Η μαγεία δεν έδεσε και το όνειρο ήταν κάλπικο, όσο κράτησε η λάμψη ενός βεγγαλικού, και η Δευτέρα ξημέρωσε με τα προβλήματα άλυτα να περιμένουν στη γωνιά. Για να μη μας πουν γκρινιάρηδες, βάλαμε τα συν από πάνω να επιπλέουν και τα μείον τα κρύψαμε κάτω από το χαλάκι της εξώπορτας.

Η βρώμα και η δυσωδία που ξεχείλισαν με αφορμή τα κρούσματα ντόπινγκ θα γίνει προσπάθεια να καλυφθούν από ένα μανδύα αποσιώπησης και αποπροσανατολισμού στο απώτερο μέλλον. Μη σπάσει το απόστημα κι αποκαλυφθούν ευθύνες και ενοχές. Ας αφήσουμε τη στέγη Καλατράβα να δεσπόζει και ας χορτάσει από αισθητική η άδεια μας κοιλιά.

Ο καπιταλισμός απέτυχε. Αποδείχτηκε πως ήταν ανίκανος να διαχειριστεί τα Ολυμπιακά Ιδεώδη. Εκείνο που τον ενδιέφερε ήταν πώς να τους εκμεταλλευτεί για ν' αποκομίσει περισσότερα κέρδη.

Οι Αγώνες τελείωσαν. Εμείς οι άλλοι, εμείς οι πολλοί, θα ξανασυναντηθούμε στους ταξικούς αγώνες, στην απεργία και στη διαδήλωση. Θα συναντηθούμε στην προσπάθειά μας ν' αναστήσουμε στην πραγματικότητα το αρχαίο αθάνατο πνεύμα. Θα βγάλουμε από μέσα μας την πίκρα πως ο Μίσα δε θα γυρίσει πια στα Ολυμπιακά Στάδια. Το πόσο προφητικό ήταν το τελευταίο του δάκρυ... Η ελπίδα, όμως, δεν πεθαίνει ποτέ. Οπως και οι αγώνες, για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση.