Τρίτη 16 Νοέμβρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Συναίνεση

Θα μπορούσε να ήταν ένα οποιοδήποτε σχολείο της χώρας. Στα πλαίσια της εθνικής - «πλην Λακεδαιμονίων» - συναίνεσης για τα βαφτίσια της σχεδόν νεογέννητης τότε ΠΓΔΜ, τα δημόσια εκπαιδευτήρια έβαλαν στο πρόγραμμά τους και μια ομιλία, για να καταλάβουν και οι δεκαεφτάχρονοι μαθητές γιατί την Τετάρτη θα άφηναν από νωρίς την αίθουσα και θα κατέβαιναν στο συλλαλητήριο. Κάτι ψίθυροι στα διαλείμματα για «βόλτα στην παραλία» και «ωραίες γκόμενες» - από εκείνους που και την προηγούμενη βδομάδα βρέθηκαν στην πλατεία - έβαζαν φιτίλια στους πιο εθνικόφρονες των καθηγητών, που έβλεπαν την εθνική διαπαιδαγώγηση να μην πιάνει τόπο, παρά το γεγονός ότι η μιντιακή προπαγάνδα οργίαζε.

Η προσέλευση ήταν υποχρεωτική. Κατά την κρατούσα της εποχής άποψη, η εθνική κυριαρχία ήταν υπό αμφισβήτηση και συνεπώς η δημοκρατία περίσσευε. Αν τύχαινε να σε λένε Αλέξανδρο, γιόρταζες κάθε μέρα. Αν όμως δήλωνες ότι η όρεξή σου δεν ήταν για να φας «σκοπιανούς», γινόσουν το μαύρο πρόβατο. Ολοι ήταν υποχρεωμένοι να ακούσουν τον παπά στην εκκλησία να απαγγέλλει τη λύσσα του για τους «απολίτιστους», όπως όλοι ήταν υποχρεωμένοι να κατανοήσουν γιατί εμείς είχαμε δίκιο και οι άλλοι άδικο.

Κριτήριο της αδιαμφισβήτητης εθνικής ορθότητας αποτέλεσε, μεταξύ άλλων, και η πολιτική ομοφωνία των τριών. Με μια απόφαση που εξουσιοδοτούσε αυτόματα τα πλέον ακροδεξιά στοιχεία να μιλάνε εξ ονόματος όλων. Γιατί, τους αρέσει δεν τους αρέσει, αν κάτι κατάφερε καλά η - κατά πλειοψηφία - συμφωνία στο συμβούλιο των αρχηγών υπό τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ήταν να φέρει τον δεκαεφτάχρονο στην ίδια γραμμή με το «χρυσαυγίτη». Να τους βάλει κάτω από τα ίδια πανό, με τα ίδια συνθήματα στο στόμα. Δυο χρόνια πριν - για να θυμούμαστε - στις ίδιες αίθουσες και αυλές, οι μαθητές αποφάσιζαν πολύμηνες μαζικές καταλήψεις ενάντια στην αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση του '90-'91.

Στο προαύλιο, παρεμπιπτόντως, δυο- τρεις, από αφέλεια ή από θέση, πέρασαν από το διάλειμμα ακόμα στο πίσω μέρος της αυλής. Εκεί τους βρήκε η έναρξη της ομιλίας, εκεί τους βρήκε και ο γυμναστής, υποψιασμένος για τα τερτίπια όσων παρουσίαζαν «παραβατική» συμπεριφορά και είτε κρύβονταν για να καπνίσουν στα μουλωχτά, είτε για να γλιτώσουν απ' ό,τι θεωρούσαν περιττό στο σχολικό πρόγραμμα. Με συνοπτικές διαδικασίες η απόφαση έγραψε «αποβολή», και τη μεθεπόμενη μέρα η τιμωρία ολοκληρώθηκε με τη δημόσια διαπόμπευση, προπάντων για παραδειγματισμό.

Μέρες απαράμιλλης δόξας. Για όλους, αλλά κυρίως για εκείνους που τόσα χρόνια δε βγήκαν ούτε μια φορά να κάνουν την αυτοκριτική τους και να μιλήσουν για ευθύνες, να απολογηθούν σε όλους εκείνους τους δεκαεφτάχρονους που και με τις δικές τους ευλογίες ποτίστηκαν με τη χολή του «σκοπιανοφάγου». Και σήμερα, έντεκα χρόνια μετά, πιστοί στο ρόλο τους, αναμασούν ξανά την «εθνική ενότητα» στο όνομα ενός Πολυτεχνείου, κόβοντας και ράβοντας τα μηνύματά του στα μέτρα των δικών τους σκοπών και επιδιώξεων, μακριά από την ιστορική αλήθεια και ακόμη πιο μακριά από τις πραγματικές ανάγκες και τα συμφέροντα ενός ολόκληρου λαού...


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ