«

Καλημέρα, σύντροφε!». Η φωνή του φίλου μου του Γιώργου, αλέγρα και κεφάτη, μου ερχόταν, προχτές, από την άλλη άκρη του σύρματος. «Χρόνια πολλά και για το ...Αγιον Πάσχα που περάσαμε, και καλή δύναμη να έχουμε, για να βγάλουμε πέρα τους δύσκολους, αλλά ωραίους αγώνες που έχουμε μπροστά μας».

«

Λοιπόν, για το Κυπριακό. Τρία "ΝΑΙ" και ένα "ΟΧΙ" είχαμε, από ελληνικής πλευράς, στη σύσκεψη των τεσσάρων πολιτικών αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ωραία και "εθνικώς υπερήφανα" και τα τρία παιδιά: Κωστάκης, Γιωργάκης και αυτός ο ...ΣΥΡΙΖΑΣ, ο Νικολάκης. Με σύμπνοια και με "εθνική ομοψυχία" (άλλος καθαρά και άλλος λίγο μασημένα) είπαν το "ΝΑΙ" που τους ζήτησε το αφεντικό. Και πώς θα μπορούσαν, άλλωστε, να χαλάσουν το χατίρι του φίλου και εταίρου "μας", κυρίου Μίλερ, ο οποίος, με όρκο μάς βεβαιώνει ότι το Σχέδιο Ανάν είναι βέρι βέρι γκουτ (δηλαδή, πολύ πολύ καλό!..). Και τι σημασία έχει τώρα, αν ο αμόρφωτος και πολιτικά ανώριμος λαουτζίκος - και στην Ελλάδα και στην Κύπρο - απορρίπτει, με συντριπτική πλειοψηφία, το αμερικανόπνευστο αυτό σχέδιο, που έπρεπε, μάλλον, να το ονομάσουν, "Σχέδιο Κοντολίζα"... Κι έμεινε μόνον ένα κόμμα, το τιμημένο ΚουΚουΕ, να πει το βροντερό το "ΟΧΙ" στον ιμπεριαλισμό και στο πανάθλιο Σχέδιό του».

Είναι, πραγματικά, φοβερό, φίλε αναγνώστη, αυτό που συμβαίνει ετούτες τις μέρες σε βάρος του κυπριακού λαού. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, με μια εκπληκτική συγχορδία θράσους και κυνικότητητας, καταπατώντας, χωρίς κανένα πρόσχημα, το ιερό δικαίωμα κάθε λαού να αποφασίζει αυτός για το μέλλον του, χρησιμοποιώντας όλα τα ανέντιμα και ανήθικα μέσα (κουνώντας πρόστυχα μπροστά στα μούτρα των Κυπρίων, ως δέλεαρ, τα δολάρια και τα ευρώ τους), προσπαθούν να αποσπάσουν πάση θυσία το πολυπόθητο γι' αυτούς «ΝΑΙ», και να μετατρέψουν την Κύπρο σ' ένα άθλιο διεθνές προτεκτοράτο, προγεφύρωμα και ορμητήριο για τις ανόσιες επιχειρήσεις τους εναντίον των λαών της Μέσης Ανατολής και όχι μόνον.

Ομως, δε θα το πετύχουν. Ο λαός της Κύπρου θα πει, και στο δημοψήφισμα, το δικό του παλικαρίσιο «ΟΧΙ». Η ανυπότακτη Ρωμιοσύνη, αν και «με το σουγιά στο κόκαλο/ με το λουρί στο σβέρκο,/ θα πεταχτεί από ξαρχής/ θ' αντρειέψει, θα θεριέψει/ και θα καμακώσει το θεριό/ με το καμάκι του ήλιου».