Hπροκλητική υποστήριξη που παρέχει η ελληνική κυβέρνηση, παραβιάζοντας κάθε αρχή και έννοια του Διεθνούς Δικαίου, στη λεγόμενη γιουγκοσλαβική αντιπολίτευση, ούτε τυχαίο γεγονός, ούτε μεμονωμένο είναι, ούτε βέβαια θα μείνει εδώ και χωρίς συνέπειες και προεκτάσεις. Αυτό που προωθείται είναι συγκεκριμένο σχέδιο των αμερικανικών υπηρεσιών για ανατροπή της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας. Σχέδιο, στην εφαρμογή του οποίου η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε να αναλάβει ρόλο, τον πιο βρώμικο ρόλο. Η ύπαρξη μιας τέτοιας επιδίωξης από την πλευρά των ιμπεριαλιστών δεν είναι μυστικό. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα όργανα του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν βάλει επίσημα σαν στόχο τους τον «εκδημοκρατισμό», όπως αποκαλούν την υποδούλωση της Γιουγκοσλαβίας και για το σκοπό αυτό υποστηρίζουν με κάθε μέσον τις εντός της Γιουγκοσλαβίας δυνάμεις που ελέγχουν και καθοδηγούν.

Ηελληνική εμπλοκή στην ιμπεριαλιστική επέμβαση και επιδρομή κατά της Γιουγκοσλαβίας δεν εκδηλώνεται τώρα για πρώτη φορά. Υπήρξε η συμμετοχή στον πόλεμο με την υποστήριξη κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών, η μετατροπή της βόρειας Ελλάδας σε ορμητήριο και βάση ανεφοδιασμού των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων κατοχής του Κοσσυφοπεδίου. Υπάρχει η προσυπογραφή από τους εκπροσώπους της Ελλάδας όλων των αποφάσεων του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης για υποστήριξη της γιουγκοσλαβικής αντιπολίτευσης στην προσπάθεια της ανατροπής του Μιλόσεβις. Το καινούριο στοιχείο, όμως, που προκύπτει από τις τελευταίες, καθ' υπαγόρευση, πρωτοβουλίες της ελληνικής κυβέρνησης, είναι ότι για πρώτη φορά, προφανώς κατόπιν ανάθεσης από τις ΗΠΑ, με τόσο ωμό και ξεδιάντροπο τρόπο παίρνει ενεργό μέρος στην οργάνωση της ανατροπής της νόμιμα εκλεγμένης γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης.

Ηκυβέρνηση Σημίτη, διά του Γ. Παπανδρέου και των υπηρεσιών του υπουργείου Εξωτερικών έκαναν το ζήτημα της επέμβασης στα εσωτερικά της γειτονικής χώρας και της ανατροπής της γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης δική τους υπόθεση. Διοργάνωσαν τη συνάντηση των Αθηνών, όλου αυτού του συνονθυλεύματος που έχει ονομαστεί γιουγκοσλαβική αντιπολίτευση, ανέλαβαν διαμεσολαβητικό ρόλο για να ξεπεραστούν οι εσωτερικές τους αντιθέσεις, έφεραν κοντά τους διάφορους πολιτικούς, την εκκλησία και τον αυτοαποκαλούμενο διάδοχο. Ηταν μια συνάντηση που στην ουσία διοργανώθηκε από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών και τις υπηρεσίες του. Η ανάληψη αυτού του ρόλου από την κυβέρνηση εμπλέκει την Ελλάδα στο φαύλο κύκλο της νέας τάξης και τη βάζει στο μάτι του κυκλώνα που φέρνει η θύελλα της επιβολής του «δικαίου» του ιμπεριαλισμού στις διεθνείς σχέσεις. Τη βάζει στην πρώτη γραμμή της επιβολής της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας και του νόμου της ζούγκλας στις διεθνείς σχέσεις.

Ηεπέμβαση στα εσωτερικά της Γιουγκοσλαβίας, από μια άποψη, αποτελεί μια υπόθεση με ακόμα πιο καταλυτικές επιπτώσεις στις διεθνείς σχέσεις και από αυτούς ακόμα τους βάρβαρους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς κατά της χώρας αυτής. Γιατί με τις επεμβάσεις στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο της Γιουγκοσλαβίας επιχειρείται αυτό που απέτυχαν να φέρουν σε πέρας οι βομβαρδισμοί 78 ημερών. Στόχος τους είναι η ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης του Βελιγραδίου και η πλήρης διάλυση της χώρας, ώστε να διευκολυνθούν τα σχέδια της νέας τάξης. Στο παιχνίδι αυτό η ελληνική κυβέρνηση, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις των επιλογών της στο μέλλον της χώρας και την ειρήνη, δε διστάζει να εμπλέξει τη χώρα με μοναδικό στόχο την ανάληψη, για λογαριασμό της ντόπιας άρχουσας τάξης, ενός ρόλου, κατ' ανάθεση από τους Αμερικανούς, στα πλαίσια της επιχείρησης λεηλασίας των λαών και των χωρών της περιοχής της προώθησης των νέων ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων.