Ειδικά στη συνείδηση της πιο νέας, της πιο σύγχρονης εργατικής γενιάς που βρίσκεται σχεδόν ανυπεράσπιστη, στο έλεος της καπιταλιστικής ηθικής και των «αξιών» της «ελεύθερης αγοράς».

Χρέος των κομμουνιστών της πατρίδας μας, χρέος του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ είναι, εκτός των άλλων, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ενός σοβαρά μεγάλου βήματος για να ξαναφανερωθούν οι αξίες αυτές σε όλη τους τη διάσταση, το βάθος και την έκταση. Πόσο μάλλον που όσο πιο σκληρή γίνεται η επίθεση του κεφαλαίου, τόσο πιο πολύ οι αξίες αυτές θα παρουσιάζονται στα μάτια της σύγχρονης εργατικής τάξης σαν η καλύτερη και πιο αποτελεσματική ασπίδα της.

ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ λοιπόν, ανάμεσα στα άλλα, σημαίνει ΚΚΕ έτοιμο για πλήρη και ολοκληρωμένη ιδεολογική ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ. ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ σήμερα σημαίνει ΑΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΟ ΚΚΕ, στο επίπεδο υπεράσπισης του σοσιαλισμού σαν την απόλυτα ρεαλιστική εναλλακτική λύση απέναντι στον καπιταλισμό, αλλά και στο επίπεδο προβολής των αξιών της εργατικής τάξης.

Αυτό σημαίνει θεωρητικά και ιστορικά εξοπλισμένοι κομμουνιστές ικανοί να εμπνέουν, ικανοί και ασυναγώνιστοι να προβάλλουν εύκολα - γρήγορα και πειστικά τη σημερινή τακτική και στρατηγική του Κόμματος, τους στόχους και την προοπτική της λαϊκής εξουσίας, ικανοί να πείθουν για το ποιοτικό άλμα που ξεπερνάει την καπιταλιστική λογική.

Γιώτης Σαντζαρίδης


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ