Η άνοδος του κινήματος περνά μέσα από την ενίσχυση των συσπειρώσεων, που αντιλαμβάνονται τη λογική της ΚΝΕ για τα δικαιώματα της νεολαίας, όπως και τη λογική μας για το κίνημα. Εχουμε στα ΑΕΙ - ΤΕΙ συναντηθεί με χιλιάδες τέτοιους νέους, μέσα στους μικρούς αγώνες που υπήρξαν τα τελευταία χρόνια. Μέσα στην προσπάθειά μας να γνωριστεί η νέα γενιά με τον πολιτιστικό πλούτο που έχει δημιουργηθεί κάτω από την επίδραση των κοινωνικών αγώνων. Μέσα στην προσπάθειά μας να αμφισβητήσουμε πλευρές της επίσημης «γνώσης» που σερβίρει η αστική ιδεολογία στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Πολλοί από αυτούς, στις πρόσφατες εκλογές υπερψήφισαν τους συνδυασμούς του ΚΚΕ ξεπερνώντας τα ψευτοδιλήμματα και τους εκβιασμούς της κυρίαρχης πολιτικής. Πολλοί από αυτούς αν και έχουν βαθύνει και στην πολιτική τους σκέψη, κάτω από την έλλειψη αυτοπεποίθησης για την αποτελεσματικότητα της λαϊκής παρέμβασης, κάτω από την αμφιβολία για τη ρεαλιστικότητα της πολιτικής διεξόδου του ΚΚΕ, οδηγήθηκαν στην επιλογή κάποιου άλλου ψηφοδελτίου. Ολοι όμως αυτοί, και ακόμα χιλιάδες άλλοι φοιτητές-σπουδαστές που κάτω από την όξυνση των προβλημάτων αναζητούν διεξόδους σε αγωνιστική κατεύθυνση, είναι μια πρώτη, καλή μαγιά που θα βάλει «πλάτη» για την άνοδο του φοιτητικού-σπουδαστικού κινήματος.

Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση, μετά την «ανανέωση της λαϊκής εντολής», πρέπει να περιμένουμε έντονες εξελίξεις. Το νομοσχέδιο για τις μεταπτυχιακές σπουδές και την έρευνα που παρέδωσε ο απερχόμενος υπουργός Παιδείας στον καινούριο, αποτελεί ένα από τα κομβικά ζητήματα. Αμεσα τη σκυτάλη θα πάρουν η εξειδίκευση των «στρατηγικών αλλαγών» που θα υλοποιηθούν με τα ΕΠΕΑΕΚ ΙΙ και μετά ο νόμος για την «Οικονομική και Διοικητική Αυτοτέλεια». Αλλαγές σε επαγγελματικούς φορείς σχετικά με τη δυνατότητα πρόσβασης και εξάσκησης του επαγγέλματος των πτυχιούχων.

Στις 17 Μάη το κριτήριο της ψήφου δεν είναι η ανάδειξη στη «μικρή» Βουλή της σχολής ανάμεσα στον «μικρό» Σημίτη ή στον «μικρό» Καραμανλή, για το ποιος θα μπορέσει καλύτερα να βολέψει με «μικρές» διευκολύνσεις, για το ποιος θα διαχειριστεί καλύτερα τα «μικρά» ζητήματα της φοιτητικής ζωής, όπως οι εκδρομές, τα προγράμματα μαθημάτων κ.ά.

Κριτήριο είναι η δράση της κάθε παράταξης όλο το προηγούμενο διάστημα. Η θέση που πήρε απέναντι στα προβλήματα. Η καθημερινή της πάλη. Πολλοί θα εμφανιστούν την τελευταία βδομάδα εκθέτοντας στον πάγκο τα πολιτικά τους «πιστεύω» και τα μεγάλα λόγια. Θα στρέψουν τα πυρά τους στην Πανσπουδαστική, είτε κατηγορώντας την ως ύπουλο και άνευ αιτίας δολερό «υποκινητή», είτε κατηγορώντας τη για έλλειψη «επαναστατικότητας». Οι ίδιοι βέβαια φρόντισαν για ένα ολόκληρο χρόνο να απουσιάσουν από τα αμφιθέατρα και από τους αγώνες, να σαμποτάρουν τις ενωτικές-αγωνιστικές πρωτοβουλίες της Πανσπουδαστικής.

Κριτήριο είναι το τι φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα έχουμε ανάγκη. Η Πανσπουδαστική έχει καταθέσει με δράση την πρότασή της για φοιτητικό κίνημα μαζικό, μαχητικό, ενωτικό. Σε συντονισμό με το υπόλοιπο λαϊκό κίνημα. Που θα αντιπαλεύει την κυρίαρχη πολιτική που τσακίζει τα δικαιώματά της στο παρόν και στο μέλλον. Και που παραπέρα θα παλεύει για ριζικές αλλαγές στην εκπαίδευση, για συνολικές αλλαγές στην κοινωνία σε σύγκρουση με τα κυρίαρχα συμφέροντα μαζί με το λαό. Μόνο ένα τέτοιο φοιτητικό κίνημα, μπορεί να έχει δύναμη, αλλά και πολιτικό ρόλο στην κοινωνία. Η πρότασή μας για το φοιτητικό κίνημα δεν περιορίζεται στις φοιτητικές εκλογές. Δεν είναι ένα έσχατο ανάχωμα, μια απλή έκφραση αγανάκτησης όταν η κάθε κυβέρνηση ψηφίζει ένα αντιδραστικό νομοσχέδιο για την παιδεία. Οταν η χώρα μας καταντά ΝΑΤΟικό ορμητήριο και αποβάθρα, αποθήκη πυρηνικών. Οταν η ανεργία κάνει limit-up και οι συνθήκες διαβίωσης limit-down. Οταν η «δημοκρατία» μας, μάς ρωτά μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια ποιος θα μας αλλάξει τα φώτα για την επόμενη τετραετία και από 'κει και πέρα θα πρέπει να βγάζουμε το σκασμό. Τότε το φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα είναι ένα ισχυρότατο εργαλείο για τον κάθε φοιτητή-σπουδαστή, για να μπορεί όχι μόνο να εκφράζει την άποψή του για όλα όσα η εξουσία πράττει για αυτόν χωρίς αυτόν, αλλά πολύ περισσότερο για να είναι αυτή ισχυρή, μαχητική, αποτελεσματική.

Στις 17 Μάη οι δυνάμεις της ΚΝΕ και της Πανσπουδαστικής θα συναντήσουν πρόσθετες δυσκολίες στη μάχη για την αλλαγή των συσχετισμών, λόγω του κλίματος διακοπών και εξεταστικής που θα υπάρχει σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Σε αυτές τις συνθήκες χρειάζεται πολλή περισσότερη δουλιά για να κατανοηθεί η αξία και η σημασία της ψήφου του φοιτητή-σπουδαστή. Ο κάθε ένας φέρει τη δική του ξεχωριστή ευθύνη για να αλλάξει η κατάσταση στο φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα. Πάνω στις φοιτητικές-σπουδαστικές κάλπες θα στρέψουν τα μάτια τους στις 17 Μάη, όσο κι αν αυτό δεν πρόκειται να το ομολογήσουν, η κυβέρνηση, τα επιτελεία της ΕΕ, όσων επεξεργάζονται την κυρίαρχη πολιτική, ακόμα και του ίδιου του Μπερνς. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές της χώρας μπορούν και πρέπει να τους στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα με την υπερψήφιση της Πανσπουδαστικής.