Μετά την έκρηξη ενός πυρηνικού όπλου στο εγγύς διάστημα, ακολουθεί μια αλυσίδα γεγονότων. Στα πρώτα 100 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου, πανίσχυρες ακτίνες γάμμα κατακλύζουν τη γύρω περιοχή ιονίζοντας τα μόρια του ατμοσφαιρικού αέρα σε ύψος 30 έως 40 χιλιομέτρων (1). Από τις συγκρούσεις προκύπτουν ελεύθερα ηλεκτρόνια υψηλής ενέργειας. Αυτά τα ταχύτατα κινούμενα ηλεκτρικά φορτία δημιουργούν έναν ισχυρό ηλεκτρομαγνητικό παλμό, που μπορεί να καταστρέψει οποιαδήποτε ευαίσθητη ηλεκτρονική συσκευή στην περιοχή του εδάφους, που βρίσκεται σε οπτική επαφή με το σημείο της έκρηξης (2).

Στο πρώτο δευτερόλεπτο μετά την έκρηξη, το μεγαλύτερο μέρος από την ενέργεια της πυρηνικής κεφαλής διασπείρεται σαν ακτίνες-Χ υψηλής ενέργειας (3). Οταν αυτά τα ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά κύματα χτυπήσουν απροστάτευτους δορυφόρους που βρίσκονται εκεί κοντά, προκαλούν μέσα τους ισχυρά ηλεκτρικά ρεύματα και διαφορές δυναμικού, που ουσιαστικά «ψήνουν» τις λεπτεπίλεπτες ηλεκτρονικές συσκευές τους.

Την ίδια στιγμή, τα υπολείμματα της βόμβας, που έχουν ιονιστεί από τη διογκούμενη πύρινη σφαίρα, οδηγούνται προς τα πάνω κατά μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα. Αυτά τα φορτισμένα σωματίδια αλληλεπιδρούν με το γήινο μαγνητικό πεδίο και δημιουργούν ηλεκτρομαγνητικές εκπομπές χαμηλής συχνότητας (4). Τα κύματα αυτού του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου ανακλώνται μπρος πίσω από τη μια μεριά πάνω στην επιφάνεια και από την άλλη στο κάτω μέρος της ιονόσφαιρας με αποτέλεσμα να διατρέξουν ολόκληρο τον πλανήτη. Αν και αυτό το πεδίο είναι ασθενές, μπορεί να προκαλέσει τη δημιουργία υψηλών διαφορών δυναμικού σε πολύ μακριά καλώδια που βρίσκονται πάνω στη γη ή μέσα στη θάλασσα, με αποτέλεσμα διακοπές στην ηλεκτροδότηση και στις τηλεπικοινωνίες πολύ μακριά από το σημείο της έκρηξης.

Κατά τη διάρκεια των επόμενων βδομάδων ακόμα και μηνών, τα ενεργητικά ηλεκτρόνια που παγιδεύτηκαν σε τροχιά από το γήινο μαγνητικό πεδίο προκαλούν την υποβάθμιση των ηλεκτρικών συστημάτων των δορυφόρων που συναντούν (δε φαίνεται στο διάγραμμα).