Τα αποτελέσματα των εκλογών της περασμένης Πέμπτης στη Νότια Κορέα προκάλεσαν μια σαρωτική αλλαγή στη σύνθεση του πολιτικού σκηνικού της χώρας. Συντηρητικά κόμματα εξουσίας εκτοπίστηκαν (πρώτη φορά στα τελευταία 44 χρόνια) από τις δύο πρώτες θέσεις. Τη θέση τους πήρε ένα νεοϊδρυθέν κόμμα, το ΟΥΡΙ (ήτοι «Το Ανοιχτό Μας Κόμμα») που κατάφερε να πετύχει κοινοβουλευτική πρωτοκαθεδρία εξασφαλίζοντας άνετη πλειοψηφία (άνω των 151 εδρών από μόλις 49 που είχε πριν) στη νέα νοτιοκορεατική Εθνοσυνέλευση... Επιπλέον, για πρώτη φορά ένα εργατικό κόμμα («Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα») φάνηκε να εκλέγεται στη νοτιοκορεατική Βουλή...

Ομως, το δεδομένο αποτέλεσμα δεν επήλθε «απλώς» γιατί η μεγάλη πλειοψηφία του νοτιοκορεατικού εκλογικού σώματος προσήλθε στις κάλπες βλέποντάς τες... «σαν ένα δημοψήφισμα» συναισθηματικής υποστήριξης ή όχι του αποπεμφθέντος (με κοινοβουλευτικό πραξικόπημα στις 12 Μάρτη) εκλεγμένου προέδρου Ρο Μου γιουν, όπως έσπευσαν να παρατηρήσουν (πικρόχολα ή αμήχανα) ξένα δίκτυα.

Ο εκτοπισμός του προέδρου Ρο και η προσωρινή αντικατάστασή του από τον νυν πρωθυπουργό Γκοχ (άνθρωπο του κατεστημένου και της αμερικανοκίνητης χούντας που ανατράπηκε τη δεκαετία του '80) ήταν μόνον η πιο τελευταία σταγόνα στο ποτήρι πολιτικών που προωθούνταν είτε από τις μεγάλες νοτιοκορεατικές εταιρίες, ή κατ' επιταγή της Ουάσιγκτον (που από το '53 διαθέτει βάσεις και μία στρατιά τουλάχιστον 37.000 πεζοναυτών κοντά στα σύνορα με τη ΛΔ Κορέας).

Βέβαια, (μήνες πριν την αποπομπή του) ο πρόεδρος Ρο είχε πολλάκις καταγγείλει για «πολιτική παρακώλυση» το παρόν πολιτικό σύστημα που αντικατοπτριζόταν στην έως πρότινος σύνθεση της Βουλής... Είχε δημοσίως υποστηρίξει ότι αδυνατούσε (λόγω της τρικλοποδιάς που έβαζε συχνά το πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο) να προωθήσει όσα είχε προεκλογικώς υποσχεθεί (π.χ. ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική από τις ΗΠΑ, τακτική φιλικής προσέγγισης με τη γείτονα ΛΔ Κορέας κλπ.). Ομως, πέρα από τον παράγοντα «πρόεδρος Ρο», το εκλογικό αποτέλεσμα αντανακλά το γεγονός πως πλέον ένα σημαντικό τμήμα του νοτιοκορεατικού λαού, (που αντιδρούσε με την προώθηση της επικίνδυνης έντασης - από τις ΗΠΑ - στην Κορεατική Χερσόνησο, με την αποστολή Νοτιοκορεατών στρατιωτών σαν «επιμελητειακή ανθρωπιστική βοήθεια» στο Ιράκ και με γνωστές αντεργατικές πολιτικές) αποφάσισε να εκφράσει και κοινοβουλευτικά την αντίθεσή του...

Η σημαντική πολιτική ανανέωση στην Εθνοσυνέλευση της Ν.Κορέας είναι αναμφίβολα ένα σημαντικό βήμα. Ομως, το επόμενο και κρισιμότερο μείζον ζήτημα είναι εάν το «ΟΥΡΙ», ο νικητής δηλαδή των εκλογών της 15ης Απρίλη, θα τιμήσει και στην πράξη (πέρα από την προεκλογική θεωρία...) τις ψήφους των Νοτιοκορεατών ή εάν θα «ενσωματωθεί» τελικώς στον κυκεώνα της οικονομικο-πολιτικής καθεστηκυίας τάξης...

Το ερώτημα αυτό δε θ' αργήσει (και πολύ) να απαντηθεί. Το νέο πρώτο κόμμα στη νοτιοκορεατική Εθνοσυνέλευση θα κληθεί άμεσα να δώσει στη νέα Bουλή την απάντησή του στις προκλήσεις των ΗΠΑ για «γεωπολιτικές ανακατατάξεις». Αλλωστε, το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης με το που έκλεισαν οι κάλπες στη Νότια Κορέα, στο αεροδρόμιο της Σεούλ προσγειωνόταν το αεροπλάνο του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Ντικ Τσένεϊ. Οι πιέσεις του Τσένεϊ π.χ. για «ολοκλήρωση της στρατηγικής ανακατάταξης» των αμερικανικών βάσεων στην περιοχή ή την επίδειξη μιας «πιο πιεστικής» πολιτικής της Σεούλ έναντι της γείτονος ΛΔ Κορέας, είναι δεδομένες...