Βέβαια, τα προαναφερόμενα δεν είναι τα μοναδικά παραδείγματα. Κάθε άλλο. Τόσα χρόνια τώρα, σοσιαλδημοκρατικές και συντηρητικές κυβερνήσεις των χωρών - μελών της ΕΕ συναποφασίζουν στις Βρυξέλλες όλα όσα ζουν καθημερινά, τόσο οι Ελληνες εργαζόμενοι, όσο και οι εργαζόμενοι των άλλων χωρών. Κι όσες φορές «τσακώθηκαν» μεταξύ τους, έγινε αποκλειστικά και μόνο για το μερίδιο της πλουτοκρατίας της χώρας τους και όχι για το... ανθρώπινο πρόσωπο των όποιων αντιλαϊκών αποφάσεών τους. Αλλωστε, η ανυπαρξία του διαβόητου ανθρώπινου προσώπου της ΕΕ, όπως και των κυβερνήσεων των χωρών - μελών της, είτε είναι σοσιαλδημοκρατικές είτε συντηρητικές, έγινε ακόμη περισσότερο εκκωφαντική τελευταία, με την ένοχη και εγκληματική σιωπή τους, σχετικά με τα βάρβαρα και απάνθρωπα εγκλήματα της ισραηλινής κυβέρνησης σε βάρος των Παλαιστινίων, όπως και με τα βάρβαρα βασανιστήρια στα αμερικανικά κάτεργα του Ιράκ.

Τα περί «ανθρώπινου προσώπου», «κοινωνικής συνοχής» και δε συμμαζεύεται είναι μόνο και μόνο για προεκλογική κατανάλωση. Οπως τώρα, για τις ευρωεκλογές.