Φάκελο με οικονομικό έγκλημα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, βρίσκεται στα συρτάρια του υπουργού Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφη, με πρωταγωνιστή το βασικό μέτοχο του ομίλου της «Ασπίς Πρόνοια» Π. Ψωμιάδη και «εκτελεστικό όργανο» το δίκτυο συνεργατών της ομώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας. Ο Γ. Αλογοσκούφης, κληρονόμησε το φάκελο με τα στοιχεία για το συγκεκριμένο σκάνδαλο, από τον προκάτοχό του στο υπουργείο Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκη. Αν και έχει στα χέρια του βεβαιωμένες «παρατραπεζικές» συναλλαγές τού εν λόγω τραπεζικού ομίλου (από τις πρώτες βδομάδες ανάληψης των καθηκόντων του), ο υπουργός αναμένει τον κατάλληλο χρόνο και αναζητά το πολιτικό σκεπτικό για τα ...περαιτέρω.

Σύμφωνα με πληροφορίες, σήμερα, βρίσκονται στα συρτάρια του υπουργού Οικονομίας περί τις 3.000 βεβαιωμένες συναλλαγές της «παρατράπεζας», με τα αντίγραφα των επιταγών και το δίκτυο των αλληλοτροφοδοτούμενων λογαριασμών. Πρόκειται για στοιχεία που τεκμηριώνουν ένα καραμπινάτο σκάνδαλο με τεράστιες διαστάσεις.

Σε τι συνίσταται η «ουσία» του αναφερόμενου οικονομικού εγκλήματος; Πρόκειται στην ουσία για μια «παρατράπεζα» που αποκάλυψαν έλεγχοι του ΣΔΟΕ στη Βόρεια Ελλάδα και στην Αθήνα, ενώ βασίμως εικάζεται η επέκτασή της και σε άλλες περιοχές (π.χ. Πελοπόννησο, Κρήτη). Από τα διαθέσιμα στοιχεία προκύπτει ότι ο ακαταδίωκτος πρωταγωνιστής λειτουργεί την «παρατράπεζα» εδώ και 8 χρόνια καθώς από το 1996, το θέμα απασχόλησε δύο φορές την επικαιρότητα. Στα τέλη του 2000 (με δημοσιεύματα του Τύπου και Επερώτηση στη Βουλή) και πρόσφατα (το Νοέμβρη του 2003 ξανά με δημοσιεύματα και ελέγχους του ΣΔΟΕ). Και τις δυο φορές, τα δημοσιεύματα περιέγραφαν έναν καλοστημένο μηχανισμό παραγωγής παράνομου χρήματος.

Αυτός ο μηχανισμός, στην προ του 2000 εκδοχή του λειτουργούσε ως εξής: Ο ασφαλιστής πωλούσε στον πελάτη δικαίωμα αγοράς μετοχών της «Ασπίς Πρόνοια» έναντι εγγυημένης ετήσιας απόδοσης 14%. Δηλαδή ο «επενδυτής» είχε τη δυνατότητα την ημέρα λήξης του συμβολαίου ή να πωλήσει τις μετοχές του ή να πάρει πίσω το κεφάλαιο προσαυξημένο με τους τόκους. Επρόκειτο για ένα ιδιότυπο warrant, που δεν προέβλεπε η ελληνική νομοθεσία και φυσικά δε συνοδευόταν από εγγυήσεις. Γι' αυτό βέβαια και ο «ιθύνων νους» - ο εμπνευστής του «κόλπου» - έσπευσε να εγκαταλείψει αυτό το προϊόν, όταν αποκαλύφθηκε από τον Τύπο και έφτασε μέχρι τη Βουλή και έθεσε σε εφαρμογή το νέο, που περιγράφουμε στη συνέχεια.

Και σήμερα, όπως μέχρι και το 2000, το όλο σύστημα στηρίζεται στην προσωπική σχέση ασφαλιστή - ασφαλισμένου. Δεν πρόκειται, βέβαια, για «νεωτερισμό» αλλά - στην ουσία - για πάγιο καθεστώς στην ελληνική αγορά, το οποίο λειτουργεί ως εξής: Ο ασφαλιστής επισκέπτεται, τον υποψήφιο πελάτη και του προτείνει να καταθέσει τις οικονομίες του στον προσωπικό λογαριασμό του κ. Παύλου Ψωμιάδη. Παράλληλα, του εγγυάται ετήσιο επιτόκιο, το οποίο ανάλογα με το ποσό κατάθεσης, φτάνει στο 12%! Ο ίδιος ο ασφαλιστής έχει προμήθεια τουλάχιστον 2%.

Οταν έρχεται η συμφωνημένη ημερομηνία απόδοσης των κεφαλαίων και των τόκων - που γίνεται με προσωπική επιταγή του κ. Ψωμιάδη - τότε αρχίζουν... τα δύσκολα, καθώς πολλές φορές δεν υπάρχουν τα χρήματα. Για να μη βρεθούν ακάλυπτες οι επιταγές, τίθενται σε ενέργεια οι εξής εναλλακτικές λύσεις: Η πρώτη και εύκολη «λύση» είναι η πώληση πακέτων μετοχών, της «Ασπίς Πρόνοια» συνήθως, στο Χρηματιστήριο. Για παράδειγμα, στις αρχές Ιουλίου 2004 πωλήθηκε το 9% περίπου των μετοχών της εταιρίας! Ο λόγος πώλησης πακέτων μετοχών της «Ασπίς Πρόνοια», είναι - όπως εντόνως πιθανολογείται - η εξασφάλιση ρευστότητας έναντι υποχρεώσεων. Μια δεύτερη «λύση» είναι η κάλυψη των επιταγών του κ. Ψωμιάδη από τα διαθέσιμα της «Ασπίς Bank», γεγονός με μακρινό προηγούμενο την εποχή Κοσκωτά. Μια τρίτη, όχι και τόσο σπάνια «λύση» είναι η εξόφληση επιταγών με μεγάλη καθυστέρηση ή και επαναδιαπραγμάτευση.

Ο μηχανισμός αυτός, έφερνε (και εξακολουθεί να φέρνει), ρευστότητα στο βασικό μέτοχο του ομίλου της «Ασπίς Πρόνοια» μέσω του δικτύου της ασφαλιστικής εταιρίας, υποθηκεύοντας τα περιουσιακά στοιχεία των εταιριών του ομίλου, αλλά και τα συμφέροντα των μετόχων και ασφαλισμένων του, καθώς ανά πάσα στιγμή τίθεται ζήτημα κάλυψης των υποχρεώσεων που δημιουργεί η «παρατράπεζα».

Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών (πρώην και νυν) όσο και οι αρχές της Κεφαλαιαγοράς έσπευσαν να καλύψουν το οικονομικό έγκλημα. Εντύπωση προκαλεί, επίσης, η ανεκτική - κατά τα άλλα - στάση της διοίκησης της Τράπεζας της Ελλάδας, στις παρατραπεζικές δραστηριότητες της εν λόγω τράπεζας, οι οποίες έχουν δει δυο φορές μέχρι σήμερα το φως της δημοσιότητας και βρίσκονται σε εξέλιξη.

Και εύλογα τίθενται μια σειρά ερωτήματα, όπως: Τι περιθώρια αντίδρασης έχουν, σήμερα, οι «καταθέτες»; Ποιοι καλύπτουν την κομπίνα, που θίγει όχι μόνο τα συμφέροντα του δημοσίου (φοροδιαφυγή) αλλά και των ασφαλισμένων και μετόχων που εμπιστεύονται τις εταιρίες του ομίλου «Ασπίς»; Τι διασφαλίζει τους ασφαλισμένους έναντι πιθανών κλυδωνισμών αυτού του μηχανισμού συγκοινωνούντων δοχείων; Είναι άραγε, τυχαίο, ότι «αρμόδιοι» και «συναρμόδιοι» παρενέβησαν, επανειλημμένα στο παρελθόν, για να καλύψουν κινήσεις του ομίλου της «Ασπίς», που ήταν, προφανώς, εκτός νομιμότητας και κανόνων ανταγωνισμού; Είναι, αδικαιολόγητες οι υποψίες για διαπλοκή που έχουν διατυπωθεί και φέρνουν στο επίκεντρο μιας φημολογίας παρασκηνίων ηχηρά ονόματα με πολιτικές προσβάσεις;

Εν αναμονή απαντήσεων από τους υπευθύνους, για την ώρα, θα επισημάνουμε πως η «σιγή ιχθύος» - τόσο της προηγούμενης (υπό τον Ν. Χριστοδουλάκη) πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών όσο και της σημερινής (υπό τον Γ. Αλογοσκούφη) - είναι το λιγότερο ύποπτη.