Κυριακή 31 Οχτώβρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΥΡΙΚΟΣ
Ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό

Το Ευρωπαϊκό Γραφείο της ΠΣΟ συμμετείχε και στις αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις στις Βρυξέλλες (Μάρτης 2003)
Το Ευρωπαϊκό Γραφείο της ΠΣΟ συμμετείχε και στις αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις στις Βρυξέλλες (Μάρτης 2003)
Η επόμενη δεκαετία μπορεί να γίνει η δεκαετία της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ), η δεκαετία του ταξικού αγωνιστικού κινήματος, σημειώνει, στην παρέμβασή του, ο Γιώργος Μαυρίκος, ανοίγοντας το διήμερο των εργασιών του προεδρείου της ΠΣΟ. Εχουμε καθήκον, τονίζει ο συνδικαλιστής, να βοηθήσουμε όλοι, ώστε η ΠΣΟ και το συνδικαλιστικό κίνημα, που εμείς εκπροσωπούμε, να αναλάβει πρωτοβουλίες και να παίξει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των αγώνων της Εργατικής Τάξης και των συμμάχων της. Είναι τέτοια η επίθεση του κεφαλαίου, είναι τέτοια η γραμμή υποταγής της ΣΕΣ στους Αμερικάνους, που ο ρόλος του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι και θα γίνεται όλο και πιο σημαντικός. Για να το πετύχουμε αυτό υποστηρίζουμε ότι χρειάζεται:

  • Να έχουμε σταθερό μέτωπο ενάντια στο κεφάλαιο, στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Να πρωτοστατούμε για πλήρη σταθερή δουλιά με καλούς μισθούς, για 35ωρο, κοινωνικά ασφαλιστικά δικαιώματα, δημόσια Υγεία - Παιδεία, για δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες, για υπεράσπιση του δικαιώματος κάθε λαού να επιλέγει το δικό του δρόμο. Να καλλιεργούμε την ανάγκη η Εργατική Τάξη να αγωνίζεται για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
  • Να ενώνουμε τους εργαζόμενους με βάση τα ταξικά τους συμφέροντα ενάντια στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό. Να απορρίπτουμε τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της ενσωμάτωσης των συνδικάτων στις επιλογές της αστικής τάξης.
  • Να ανανεώσουμε το πρόγραμμα και τις μορφές δράσης, αξιοποιώντας τις πλούσιες παραδόσεις του λαϊκού προοδευτικού κινήματος. Να χτυπήσουμε τη γραφειοκρατία.
  • Να αναβαθμίσουμε το ρόλο και το λόγο των μελών, αλλά και των φίλων και των παρατηρητών και των συμμάχων μας. Να σεβόμαστε την κριτική και τις απόψεις τους. Να αξιοποιούμε την αυτοκριτική.
  • Να δυναμώσουμε την παρουσία νέων εργατών και υπαλλήλων μέσα στα συνδικάτα μας και θαρραλέα να αναδείξουμε νέα συνδικαλιστικά στελέχη. Να ασχοληθούμε σταθερά με τους οικονομικούς μετανάστες.
  • Να προβληματιστούμε με τη συμμετοχή των γυναικών και το ρόλο τους στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.
  • Να συντονίζουμε τον αγώνα με την αγροτιά, τους μικρομεσαίους, τη διανόηση και να καλλιεργούμε τα στοιχεία της αλληλεγγύης, της συμπαράστασης και της συνεργασίας.
  • Να ενισχύσουμε τη δημοκρατική λειτουργία μας.
  • Να ανεβάσουμε τη συλλογικότητα και τις ανοιχτές διαδικασίες.
  • Να ξεχωρίζουμε, όχι από τα λόγια, αλλά από τη δράση και την πρακτική μας. Να κρίνουμε τη δουλιά μας από τα έργα μας και τα αποτελέσματα των έργων μας.

Αναφερόμενος στη σημερινή κατάσταση, υπογραμμίζει ότι η εργατική τάξη σ' όλο τον κόσμο έχει να αντιμετωπίσει τη συντονισμένη επίθεση των ιμπεριαλιστών. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους «επεμβαίνουν, εκβιάζουν, τρομοκρατούν και απειλούν χώρες στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Στη λογική αυτή εκδηλώνονται μια σειρά ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί στη διανομή των αγορών και των σφαιρών επιρροής στην Ασία, στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική». Διαμορφώνονται νέες συμμαχίες, που διεκδικούν μεγαλύτερο ή ισότιμο ρόλο με τις ΗΠΑ στην καπιταλιστική διεθνοποίηση. Κάτω από αυτό το πρίσμα, πρέπει να εξετάζονται οι σχέσεις ανάμεσα σε δύο ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα, από τη μια τις ΗΠΑ και, από την άλλη, την Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι λαοί της Ευρώπης, τονίζει, δεν έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στους δύο ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, που είναι εργαλεία των μονοπωλίων και των πολυεθνικών. Πρέπει να είναι αντίθετοι και στους δύο.

Τέλος, μιλώντας για την κατάσταση στα συνδικάτα, επισημαίνει ότι μέσα σε αυτά «δεν είμαστε μόνον εμείς. Από το 1917 μέχρι σήμερα υπάρχουν οξύτατες αντιθέσεις και συγκρούσεις ανάμεσα σε ιδεολογικά, πολιτικά και συνδικαλιστικά ρεύματα», οι οποίες αντανακλούν τις κοινωνικές αντιθέσεις. Ετσι, «και στις μέρες μας, διάφορες ρεφορμιστικές, οπορτουνιστικές, σοσιαλδημοκρατικές και άλλες νεοφιλελεύθερες δυνάμεις προσπαθούν με κάθε τρόπο να ελέγξουν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα». Δυνάμεις που χρησιμοποιούν διάφορα σχήματα - «φόρα», «μη κυβερνητικές οργανώσεις», «επιτροπές» κ.ά. - σε βάρος του λαού του Ιράκ, της Κούβας, των συνδικάτων.

Στόχος τους να ρίξουν στο περιθώριο την εργατική τάξη, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και τα πολιτικά κόμματα της εργατικής τάξης και, τελικά, να εγκλωβίζουν και να ενσωματώνουν δυνάμεις. Το δικό μας κίνημα, υπογραμμίζει ο συνδικαλιστής, με την πλούσια πείρα του έχει την ικανότητα να ξεσκεπάζει αυτούς τους σχεδιασμούς «και να βοηθά τα τμήματα των εργαζομένων που εγκλωβίζονται να βρουν το σωστό δρόμο. Το δρόμο του αγώνα. Το δρόμο της πράξης και της δράσης».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ