Κυριακή 14 Μάη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Οσα δεν πρόλαβα να πω (2)

Συνεχίζοντας το σημείωμα της προηγούμενης Κυριακής θα αρχίσω και σήμερα με την παρατήρηση που τελείωσα και τότε. Θα επαναλάβω, δηλαδή, και πάλι πως δεν είναι δυνατόν κάτω από τις νέες πολιτικές που σε λίγο θα αρχίσουν να εφαρμόζονται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να δοθεί στον Ελληνα εργαζόμενο η δυνατότητα να διαμορφώσει τον ιστορικό χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας με την εργασία του και τους αγώνες που απαιτεί η εξασφάλισή της.

Ούτε πάλι θα είναι δυνατό να του δοθεί η δυνατότητα να συμμετάσχει ενεργά στην υπεράσπιση του περιβάλλοντος που απειλείται από την απάνθρωπη ανάπτυξη. και, τέλος, να εκδηλώσει μια γνήσια οικολογική πρωτοβουλία. Και, φυσικά, για μας η οικολογία δεν ορίζεται από τη ρομαντική συμπεριφορά της φυσιολατρίας, αλλά από το σεβασμό στους κοινωνικούς κύκλους της καθημερινής ζωής, όπως αυτοί διαμορφώνονται με απάνθρωπο τρόπο στο πλαίσιο μιας ανθρωποεχθρικής καπιταλιστικής αντίληψης.

(β) Η κυβέρνηση δε φαίνεται να αντιλαμβάνεται πως όλες αυτές οι συνθήκες που θα δημιουργηθούν με την οικονομική πολιτική της δεν είναι δυνατό να αποτελέσουν ένα βασικό πλαίσιο, όπου θα αναδεικνύεται η ποιότητα της ζωής των εργαζομένων, η αναβάθμιση της «καθημερινότητας» και όλες εκείνες οι ιδιότητες που εξασφαλίζουν στο σημερινό άνθρωπο το δικαίωμα να πάρει μέρος στην ισότιμη κατανομή των επιτευγμάτων του σύγχρονου κόσμου.

Και στο σημείο αυτό σκέφτομαι δυνατά με τη μορφή της ερώτησης. Η επίσπευση των αποκρατικοποιήσεων, η ανατροπή του ασφαλιστικού, η υποταγή στην παγκοσμιοποίηση ως αναγκαστικής συνθήκης της νέας ζωής, οι ανθρωποβόρες διαστάσεις της ανεργίας είναι δυνατό να μετατρέψουν το θλιβερό υποκείμενο όλης αυτής της οικονομικής πολιτικής σε ευδαίμονα συμμέτοχο μιας ουτοπίας όπως αυτή διαμορφώνεται στη σύγχρονη Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ και που περιγράφεται σαν ένας ιδιόρρυθμος παράδεισος κάτω από τις δυσβάστακτες προοπτικές της ΟΝΕ; Να μετατρέψουν, με άλλα λόγια, τον Ελληνα πολίτη σε ανεξάρτητο και αγωνιστικό πρόσωπο ενός πολιτισμού που θέλει να είναι σύγχρονος. Ενός πολιτισμού που θέλει να λειτουργεί ως στοιχείο εθνικής επαλήθευσης και ως δύναμη αντίστασης ενάντια σε μια επαπειλούμενη παγκοσμιοποίηση; Αλήθεια, είναι δυνατό να μιλούμε για μια σύνταξη 150.000 ή για μια αύξηση 10.000 δρχ. και να πιστεύουμε πως αυτός ή αυτή που τις εισπράττει, θα εισπράττει έστω και τα «αποφάγια» ενός πολιτιστικού γεύματος, το κύριο πιάτο του οποίου απολαμβάνουν μόνο οι έχοντες; Είναι δυνατό στο πλαίσιο μιας κοινωνίας που θεμελιώνει την προοπτική της επιβίωσής της αποκλειστικά στις αρχές της Ανάπτυξης, της Ανταγωνιστικότητας και της Αγοράς να ανατραπεί και να διαμορφωθεί τελικά ως παραγωγικό πολιτισμικό κύτταρο η συνείδηση του εργαζόμενου; Ενός εργαζόμενου, βέβαια, που ουσιαστικά συντρίβεται κάτω από το απάνθρωπο βάρος αυτών των αδυσώπητων τριών Α (Ανάπτυξη, Ανταγωνιστικότητα, Αγορά) που με κανένα τρόπο δε φαίνεται να επιτρέπουν τη συνύπαρξη ενός τέταρτου Α (Ανθρωπος).

(γ) Και τέλος, αν πιστέψουμε πως ο πολιτισμός δεν είναι μόνο το προϊόν που προκύπτει από την ορθή οικολογική συμπεριφορά του ανθρώπου, ούτε μόνο το προϊόν μιας σύγχρονης ευμάρειας, αλλά και το προϊόν εκείνο που προκύπτει από τη δίκαιη κατανομή των επιτευγμάτων μιας σύγχρονης Παιδείας, τότε θα συμφωνήσουμε πως οι ποσοτικές παρεμβάσεις του υπουργού της Παιδείας στο αιμόφυρτο σώμα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και η υπόσχεση του κ. πρωθυπουργού ότι σε λίγο ακόμα και ο Γιαννάκης από τον Πεντάλοφο π.χ. θα έχει πρόσβαση στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ κι ας μην έχει καθαρή τουαλέτα στο ετοιμόρροπο σχολειό του και ένα συστηματικά μετεκπαιδευμένο δάσκαλο πως δεν οδηγούν πουθενά. Και τότε ακόμα πρέπει να παραδεχτούμε πως η κυβέρνηση θα καρφώσει τον πολιτισμό, σαν έναν άλλο ταλαίπωρο Προμηθέα στον Καύκασο της αδυσώπητης αδιαφορίας της. Και στην περίπτωση αυτή βέβαια μόνο η συστηματικά οργανωμένη αντίσταση ενός λαού που χάνει τον πολιτισμό του και αλλοτριώνεται μέσα στο θόρυβο και στη σύγχυση ήχων και χρωμάτων, που δεν τον εκφράζουν, μπορεί να δώσει τη λύση. Και αυτό σημαίνει εκείνο που μας έμεινε ως ελπίδα είναι μια νέα δυναμική λαϊκή συσπείρωση. Με άλλα λόγια ένα ανανεωμένο λαϊκό μέτωπο.


Του Γ. Χ. ΧΟΥΜΡΟΥΖΙΑΔΗ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Επικίνδυνη παρέμβαση στον πολιτισμό!(2003-09-04 00:00:00.0)
Αυστραλία, το τελευταίο!(2000-10-22 00:00:00.0)
Σε ιδιώτη και η ανέγερση ελληνικής πρεσβείας(2000-01-12 00:00:00.0)
Για το Μέτωπο του Πολιτισμού!(1998-02-01 00:00:00.0)
Μικροί κοσμοπολίτες(1997-04-20 00:00:00.0)
Μονόστηλα ΤΥ(1995-01-08 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ