Δεν είναι παράταιρο, αντίθετα είναι απόλυτα φυσικό, σε ένα ιστορικό βιβλίο να προτάσσεται ένα ποίημα, όταν αυτό συμπυκνώνει τη βαθύτερη ουσία του ιστορούμενου γεγονότος, πολύ περισσότερο όταν η συνεισφορά του ατομικού και συλλογικού ανθρώπινου παράγοντα στο ιστορούμενο γεγονός «Ποίηση» απαράμιλλου ήθους, ηρωισμού και αυτοθυσίας. Εύστοχα, λοιπόν, ο ΕΠΟΝίτης μαχητής του ΔΣΕ Τριαντάφυλλος Α. Γεροζήσης στο βιβλίο του «Επίλεκτο Απόσπασμα 1ης Μεραρχίας ΔΣΕ Φλωράκη - Μπελογιάννη - Παπαγεωργίου (Γράμμος - Αγραφα - Μουργκάνα, Αύγουστος - Σεπτέμβρης 1949)» («Σύγχρονη Εποχή»), προτάσσει στίχους από τη «Ρωμιοσύνη» του Γ. Ρίτσου για να εκφράσει το «μπόι» των μαχητών αυτού του αποσπάσματος: «Δύσκολο πια να χαμηλώσουν./ Δύσκολο και να δουν το μπόι τους./ Μέσα στ' αλώνι όπου δείπνησαν μια νυχτιά τα παλικάρια/ μένουνε τα λιοκούκουτσα και το αίμα το ξερό του φεγγαριού/ κι ο δεκαπεντασύλλαβος απ' τ' άρματά τους». Πρόκειται για πολύτιμη, κυριολεκτικά, ιστορική μονογραφία, την οποία προλογίζει όχι ένας αγωνιστής του ΔΣΕ, αλλά ένας στρατιωτικός «γαλουχημένος και εκπαιδευμένος» στρατιωτικός - επικεφαλής του Εθνικού Στρατού ενάντια στο ΔΣΕ. Αναφερόμαστε στον αντιστράτηγο ε.α. Δήμου Δημήτριο, ο οποίος στο ενδιαφέρον, ειλικρινές και τελικώς συγκινητικό προλόγισμα τονίζει ότι «με έντεχνο ιστορικό τρόπο και την παρεμβολή ακριβέστατων και ουσιαστικών διαγραμμάτων», το βιβλίο «φωτίζει μια πολύ λίγο γνωστή επιχείρηση, που αποτέλεσε την επωδό των στρατιωτικών επιχειρήσεων, και έκλεισε τον ιστορικό κύκλο της σύγκρουσης του Εθνικού Στρατού με το ΔΣΕ».

Ο συγγραφέας παλεύοντας, επίμονα και υπόμονα, με την απώλεια γραπτών στοιχείων (έγγραφα, χάρτες, διαταγές, κλπ.) μετά την είσοδο του αποσπάσματος στην Αλβανία και το μνημοκτόνο χρόνο, συγκέντρωσε πολύ σημαντικά στοιχεία και συμπληρώνοντάς με όσα άκουσε από μαχητές του επίλεκτου αποσπάσματος, συγκρατούμενούς του στις φυλακές Τρικάλων, με μαρτυρίες άλλων μαχητών του ΔΣΕ, με βιογραφικά, φωτογραφίες, βιβλιογραφία, ευρετήρια ονομάτων και τόπων, ιστορεί την τελευταία επιχείρηση του ΔΣΕ. Μια επιχείρηση, η οποία ανατέθηκε στο επίλεκτο απόσπασμα της 1ης Μεραρχίας και διήρκεσε από τις 13 Αυγούστου έως τις 22 Σεπτεμβρίου του 1949. Μια συγκλονιστική επιχείρηση, κόντρα στην ολομέτωπη, μεγάλη επίθεση του Στρατού στις μονάδες του ΔΣΕ στο Βίτσι και το Γράμμο. Ενας μεγαλοφυής στρατιωτικός ελιγμός, ένα αληθινό ηρωικό «έπος», για τη σωτηρία όσων αγωνιστών του λαού επέζησαν από τον τετράχρονο, σχεδόν, εμφύλιο πόλεμο που προκάλεσε η αγγλο-αμερικάνική εισβολή, με τη διαφυγή τους στην Αλβανία, υπό την καθοδήγηση τριών μορφών του αγώνα.