Τρίτη 9 Μάη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
«Ελεύθερος» - δεσμώτης

Του λένε πως ζει σε ένα σύστημα που παρέχει πλήρη ελευθερία σε όλους, μα αυτός δεν είναι πλέον αφελής, όπως στα νεανικά του χρόνια, να πιστεύει σε αυτή την απάτη. Τώρα που άρχισαν να γκριζάρουν τα μαλλιά του και οι πικρές εμπειρίες του βίου του του δίδαξαν πολλά, ξέρει καλά ότι είναι φυλακισμένος μέσα σε έναν κύκλο, τα όρια του οποίου δεν μπορεί να υπερβεί με τίποτε. Στη μέση αυτού του κύκλου οι «αρχιτέκτονες» του συστήματος έχουν θέσει έναν πάσσαλο και με ένα αόρατο σκοινί τον έχουν δέσει εκεί, ώστε να μην μπορεί να πάει παραπέρα από την περίμετρο της «ελευθερίας, που προσδιόρισαν αυτοί. Ναι, το έχει καταλάβει από καιρό ότι είναι ένας «ελεύθερος» - δεσμώτης και όλες οι κινήσεις του καθορίζονται από το κοντό σκοινί με το οποίο τον έχουν δέσει. Γι' αυτό και όταν κατεβαίνει, λόγου χάρη, τα πρωινά του Σαββάτου στην αγορά για να ψωνίσει, φτάνει μόνο μέχρι τους πάγκους με τα φτηνά κατεψυγμένα κρέατα, με τα «γατόψαρα» και τα παραδεύτερα λαχανικά. Γι' αυτό και όταν κατεβάζει τα παιδιά του στο κέντρο για να τα ντύσει, τα οδηγεί στα μικρομάγαζα με τα στοκ και τα ρούχα διαλογής. Μέχρι εκεί βλέπετε φτάνει το σκοινί του. Ετσι στενός, ασφυκτικός, χαράχτηκε ο κύκλος της ζωής του. Ενώ κάποιοι άλλοι, οι λίγοι και οι εκλεκτοί του συστήματος, που γι' αυτούς και μόνο λειτουργεί η διατυμπανιζόμενη ελευθερία, αυτοί ναι, μπορούν να αποκτούν ό,τι επιθυμούν. Αυτοί μπορούν να αποκτούν βίλες, κότερα, αεροδυναμικά αυτοκίνητα και να διοργανώνουν «ρωμαϊκές» διασκεδάσεις, όπου ρέει άφθονη σαμπάνια «εις υγείαν» του αισχρού συστήματος, με τους πατρικίους των ανωτέρων τάξεων και τους πληβείους των χαμηλών στρωμάτων.

Οι στιγμές όμως που ο βιοπαλαιστής νιώθει τα αόρατα δεσμά του να τον ματώνουν κυριολεκτικά δεν είναι ούτε όταν κατεβαίνει στην αγορά, ούτε όταν περνάει τα θλιβερά απογεύματα των Κυριακών στο καφενείο της γειτονιάς του ή μπροστά στην τηλεόραση, βλέποντας βλακώδη «σόου» που του προσφέρουν τάχα διασκέδαση. Οι στιγμές του μαρτυρίου είναι όταν σκέφτεται ότι τα τελευταία χρόνια το σύστημα γίνεται όλο και πιο ανάλγητο και του κονταίνει ακόμη περισσότερο το αόρατο σκοινί, με το οποίο τον έχει δεμένο κι έτσι που πάνε τα πράγματα η μοίρα, σίγουρα, των παιδιών του θα είναι χειρότερη απ' τη δική του. Το αόρατο σκοινί θα γίνει ασφαλώς μια οργιά μόνο γι' αυτά, και ελάχιστα θα διαφέρουν από τους σκλάβους των παλιών εποχών.

Τέτοιες σκέψεις βασανίζουν τον «ελεύθερο» - δεσμώτη, αλλά καμιά πίκρα, καμιά απογοήτευση δεν μπορεί να τον λυγίσει. Σφίγγει τα δόντια του και αγωνίζεται όπως μπορεί, για να μη μικρύνει τουλάχιστον κι άλλο ο κύκλος που τον περικλείει. «Δε θα με κάνετε να υποταχθώ», φωνάζει κάθε τόσο σ' αυτούς που τον έχουν αιχμαλωτισμένο στο λειψό μεροκάματο, στην αδικία, στη μιζέρια, στα αδιέξοδα, στην ανασφάλεια και στο σκοτεινό μέλλον. «Ψηλά θα έχω το κεφάλι και τη γροθιά αφέντες - λέει με οργή - και είμαι βέβαιος πως μια μέρα θα σπάσω τα δεσμά σας. Κι αν δεν το καταφέρω εγώ θα το πετύχουν σίγουρα τα παιδιά μου. Το άδικο ποτέ δε νίκησε το δίκιο και το σκοτάδι ουδέποτε μπόρεσε να εμποδίσει το φως να λάμψει...».


Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ