Διαστάσεις πανδημίας έχει πάρει το AIDS. Υπολογίζεται ότι 40 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σήμερα με τον ιό HIV/AIDS παγκοσμίως, ενώ μόνο 500.000 φορείς στον κόσμο έχουν πρόσβαση σε αντιρετροϊκά φάρμακα, σύμφωνα με στοιχεία των Γιατρών χωρίς Σύνορα, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα κατά του AIDS (1η Δεκέμβρη).

Ακόμα και αυτή η επίπεδη παρουσίαση των στοιχείων δεν μπορεί να κρύψει τη βαθιά πολιτική ουσία του προβλήματος: Οτι, δηλαδή, η εξάπλωση του AIDS αποκτά απόλυτα ταξικό χαρακτήρα, καθώς θερίζει τους φτωχούς χωρών του Τρίτου Κόσμου.

• Το 90% των φορέων παγκοσμίως ζει σε χώρες του Τρίτου Κόσμου.
• Η αύξηση των κρουσμάτων στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, μεταξύ 2002-2004, αγγίζει το 40%. Η κατάσταση είναι ιδιαιτέρως σοβαρή στην Ουκρανία, όπου παρατηρείται αύξηση των δηλωθέντων ατόμων με HIV λοίμωξη, ενώ στη Ρωσία η επιδημία κινείται στα υψηλότερα επίπεδα, σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της περιοχής.
• Αλλά και στις λεγόμενες αναπτυγμένες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε ποιες κοινωνικές ομάδες πλήττονται κατά κύριο λόγο από τη θανατηφόρα ασθένεια: Το AIDS, που κάποτε θεωρούνταν η μάστιγα των λευκών ομοφυλόφιλων της μεσαίας τάξης, έγινε η νόσος των μειονοτήτων και των φτωχών.

Τα αντιρετροϊκά φάρμακα - κυρίως μετά το 1996 - έχουν συμβάλει σημαντικά στη βελτίωση της κατάστασης όσων έχουν προσβληθεί από τον ιό HIV/AIDS. Μ' αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο παρατείνεται η ζωή του ασθενούς, αλλά του δίνεται και η δυνατότητα να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Ωστόσο, πρόσβαση στην αντιρετροϊκή αγωγή έχουν, στην ουσία, μόνον οι ασθενείς των «ανεπτυγμένων» δυτικών χωρών, και πάλι όχι όλοι και όχι δωρεάν.

Το γεγονός ότι υπάρχει θεραπεία, αλλά στο βωμό της μεγαλύτερης δυνατής κερδοφορίας των πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών θυσιάζονται εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές ισοδυναμεί με έγκλημα, όχι μόνο των επιχειρηματιών, αλλά και των κυβερνήσεων και των διεθνών οργανισμών που - στα λόγια - κόπτονται για τους ασθενείς, αλλά, στην πράξη, συνδράμουν στα κέρδη των πολυεθνικών του φαρμάκου.

Η υποκρισία κάθε 1η του Δεκέμβρη ξεχειλίζει από πολλές και διάφορες κατευθύνσεις. Η μέρα αυτή τείνει να καθιερωθεί ως μέρα των «τηλεμαραθωνίων» για τη συγκέντρωση χρημάτων από διάφορες μη κυβερνητικές οργανώσεις, που «παλεύουν» κατά της εξάπλωσης της επιδημίας, ή μέρα της κόκκινης κορδελίτσας συμπαράστασης στους φορείς. Ολοι «ψελλίζουν» κάτι για «πολιτικές ευθύνες» και τα σχετικά, όμως κανείς δεν αποκαλύπτει πως οριστική λύση θα επέλθει μόνον αν η ανθρωπότητα απαλλαγεί από τους εκμεταλλευτές που κερδοσκοπούν και απ' το θάνατο ανήμπορων πλασμάτων, όπως είναι οι άρρωστοι στην Αφρική. Δε λένε ότι η χρήση ναρκωτικών, η πορνεία, η άγρια εκμετάλλευση των γυναικών και των παιδιών, που είναι άμεσα συνυφασμένα με την εξάπλωση του AIDS, ανθίζουν στο θερμοκήπιο του άγριου ανταγωνισμού των πολυεθνικών επιχειρήσεων του κεφαλαίου, που έχουν θεοποιήσει το κέρδος.