Κυριακή 7 Μάη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΔΙΕΘΝΗ
ΡΩΣΙΑ
Σύσκεψη ηγετών των κομμουνιστικών κομμάτων

Στιγμιότυπο από τις πρόσφατες εκλογές

Associated Press

Στιγμιότυπο από τις πρόσφατες εκλογές
Με την ευκαιρία των 130 χρόνων από τη γέννηση του Β. Ι. Λένιν οι ηγέτες των Κομμουνιστικών Κομμάτων, που απαρτίζουν την Κομμουνιστική Ενωση Ρωσίας - ΚΕΚΡ, ΚΚ Ρωσίας - ΚΚΣΕ, Κόμμα Κομμουνιστών της Ρωσίας (ΚΚΡ), Πανενωσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα Μπολσεβίκων (ΠΚΚΜπ.), διοργάνωσαν Σύσκεψη στις 22 Απρίλη στη Μόσχα με θέμα: «Αποτελέσματα και προβλήματα ανάπτυξης του σύγχρονου κομμουνιστικού κινήματος στη Ρωσία και 10 χρόνια οργανωτικής αντίστασης στον γκορμπατσοφισμό και την καπιταλιστικοποίηση της χώρας».

Εισήγηση παρουσίασε ο Α` Γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ Βίκτορ Τιούλκιν, ο οποίος σημείωσε ότι οι πρώτες οργανωτικές μορφές αντίστασης εμφανίστηκαν το 1990, στα πρόθυρα του 28ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ. Η πιο πλατιά και σημαντική μορφή αυτής της αντίστασης ήταν το Κίνημα Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας και τα Συνέδρια που πραγματοποίησε στο Λένινγκραντ. Σ' αυτά τα φόρουμ συναντιούνταν, συζητούσαν όλα τα ζητήματα και επεξεργάζονταν τη γραμμή το Κίνημα Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας, που αποτέλεσε τον οργανωτικό πυρήνα για τη δημιουργία του ΚΕΚΡ, η Μπολσεβίκικη Πλατφόρμα, η οποία μετεξελίχθηκε βασικά στο ΠΚΚΜπ., η Μαρξιστική Πλατφόρμα, η οποία χωρίστηκε και σαν αποτέλεσμα εμφανίστηκαν το Κόμμα Κομμουνιστών της Ρωσίας, το ΚΚ Ρωσίας - ΚΚΣΕ, η Ενωση Κομμουνιστών (ΕΚ), η Αριστερή Ρωσίας και μερικά ακόμα κινήματα. Παρά τις διαφωνίες, τους ένωνε όλους τότε το άμεσο καθήκον - να μπει φρένο στον Γκορμπατσόφ και στην κατρακύλα του ΚΚΣΕ προς τα δεξιά. Η μάχη δόθηκε στο 28ο Συνέδριο. Αποκορύφωμα ήταν η «Δήλωση της μειοψηφίας», που έγινε εξ ονόματος του Κινήματος Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας και της Μαρξιστικής Πλατφόρμας, ότι «η θεραπεία του σοσιαλισμού με τον καπιταλισμό δε θα οδηγήσει στην άνοδο της εθνικής οικονομίας και στην ευημερία των πολιτών, ούτε στην άνθηση της οικονομίας, αλλά, αντίθετα, στη χρεοκοπία και την πτώση του βιοτικού επιπέδου των ανθρώπων». «Τη δήλωσή μας υποστήριξαν τότε 1.259 αντιπρόσωποι, κάτι το λιγότερο από το 1/3 του Συνεδρίου, αλλά δεν ήταν αρκετό για να αλλάξει η πορεία των γεγονότων. Η αντίστασή μας συνεχίστηκε και μετά το 28ο Συνέδριο. Πρέπει να σημειωθεί όμως ότι ακριβώς το 28ο Συνέδριο υιοθέτησε τη γραμμή της οικονομίας της αγοράς και της καπιταλιστικοποίησης της χώρας. Υπήρξε η καμπή, το σημείο καμπής και η παράδοση των θέσεων, πράγμα που πολλοί δε θέλουν να το παρατηρήσουν», υπογράμμισε ο Τιούλκιν. Επισήμανε στη συνέχεια ότι «δε στάθηκε δυνατό να ξεδιπλωθεί το ΚΚΣΕ», γιατί «πάρα πολύ μεγάλη ήταν η μάζα και η αδράνεια των μη κομμουνιστικών στοιχείων, πάρα πολύ συμπαγή ήταν τα κάθε λογής φανερά και αντικομμουνιστικά καθάρματα, σαν τους Γκαϊντάρ, Σατάλιν, Μπούνιτς, Βολκογκόνοφ, Γιάκοβλεφ, Σομπτσάκ κ.ά. Αυτό μας δείχνει και το παράδειγμα όλων των προέδρων των λεγόμενων κυρίαρχων κρατών, πρώην μελών του Πολιτικού Γραφείου και γραμματέων της ΚΕ των ΚΚ των Δημοκρατιών. Παράλληλα, η τεράστια μάζα των μελών του ΚΚΣΕ αποτελούσε ένα οπορτουνιστικό υλικό».

Μετά τον Αύγουστο του 1991, παρά τις απαγορεύσεις από μέρους του Γιέλτσιν, η αντίσταση στην καπιταλιστικοποίηση της χώρας εντάθηκε και δυνάμωσε πριν απ' όλα κάτω από τις κόκκινες σημαίες. Την οργάνωσαν και ηγήθηκαν του ΚΕΚΡ, το ΠΚΚΜπ., το ΚΚΡ, η ΕΚ, η «Εργαζόμενη Ρωσία». Και τότε το Συνταγματικό Δικαστήριο επέτρεψε στους κομματικούς υπαλλήλους να ιδρύσουν το ΚΚΡΟ. Κοινωνική βάση της καιροσκοπικής νομενκλατούρας υπήρξαν τα «καιροσκοπικά» μέλη του ΚΚΣΕ, αν και είχαν προσελκυστεί και μέλη άλλων κομμάτων, που ελάχιστα κατανοούσαν το μαρξισμό. Το ΚΚΡΟ, που δημιουργήθηκε δήθεν στη θέση του ΚΚ ΣΟΣΔ Ρωσίας, από ιδεολογική άποψη συνέχισε το έργο του 28ου Συνεδρίου: «Τη γραμμή προς την αγορά, τον πολιτικό πλουραλισμό, την αταξική λαϊκή εξουσία», τόνισε ο Τιούλκιν στην εισήγηση. «Στη συνέχεια έθεσε στην κυκλοφορία τη θέση της εξάντλησης του ορίου της επανάστασης στη Ρωσία, αφαίρεσε από τις σημαίες το σύνθημα "Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!", εγκατέλειψε τη θέση "κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας" - την κύρια θέση της κομμουνιστικής θεωρίας... Το καθήκον της σταθεροποίησης έφερε στην ημερήσια διάταξη τη δημιουργία της δικής του κατευθυνόμενης αντιπολίτευσης. Αυτό το καθήκον εκπληρώνει το ΚΚΡΟ μ' επικεφαλής τον Ζιουγκάνοφ, όπως φάνηκε στις βουλευτικές εκλογές του 1993 και 1995 και στις προεδρικές εκλογές του 1996 και 2000. Πρέπει να σημειώσουμε και να καταλάβουμε πιο καθαρά ότι κοινό καθήκον του καθεστώτος και του ΚΚΡΟ είναι η κατάπνιξη της πραγματικής κομμουνιστικής αντιπολίτευσης, ο εκτοπισμός της έξω από τα πλαίσια της δημόσιας πολιτικής... Οι εκλογές του 1999 έδειξαν την άμεση αντιπαράθεση όχι μόνο του ΚΚΡΟ και του "Μπλοκ Νο.7" (Κομμουνιστές, εργαζόμενοι της Ρωσίας - για τη Σοβιετική Ενωση), αλλά γενικά την αντιπαράθεση του ΚΚΡΟ με κάθε κάπως ανεξάρτητα σκεπτόμενο πολιτικό πατριωτικού προσανατολισμού. Οι Μπαμπούριν, Αλξνις, Μακασόφ, Αβαλιάνι, Γκριγκόριεφ, Γκλότοφ, άνθρωποι που αναδείχτηκαν στους κοινωνικούς αγώνες, δεν εκλέχθηκαν, επειδή το ΚΚΡΟ έβαλε ενάντια στους περισσότερους απ' αυτούς τους δικούς του υποψήφιους, με σκοπό να μην τους επιτρέψει να περάσουν, έστω και με το τίμημα να μην περάσουν οι υποψήφιοί του».

Στη συνάντηση οι ηγέτες των κομμάτων όχι μόνο ανέλυσαν τη δεκαετία που πέρασε και την τρέχουσα κατάσταση, όπου οι θέσεις τους βασικά συνέπεσαν, αλλά και συζήτησαν το ζήτημα τι θα κάνουν τώρα και στην προοπτική. Κι εδώ ακριβώς φάνηκαν οι αντιθέσεις και οι διαφωνίες ανάμεσα στα κόμματα. Κύριο αντικείμενο της συζήτησης ήταν το πρόβλημα της συνένωσης των ΚΚ της Ρωσίας σ' ένα ενιαίο κομμουνιστικό κόμμα, σε σχέση με το οποίο συζητήθηκε έντονα η ακολουθούμενη από τον πρόεδρο του Συμβουλίου της ΕΚΚ-ΚΚΣΕ Ολέγκ Σένιν γραμμή για τη δημιουργία ενιαίου ενωσιακού κόμματος.

Η θέση του Τιούλκιν: «Μοναδική διέξοδος από τη σημερινή κατάσταση είναι η ένωση σ' ένα ενιαίο ΚΚ. Ολες οι διαφορές μπορούν να λυθούν στο πλαίσιο της ενιαίας οργάνωσης». Πρότεινε στους συμμάχους του ΚΕΚΡ να ενωθούν με βάση κοινό Καταστατικό, Πρόγραμμα, με κοινή πειθαρχία, με κοινά σχέδια και κοινές δομές και να γίνει αυτό με βάση τις δομές του ΚΕΚΡ. Μιλώντας για την Ενωση Ρωσίας - Λευκορωσίας, είπε: «Ναι, δεν τρέφουμε αυταπάτες σχετικά μ' αυτή την Ενωση, αλλά σημαίνει άραγε αυτό ότι πρέπει να αρνηθούμε αυτή και το ενωσιακό κόμμα; Οχι, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη διαδικασία για την ενίσχυση των θέσεών μας. Το σύνθημά μας - "Ελάτε να ενωθούμε στην πράξη!" - ισχύει. Ωστόσο, αυτή η έκκληση δε βρήκε υποστήριξη. Στα λόγια, αναγνωρίζοντας τη ζημιά της κομμουνιστικής πολυκομματικότητας, οι ηγέτες των κομμάτων της Κομμουνιστικής Ενωσης Ρωσίας προβάλλουν πολλούς λόγους που για την ώρα δεν πρέπει να ενωθούν.

Ο πρόεδρος του ΚΚ Ρωσίας-ΚΚΣΕ Αλεξέι Πριγκάριν θεωρεί: «Μερικά κόμματα είναι χειρότερα από το ένα, αλλά ένα κόμμα πρέπει να επιτρέπει την ελευθερία γνωμών και θέσεων. `Η μερικά κόμματα με σαφή καθορισμένα όρια, ή ένα κόμμα με ελευθερία γνωμών. Σε ό,τι αφορά την ένωση, πρέπει να εφαρμοστούν οι αποφάσεις του Συνεδρίου της ΚΕΡ του 1996: να αναλυθούν επισταμένα το Καταστατικό και τα προγράμματα των κομμάτων και να επιτευχθεί στις περισσότερες θέσεις η ενότητα. Να συγκληθεί το φθινόπωρο Συνέδριο του κομμουνιστικού κινήματος της Ρωσίας. Να δημιουργηθεί ένα κέντρο για την ανάλυση των ντοκουμέντων».

Ο ηγέτης του Κόμματος Κομμουνιστών της Ρωσίας Ανατόλι Κριουτσκόφ κάλεσε να καταδικαστεί η διασπαστική δραστηριότητα όλων που δημιούργησαν τα κόμματά τους μετά το 1991, να δημιουργηθεί μια σχολή κομματικών στελεχών και να αποκατασταθεί η προηγούμενη σύνθεση της ΚΕΡ. Είπε: «Δεν πρέπει να βοηθήσουμε τον Σένιν στην προσπάθεια να θέσει υπό τον έλεγχο το κομμουνιστικό κίνημα της Ρωσίας, διότι αύριο θα παλεύουμε με τη σοσιαλδημοκρατική ηγεσία της ΕΚΚ-ΚΚΣΕ». Απέρριψε την ιδέα της δημιουργίας ενιαίου κόμματος. Κατά τη γνώμη του, πρέπει να γίνει προσπάθεια, ώστε η ΚΕΡ να γίνει μια πραγματική δύναμη.

Η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΠΚΚΜπ. Νίνα Αντρέγεβα τάχθηκε κατηγορηματικά ενάντια στη δημιουργία ενιαίου κόμματος και γενικά ενάντια στη συνένωση. «Οσο κι αν θέλουμε όλοι να ενωθούμε, δεν μπορεί να γίνει. Η συνένωση είναι πρόωρη. Δεν μπορεί να μπει το κάρο μπροστά από το άλογο. Πρέπει να συγκροτηθεί ένα συμβουλευτικό όργανο όλων των αριστερών αντιπολιτευόμενων οργανώσεων για το συντονισμό των ενεργειών μας. Και μόνο μετά, όταν θα μάθουμε να δρούμε συντονισμένα, μπορούμε να μιλήσουμε για συνένωση. Η ΚΕΡ πρέπει να αγκαλιάσει όσο το δυνατόν περισσότερα κόμματα. Δεν πρέπει να ενωθούμε πάνω στη βάση της ΕΚΚ-ΚΚΣΕ».

Στην ουσία, όλοι διατήρησαν τις απόψεις τους, η συνάντηση δεν κατέληξε σε τίποτα. Διότι είναι σαφέστατο ότι κανένα κόμμα της ΚΕΡ χωριστά δεν μπορεί να νικήσει στις εκλογές, δεν μπορεί να ανεβάσει το εργατικό κίνημα, να το κάνει πραγματικό μαχητικό και μαζικό, συνεπώς, δεν μπορεί να γίνει εκφραστής των συμφερόντων ολόκληρου του λαού. Μόνο η ένωση των δυνάμεων, μόνο η υπερνίκηση της κομμουνιστικής πολυκομματικότητας, μόνο η δημιουργία ενιαίου κομμουνιστικού κόμματος, το οποίο θα μπει στην πρωτοπορία της πάλης των εργαζομένων, θα μπορέσει να ξαναδώσει στο λαό αυτά που του άρπαξαν με την απάτη και τη δολιότητα: τη σοβιετική εξουσία των εργαζομένων, τη Σοβιετική Ενωση, το σοσιαλισμό.


Ναντιέζνα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ