Ο σύγχρονος Γολγοθάς νεοκαισάρων | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο σύγχρονος Γολγοθάς νεοκαισάρων

Ολες αυτές τις μέρες, πριν την Εβδομάδα των Παθών, παραπέμπουν -χωρίς μεταφυσική - στο μέγα πάθος των λαών. Η ανθρωπότητα των φτωχών και των ανήμπορων ζει σε κάθε χτύπο της καρδιάς της τα δικά της πάθη, το φραγγέλιο, τον ακάνθινο στέφανο, την πορεία προς το Γολγοθά και τη Σταύρωση.

Οδεύει στον αιμάτινο δρόμο που τους στρώνουν οι σημερινές λεγεώνες της πλανητικής μονοκρατορίας.

Τώρα, νέοι καίσαρες και πραίτωρες του κόσμου οδηγούν στη σφαγή των νηπίων, τη μεγάλη αιματοχυσία, άλλοτε στο Ιράκ, πρόσφατα στη Γιουγκοσλαβία και όπου αλλού θίγονται τα συμφέροντα των Φαρισαίων και του Μαμμωνά.

Καθημαγμένη η ανθρωπότητα από τις υποκινούμενες εντάσεις και συγκρούσεις, τις περιφερειακές συγκρούσεις, την υπονόμευση καθεστώτων και αργότερα των συνόρων, οδηγείται φραγγελωμένη προς το Γολγοθά της «νέας τάξης», κάτω από τις εντολές των καισάρων, την υποκρισία των Πιλάτων και των φαρισαϊκών αποφάσεων των διεθνών οργανισμών.

Τα μωρά πεθαίνουν στην κούνια τους, μαζί με τις μανάδες τους, που προσφέρουν την ύστατη σταγόνα από το γάλα τους, που έχει γίνει «όξος και χολή» από την έσχατη πείνα. Αντρες, γυναίκες, γέροντες και παιδιά κείτονται νεκροί από τις φονικές επιδρομές των νεοκαισάρων, από τους λοιμούς, τους λιμούς και τους νεοφασιστικούς αποκλεισμούς.

Σταυρωτήδες, γύρω μας, ανταλλάσσουν με αργύρια τις ζωές του κόσμου. Ενεδρεύουν οι Ιούδες, και όχι όπως εκείνος ο μαθητής, που φαίνεται να πίστευε περισσότερο στην επίγεια δικαίωση και όχι στην επουράνια, μετά θάνατον, πλανερή ανάσταση νεκρών.

«Ηλί, ηλί, λαμά σαβαχθανί», όχι αυτή του Γολγοθά, αλλά η ματωμένη κραυγή του κόσμου, που δεν μπορεί να περιμένει την εξ ύψους βοήθεια για να ανακόψει την πορεία στη Σταύρωση και την επί της Γης «παραμυθία» των ανεκδότων.

«Απιστοι» Θωμάδες θέτουν τον δάκτυλον «επί τον τύπον των ήλων», αμφισβητούν τα δόγματα του νέου Ηρώδη του κόσμου και της Ηρωδιάδας. Αντιστέκονται οι λαοί, δοκιμάζουν, δοκιμάζονται και αγωνίζονται.

«Ηλί, ηλί, λαμά σαβαχθανί»... Αλίμονο αν περιμέναμε τη λύτρωση από εκείνους που ετοιμάζουν τα καρφιά της σταύρωσης. Η Ανάσταση δε θα ερχόταν ποτέ.

Του Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ