Με τον «Ασυλλόγιστο» του Μολιέρου, μια αριστοτεχνικά δομημένη ερωτική κωμωδία, περιοδεύει φέτος το «Θεατρικό Σανίδι», σε μια εξελληνισμένη, έμμετρα χυμώδη μετάφραση - απόδοση του Κώστα Γεωργουσόπουλου, στην οποία, όμως, παρεμβαίνει ο θιασάρχης - πρωταγωνιστής Βασίλης Τσιβιλίκας, με δικά του, του σημερινού συρμού, τα περισσότερα αχρείαστα, λεκτικά αστεία. Ο «Ασυλλόγιστος» είναι κωμωδία χαρακτήρων, καταστάσεων, μεταμφιέσεων και οργιαστικών φαρσικών επεισοδίων, με επίκεντρο τον Μασκαρέλο, τον διαβολεμένα έξυπνο υπηρέτη ενός πλούσιου αλλά ασυλλόγιστου γειτονόπουλου, του Λέλου, που ερωτεύτηκε την αγορασμένη σε σκλαβοπάζαρο, από τον Τρούφα, Λείλα, η οποία, από την κουταμάρα του Λέλου και την πώλησή της από τον «αφέντη» της παραλίγο να έχανε τον αγαπημένο της Λέλο και να παντρευόταν τον χαμένο αδερφό της Ανδρέα, εάν... Εάν η «καλή νεράιδα», η μολιερική πένα, δεν ξέμπλεκε το «κουβάρι» των ατυχιών της ζωής, με την αναγνώριση των δυο αδελφών και του μεταμφιεσμένου Τρούφα, που ψάχνει χρόνια τα δυο χαμένα παιδιά του.

Η σκηνοθεσία του Γιάννη Καραχισαρίδη «διάβασε» το μολιερικό έργο σαν μια παλιά ελληνική λαϊκή κωμωδία, σαν ένα «παιχνίδι» της ζωής σε μια μεσοαστική γειτονιά της Αθήνας στα τέλη του 19ου αιώνα, με ανάλογο σκηνικό (Γιάννης Ματαράγκας) και κοστούμια (Αννα Μαχαιριανάκη). Η παράσταση προσφέρει το γέλιο, όχι μόνο χάρη στο φύσει κωμικό μεν αλλά μανιερισμένο, υποκριτικό «κώδικα» του Β. Τσιβιλίκα, αλλά και στις στέρεα, χωρίς κωμικίζοντα «κόλπα» ερμηνεία του Βασίλη Κολοβού (Σερσεμιάν), αλλά και των Μάκη Αρβανιτάκη, Γιάννη Ματαράγκα, Γιάννη Κατσάμπα, που καλοσχεδιάζουν ανθρώπινους τύπους. Αρμόζουσες στην ελαφράδα της κωμωδίας ήταν οι ερμηνείες των Θεώνης Σκαλέρη, Θάνου Σκαλιώρα, Γιώργου Ματαράγκα.