Ο αντιφασιστικός ιστορικός ύμνος | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο αντιφασιστικός ιστορικός ύμνος

Τα χρυσά μετάλλια για τις νίκες των Ρώσων αθλητών, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, έδωσε την ευκαιρία και τη συγκίνηση να ακούσουμε τη μουσική του παλιού σοβιετικού ύμνου, με τους διαφορετικούς όμως σημερινούς στίχους που τον «έντυσαν» μετά την ανατροπή.

Ο ύμνος αυτός αντικατέστησε τον παλιότερο, εκφράζοντας, μαζί με τη Διεθνή, το χαρακτήρα του μεγάλου πατριωτικού πολέμου της Σοβιετικής Ενωσης, σε συνδυασμό με τον αντιφασιστικό χαρακτήρα. Και έμεινε η επική μουσική αυτού του ύμνου χαραγμένη στη μνήμη μας από τα χρόνια εκείνα που ο Στάλιν προσδιόρισε το χαρακτήρα της τιτάνιας αντίστασης, αντεπίθεσης και νίκης των σοβιετικών στρατιωτικών δυνάμεων, των παρτιζάνων, των κομμουνιστών και των λαϊκών δυνάμεων.

Ηταν τότε, 3 Ιουλίου 1941 που ζήτησε παλλαϊκό ξεσηκωμό, μπροστά στη μηχανοκίνητη ναζιστική εισβολή. Δεν πρέπει να υπάρχει έλεος για τον εχθρό - τόνιζε σε διάγγελμά του ο Στάλιν. Ζητούσε σκληρότητα και σκληρότητα και σκληρότητα απέναντι στον εισβολέα. «Μέσα στις κατεχόμενες περιοχές, στα μετόπισθεν του εχθρού, πρέπει να συγκροτούνται ομάδες παρτιζάνων. Σ' αυτές τις περιοχές οι συνθήκες πρέπει να γίνονται αφόρητες για τον εχθρό»... όπου περνούν θα συναντούν καμένη γη. Και ο ύμνος της αντίστασης και της μνήμης έμεινε στη θύμησή μας, όπως και τα λόγια που συγκρατήσαμε:

Λαών ελευθέρων, αδάμαστη χώρα,

γεννήθηκες τώρα,

στη ρούσικη γη,

τρανή μας πατρίδα

γλυκιά μας ελπίδα

ανίκητη Ενωση Σοβιετική

χαίρ' ελεύθερη πατρίδα,

χώρα πάντα δοξασμένη,

άκου οι καρδιές μας,

που στ' όνομά σου χτυπάνε

και τη χιλιοδοξασμένη

φέρνουν σημαία πάντα ψηλά.