Το άγαλμα του Λένιν | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το άγαλμα του Λένιν

«Λένιν! Και τ' όνομά σου μοναχά / βαριά, βουερά αντηχά / πιο δυνατά κι απ' όλες τις καμπάνες της παλιάς Ρωσίας».

Ετσι αρχίζει ένα ποίημα για τον Λένιν, που το απαγγέλναμε τότε - εκείνα τα «πέτρινα χρόνια» - στις φυλακές και στα ξερονήσια, πότε κρυφά και σιγανόφωνα και πότε με φωνή στεντόρεια, αψηφώντας τη λύσσα των δεσμοφυλάκων και τις συνέπειες της «παρανομίας» μας. Το ποίημα κατέληγε με το κάλεσμα του ξεσηκωμού των σκλάβων και των «κολασμένων» όλης της Γης, να ανατρέψουν το σάπιο σύστημα της αδικίας και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, και να δημιουργήσουν την καινούρια κοινωνία του δίκιου και της πραγματικής ελευθερίας για ολόκληρη την οικουμένη: «Κόσμε, ραγιά! / Τα πάντα είναι δικά σου / παλάτια, η γης κι η λευτεριά σου / κι όλα τα δίκια και τ' αδικημένα. / Χτύπα! Και πάρτα / και πάρε πίσω τα κλεμμένα».

Το θυμήθηκα πάλι εκείνο το ποίημα-εγερτήριο, καθώς διάβαζα στο «Ριζοσπάστη» την ανταπόκριση για τον αγώνα των Ρώσων πατριωτών, στην πόλη Τιουμέν, που κράτησε 25 ολόκληρα μερόνυχτα, προκειμένου να σώσουν, από τη μανία των βανδάλων του Πούτιν και της παρέας του, το άγαλμα του Λένιν.

«Μετά από 25 μέρες συνεχόμενης περιφρούρησης του μνημείου του Λένιν», αναφέρεται στο ρεπορτάζ, «οι κομμουνιστές και οι δημοκρατικοί πολίτες της πόλης Τιουμέν ανέτρεψαν την απόφαση καταστροφής του μνημείου». Ο Α΄ Γραμματέας της Οργάνωσης, της περιοχής Τιουμέν, του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας και βουλευτής στην τοπική Βουλή, Α. Τσερεπάνοφ, ύστερα από τον επίμονο αγώνα και το αίτημα του λαού, πέτυχε την υπογραφή συμφωνίας με τις τοπικές αρχές, με βάση την οποία το άγαλμα του Λένιν θα μείνει στη θέση του, στην κεντρική πλατεία της πόλης, και δε θα καταστραφεί, προκειμένου να αρχίσουν οι εργασίες για την αναμόρφωση της πλατείας. Ο ...βιαστικός εργολάβος, μάλιστα, που είχε αρχίσει, ήδη, τις εργασίες «ανακαίνισης», καταστρέφοντας ένα τμήμα της βάσης του μνημείου, υποχρεώνεται τώρα να αποκαταστήσει τις ζημιές που προκάλεσε και να ξαναδώσει στο μνημείο την πρώτη του μορφή.

Ετσι, τα βέβηλα χέρια των «Ηρόστρατων», που, ασύδοτα, μέσα στο κλίμα του λυσσαλέου αντικομμουνισμού που δημιούργησαν, μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού καθεστώτος, οι μητροκτόνοι της συμμορίας, «Γκορμπατσόφ και Σία», υψώθηκαν απειλητικά εναντίον του διαχρονικού συμβόλου της παγκόσμιας επανάστασης, έπεσαν ξανά και κρεμάστηκαν ταπεινωμένα και ντροπιασμένα, μπροστά στην κατακραυγή και στην απόφαση του λαού να περιφρουρήσει και να σώσει το μνημείο του ιδρυτή του πρώτου στην ιστορία της ανθρωπότητας σοσιαλιστικού κράτους. Και είναι αυτό μια πειστική απόδειξη πως όσο κι αν προσπαθούν οι επίδοξοι κοσμοκράτορες και οι κατά τόπους υποτακτικοί τους να γυρίσουν πίσω το ποτάμι της ιστορικής αναγκαιότητας του σοσιαλισμού, δε θα τα καταφέρουν. Η ψυχή και η δύναμη του ανθρώπου, που είναι αποφασισμένος να παλέψει για τη λευτεριά και την ανθρώπινη υπόστασή του, είναι χίλιες φορές πιο μεγάλη από τη δύναμη των κρύων και άψυχων «σιδερικών» του ιμπεριαλισμού, και γι' αυτό θα επικρατήσει.

Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ