Κυριακή 18 Απρίλη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
Η ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΑΘΗΝΑ...

(60 χρόνια δίχως τα μνημεία)

ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ της Εθνικής Αντίστασης, που θα έπρεπε να είχε η πρωτεύουσα, θύμισε πρόσφατα, με γράμμα του στο «Ρ», ο Ρουμελιώτης συναγωνιστής, ο τυπογράφος Δημήτρης Κρίκος. Ενα χρέος της πολιτείας, που έχουν περάσει τόσα χρόνια κι όμως εξακολουθεί να μένει προκλητικά ανεκπλήρωτο.

ΑΛΗΘΕΙΑ είναι, βέβαια, πως οι αντιστασιακές οργανώσεις, η ΠΕΑΕΑ και τα παραρτήματά της σ' όλη τη χώρα, υπερνικώντας πολλές δυσκολίες και κάθε λογής εμπόδια, έστησαν μνημεία. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για ορισμένους δήμους, κοινότητες και άλλους φορείς.

ΕΙΝΑΙ, όμως, επίσης αλήθεια πως σ' αυτά τα πολλά χρόνια που πέρασαν από τότε η πολιτεία υπήρξε προκλητικά απούσα, εκεί που έπρεπε να είχαν ανεγερθεί μνημεία, για να θυμίζουν τη μεγάλη θυσία, τη λεβεντιά και την αρετή του λαού μας, που δεν προσκύνησε τους χιτλεροφασίστες εισβολείς και τους ντόπιους τρισάθλιους συνεργάτες τους.

ΕΥΣΤΟΧΗ και θα προσθέταμε και οδυνηρή η επισήμανση του Δ. Κρίκου με την αναφορά του στο συγκλονιστικό εκείνο ξεσηκωμό, που έζησε η Αθήνα κι η Ελλάδα ολόκληρη, για να ματαιώσουν το θανάσιμο κίνδυνο της επέκτασης της βουλγάρικης κατοχής. Ηταν το μεγάλο εκείνο συλλαλητήριο, στις 22 Ιούλη 1943.

ΚΟΡΥΦΑΙΑ στιγμή του αντιστασιακού μας αγώνα, όταν τα ελληνικά νιάτα, τα νιάτα της ΕΠΟΝ, αψήφησαν τα γερμανικά τανκς και αξέχαστη πάντα η ΕΠΟΝίτισσα Παναγιώτα Σταθοπούλου μαζί με τους συντρόφους της. Η κατεχόμενη Ευρώπη και οι πολιτείες της, που ζούσαν κάτω από την μπότα των ναζί, δεν έχουν ζήσει παρόμοιες στιγμές. Μπροστά στις ερπύστριες, μπροστά στα πολυβόλα, που θέριζαν νιάτα ασταμάτητα.

Ο «ΡΙΖΟΣ» έχει δώσει και σ' άλλες επετειακές περιστάσεις, μαρτυρίες αγωνιστών, καθώς και πληροφορίες για το ολονύχτιο ξόδι της Παναγιώτας κι έπειτα για την κηδεία της, στο νεκροταφείο Ζωγράφου, όπου βρίσκεται κι ο τάφος της. Ρουμελιώτισσα η Παναγιώτα γεννήθηκε στην Αμερική από μετανάστες γονείς, που κατάγονταν από το Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας. Η Κατοχή, τους βρήκε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στου Γκύζη, στην οδό Βαλτινών. Κι αυτός ακριβώς είναι ο δρόμος, που μετά τη θυσία της πήρε και το όνομά της. Αλλά οι δοσιλογικές κυβερνήσεις που ακολούθησαν αφαίρεσαν το όνομά της, όπως έγινε και σ' άλλες παρόμοιες περιπτώσεις.

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ, γράφει ο Δ. Κρίκος, πέρασαν... Η ηρωική μορφή της Σταθοπούλου βρέθηκε στην αφάνεια και στη λησμονιά. Υστερα από χρόνια, επί δημαρχίας Δ. Μπέη, στήθηκε μια υποτυπώδης πλάκα απέναντι από εκεί όπου βρισκόταν το σπίτι της (στο άλσος, γιατί στην πολυκατοικία που έγινε δε δέχτηκαν να τοποθετηθεί και έτσι παραμένει φθαρμένη από το χρόνο)...

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ Χωριό έχει υψώσει (με φροντίδα του αντιστασιακού Αυγέρη Αυγερόπουλου και των συγγενών της) το μνημείο που ταιριάζει στη θυσία της. Με απούσα πάντα την πολιτεία.

ΟΣΟΙ σήμερα περνούν από την Πανεπιστημίου, στη συμβολή της με την Ομήρου, βλέπουν μια πλάκα, εντοιχισμένη στον τοίχο της Τράπεζας, αφιερωμένη στη μεγάλη εκείνη διαδήλωση και στα ονόματα των πεσόντων. Πλάκα, που τοποθέτησαν αντιστασιακοί και που τα καυσαέρια την έχει κάνει μια μουντζούρα αδιάβαστη.

ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΕΣ οργανώσεις πολλές φορές έχουν ζητήσει να υψωθεί στο χώρο της θυσίας το μνημείο που ταιριάζει, αλλά κι η πλάκα να μπορεί να δώσει το μήνυμά της στους διαβάτες, που τα μάτια τους πέφτουν πάνω της.

ΠΡΕΠΕΙ, τέλος στου Γκύζη, η οδός Βαλτινών να ξαναπάρει το όνομα της θρυλικής ΕΠΟΝίτισσας, όπως έγινε αμέσως μετά τη διαδήλωση.

ΕΞΗΝΤΑ χρόνια κι η Αθήνα, η αδούλωτη πολιτεία, περιμένει της Εθνικής Αντίστασης τα μνημεία. Στην αναφορά αυτή, μεγάλος είναι ο κατάλογος. Ποιο πρώτο, ποιο δεύτερο, ποιο ύστατο να θυμίσεις; Ξεχνιέται, μήπως, το Σκοπευτήριο της Καισαριανής; Στο θυσιαστήριο της λευτεριάς διαφεντεύουν οι ντουφεξήδες της Σκοπευτικής, οι επίγονοι του Μποδοσάκη...

ΕΞΗΝΤΑ χρόνια κι η Εθνική μας Αντίσταση περιμένει τα μνημεία της θυσίας μας. Κι αυτό, όταν η Αθήνα είναι γιομάτη, σε πλατείες, δρόμους, με προτομές - προσκυνητάρια της ξενοκρατίας και της υποτέλειας. Και περιμένουν πάντα ο Δημήτρης Γληνός, η Ηλέκτρα, ο Μπελογιάννης, η Σταθοπούλου, οι 200 ήρωες της Πρωτομαγιάς και πολλοί άλλοι... Ανοιχτό κι ανεκπλήρωτο μένει πάντα το μεγάλο χρέος της πολιτείας.


Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ