Σαφέστατος ήταν ο Κ. Καραμανλής. Τη μια μέρα πήγε στην ετήσια Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ), όπου υποσχέθηκε τα πάντα, προκειμένου οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας να ευαρεστηθούν και προχωρήσουν σε περισσότερες επενδύσεις. Και την άλλη μέρα, από το βήμα του Ζαππείου, παρουσιάζοντας τη διακήρυξη της ΝΔ για τις ευρωεκλογές, ζήτησε την παραπέρα ενίσχυση του κόμματός του και την ψήφο του λαού, ώστε να προχωρήσει πιο τολμηρά και αποφασιστικά στην εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του και σε όλα όσα υποσχέθηκε την παραμονή στους βιομηχάνους.

Οι εργαζόμενοι, επομένως, μπορούν να επιλέξουν. Εάν θέλουν ακόμη πιο αντιλαϊκό φορολογικό σύστημα, ακόμη πιο αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, περισσότερη ακρίβεια και παραπέρα διεύρυνση της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Παιδείας και της Υγείας, κλπ., κλπ., με δυο λόγια, ακόμη χειρότερες συνθήκες ζωής και δουλιάς, μπορούν και πρέπει να ψηφίσουν ΝΔ. Εάν θέλουν, όμως, να στείλουν στην κυβέρνηση ένα ισχυρό και ουσιαστικό μήνυμα αντίστασης και απόκρουσης των προαναφερόμενων μέτρων. Εάν θέλουν η δύναμη της ψήφου τους να πιάσει τόπο και να έχει πραγματικό αντίκρισμα, τότε ένας είναι ο δικός τους δρόμος: Η ψήφος στο ΚΚΕ, η συμπαράταξή τους με τους κομμουνιστές, με όλους όσοι αγωνίζονται.