Πέμπτη 25 Μάρτη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 23
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Καθημερινοί ασφυκτικοί έλεγχοι

Οι «Ράμπο» της Ελληνικής Αστυνομίας στήνουν μπλόκα σε κάθε γωνιά της Αθήνας και ελέγχουν τους εργαζόμενους μετανάστες

Μετανάστες που ζουν στα Κάτω Πατήσια μιλούν στη συντάκτρια του «Ρ»
Μετανάστες που ζουν στα Κάτω Πατήσια μιλούν στη συντάκτρια του «Ρ»
Ο Μεράζ έχει δύο παιδιά και τη μητέρα του άρρωστη στο Μπανγκλαντλές, αλλά δεν μπορεί να τους δει. Ο Αλόμγκιρ δεν έχει αγκαλιάσει το παιδί του τα τελευταία τρία χρόνια. Ενώ, ο Χοκ κατάφερε πρόσφατα να πάρει την πολυαναμενόμενη άδεια παραμονής. Και τι μ' αυτό; Η μόλις ανανεωθείσα άδειά του ήταν... ληγμένη.

Πρόκειται μόνο για τρεις από τους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, που, φτάνοντας στην «ελληνική γη της επαγγελίας» όπου περίμεναν να βρουν τουλάχιστον ένα κομμάτι ψωμί για να τα βγάλουν πέρα, βρέθηκαν εγκλωβισμένοι. Εγκλωβισμένοι στην παρανομία. Στην ανεργία και στη μιζέρια. Στην εκμετάλλευση.

Το τελευταίο διάστημα, οι γνωστοί έλεγχοι - «για το καλό όλων μας» όπως συνεχίζουν να απαντούν οι αρμόδιοι - που υφίστανται οι μετανάστες ανά πάσα στιγμή και σε κάθε γωνιά, από τους αστυνομικούς τύπου «Ράμπο» με το αυτόματο στο χέρι, έχουν πολλαπλασιαστεί, όπως καταθέτουν στο «Ρ».

Σύμφωνα με μια ομάδα μεταναστών που εργάζονται σε βιοτεχνίες ραπτικής, δεν είναι λίγες οι φορές που τέτοιοι έλεγχοι έχουν ως αποτέλεσμα να καθυστερούν στη δουλιά - με ό,τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό. Καταμεσής του δρόμου στήνεται «ανάκριση». «Αδεια εργασίας». «Αδεια παραμονής». Ακόμα και «πού μένεις». Για όσους δεν έχουν να δείξουν τα σχετικά έγγραφα, η συνέχεια περιλαμβάνει από καταδίωξη μέσα στους δρόμους της Αθήνας μέχρι και επί τόπου... «απονομή δικαιοσύνης» διά της οδού «πυξ-λαξ» - κάτι που συμβαίνει περισσότερο σε μικροπωλητές. Τους βρήκαμε στο Μοναστηράκι, σ' ένα από εκείνα τα σπίτια που απέξω μοιάζουν ακατοίκητα και από μέσα στεγάζουν δέκα ψυχές.

Αλλος παρανομεί, άλλος καταδιώκεται...

Ο συλλογισμός απλός. Σε μια κουβέντα στα Κ. Πατήσια, αυτή τη φορά. «Δουλεύουμε ανασφάλιστοι. Για να ανανεώσουμε όμως την άδεια παραμονής ζητούν 300 ένσημα. Κατηγορούν εμάς, αν δε δίνουμε τα ένσημα που ζητάνε. Δεν κολλά το αφεντικό ένσημα. Αντί να τα βάλει με το αφεντικό που δε μας κολλά ένσημα, τα βάζει με τους εργάτες».

Ο Ροτόν, ο Μοχάμεντ, ο Σαχάνουρ, ο Κάσεμ μένουν στην Ελλάδα πάνω από μια δεκαετία. Εχουν όλοι γυναίκες και παιδιά στο Μπανγκλαντές, που δεν μπορούν ούτε να δουν, αφού δεν έχουν στα χέρια τους παρά μόνο βεβαιώσεις ότι έχουν καταθέσει τα χαρτιά τους για την άδεια παραμονής.

«Τη μία φορά ζητούν εκατό ένσημα, την άλλη φορά διακόσια, την άλλη τρακόσια. Ο,τι θέλουν ζητούν», λέει ο Ροτόν κι η οργή του κατακλύζει την κουβέντα. «Πήγε ο Χοκ να πάρει την άδεια και ήταν ληγμένη». «Μα, 300 ένσημα δεν μπορούν να μαζέψουν ούτε οι Ελληνες», συμπληρώνει ο Κάσεμ.

Αυτοί οι άνθρωποι ζουν με την αγωνία μήπως αρρωστήσουν. Χωρίς βιβλιάριο υγείας, θα πρέπει να «σκάσουν» μια περιουσία στους ιδιώτες γιατρούς. Ο Αλόμγκιρ δουλεύει δώδεκα ώρες και παίρνει γύρω στα είκοσι ευρώ. Μερικοί δουλεύουν μονάχα τέσσερις ή πέντε μήνες, σε κάποιο νησί, σε εστιατόρια κυρίως. «Και πρέπει να στέλνουμε και χρήματα στους δικούς μας... Αν περισσεύουν...».

«Γιατί να κάνει κάποιος κάτι παράνομο; Για να φύγει πάλι πίσω; Εμείς είμαστε οι φοβισμένοι. Δεν ήρθαμε εδώ για να κάνουμε κακό. Εμείς έχουμε πατρίδα, έχουμε γυναίκα, μάνα, πατέρα. Δεν ήρθαμε εδώ για να κάνουμε κακό». Είναι η απάντηση του Ροτόν σε όσους θέλουν τους μετανάστες να... πρωτοπορούν ως «εν δυνάμει» τρομοκράτες.

Η ουσία, στην «άτυπη μεταναστευτική πολιτική»

«Ολα αυτά δεν εντάσσονται σε μια τυπική πολιτική. Δηλαδή, το να μη χορηγείται στο μετανάστη η άδεια το Φλεβάρη που κάνει την αίτηση, αλλά να πρέπει να περάσει περίπου ένα εξάμηνο. Αυτό δεν είναι κάτι που καταγράφεται απ' το νόμο. Αυτή είναι η έννοια της άτυπης μεταναστευτικής πολιτικής», δηλώνει στο «Ρ» η Κ. Κασσιμάτη, καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, με συμμετοχή σε ευρύ σχετικό ερευνητικό έργο.

Η Κ. Κασσιμάτη εξηγεί πως ενώ η Ελλάδα τις προηγούμενες δεκαετίες αποτελούσε περιφέρεια του δυτικού καπιταλισμού, έχει μεταβληθεί η ίδια πλέον σε ένα καπιταλιστικό κέντρο που δέχεται πλέον μετανάστες από όλα τα κράτη της Βαλκανικής Χερσονήσου, αλλά και πολλά της Μέσης και της Απω Ανατολής. Το ελληνικό κράτος έχει υιοθετήσει απέναντι στους μετανάστες την ίδια πολιτική που εφάρμοσαν και τα δυτικά κράτη στους Ελληνες μετανάστες στη δεκαετία του 1960, αλλά και αργότερα. «Τους έλεγαν "γκάνστερμπάϊ". Δεν τους έλεγαν δηλαδή εργάτες, αλλά "φιλοξενούμενους εργάτες". Κι αυτοί ήταν το διαπραγματευτικό ατού για τους Γερμανούς. Πώς να διεκδικήσουν τα γερμανικά συνδικάτα καλύτερες αμοιβές, όταν ο άλλος έλεγε "εμένα δε με νοιάζει, εγώ έχω τον εφεδρικό στρατό". Και εννοούσαν τους ξένους εργάτες. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει κι εδώ». Πρόκειται ασφαλώς για τη γνωστή τακτική του «διαίρει και βασίλευε».

Στο ερώτημα αν τελικά υπάρχει πολιτική βούληση για τη νομιμοποίηση των μεταναστών, η απάντηση είναι ξεκάθαρη: «Ισα - ίσα. Υπάρχει πολιτική βούληση προς την άλλη πολιτική κατεύθυνση. Διότι επιμένω ότι η εκμετάλλευσή τους θα υπάρχει εφόσον είναι παράνομοι. Από κει και πέρα υπάρχει βέβαια και η εκμετάλλευση του Ελληνα εργαζόμενου, που δεν είναι παράνομος στον τόπο του».


Α. Μ.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Απεργία πείνας ξεριζωμένων στη Δράμα(2020-02-12 00:00:00.0)
Η «μεταναστευτική πολιτική» τους(2005-11-10 00:00:00.0)
Τώρα τους εμπαίζουν οι ...γαλάζιοι(2004-05-19 00:00:00.0)
Νέα εμπόδια στις παροχές των μεταναστών(2002-12-24 00:00:00.0)
Πληρώνουν για να μείνουν, αλλά και να φύγουν(2001-05-29 00:00:00.0)
Σωρηδόν απορρίπτουν τις αιτήσεις τους(2000-11-04 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ