Κύριο χαρακτηριστικό της προεκλογικής αντιπαράθεσης, ενόψει των εκλογών της 7ης του Μάρτη, αποτέλεσε η συστηματική προπαγανδιστική προσπάθεια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ν' αποκρύψουν και να διαστρεβλώσουν θεμελιώδεις πολιτικές τους επιλογές και αποφάσεις, της περασμένης τετραετίας, σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) και τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, οι οποίες διαμορφώνουν και επιβάλλουν την όποια διακυβέρνηση από την ερχόμενη Δευτέρα.

Πρόκειται για συνειδητή προσπάθεια εξαπάτησης και υφαρπαγής της ψήφου της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, σε μια πρωτοφανή προσπάθεια της ντόπιας ολιγαρχίας να επιβάλει γενικευμένη σκοταδιστική αποπολιτικοποίηση, που συνιστά μέγιστο ζήτημα πολιτικής δημοκρατίας στη χώρα μας και προδιαγράφει τα όσα σχεδιάζονται για «το κρίσιμο 2004».

Βασικές πολιτικές της περασμένης τετραετίας, η περιβόητη «προσαρμογή» στην ΟΝΕ του Μάαστριχτ και η νέα ευρω-λιτότητα με το τέλος της δραχμής και την επιβολή του ευρώ, η διαπραγμάτευση για το ευρωσύνταγμα και η διεύρυνση της ΕΕ, το «νέο» δόγμα και η «νέα» δομή του ΝΑΤΟ, με την υπαγωγή της αναβαθμισμένης «αντιτρομοκρατικής» βάσης της Σούδας απευθείας στο αμερικανικό Στρατηγείο του ΝΑΤΟ και όχι στη «Συμμαχική Διοίκηση» (SHAPE) στην Ευρώπη, το ζήτημα του λεγόμενου ευρωστρατού, τα γεγονότα της 11/9/2001 και ο ρόλος της Ελλάδας στις επεμβάσεις και κατοχές του Αφγανιστάν και του Ιράκ, απουσιάζουν εκκωφαντικά από την προεκλογική προπαγάνδα του διπολικού δικομματισμού που διεκδικεί τη διακυβέρνηση της χώρας.

Ακροθιγώς και σποραδικά γίνονται αναφορές στις έξωθεν επιβαλλόμενες «λύσεις» στο Κυπριακό και στα Ελληνοτουρκικά, που υποτίθεται ότι αποτελούν και την αφορμή «συνταγματικής» επίκλησης για την επίσπευση των εκλογών. Απουσιάζουν ακόμη και οι αναφορές σε «κεντρικές» κυβερνητικές πολιτικές, όπως η εξάμηνη προεδρία της ΕΕ το 2003, ακόμη και σ' αυτή την πολυδιαφημιζόμενη σύλληψη της «17Ν» (!!!).

Το ΠΑΣΟΚ, μετά την αποπομπή του «καταλληλότερου» Κ. Σημίτη και την επιβολή του νεοταξίτη Γ. Παπανδρέου ως μόνου και αποκλειστικού «αρχηγού» της «νέας παράταξης», προσπάθησε να πείσει με διάφορες γλυκανάλατες ασυναρτησίες ότι δήθεν το βασικό πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι (...) κάθε «πολίτης» και το ναρκωτικό του, κάθε χωριό και κομπιούτερ, κάθε πόλη και ιδιωτικό πανεπιστήμιο, κάθε νέος και γυμναστήριο μετά την ανασφάλιστη πρωινή παρτ-τάιμ εργασία.

Η ΝΔ ξεκίνησε να πάρει τις εκλογές, επειδή, λέει, θα αποδοκιμαζόταν η «διεφθαρμένη διακυβέρνηση» του ΠΑΣΟΚ. Και οι δυο κατέληξαν σ' ένα όργιο προπαγανδιστικής παροχολογίας, κινδυνολογίας και εκβιασμών, αλλά για την ουσιαστική πολιτική «ταμπακέρα» συνέχισαν να τηρούν απόλυτη «σιγήν ιχθύος». Ακόμη και οι εντυπωσιακές μεταγραφές, ιδιαίτερα του «νέου» ΠΑΣΟΚ, με «δεξιούς» και «αριστερούς» νεοφιλελεύθερους, μετά το αρχικό ξάφνιασμα καλύφθηκαν πίσω από ένα θορυβώδες «πολιτικό» κουτσομπολιό χωρίς ουσιώδη πολιτική αντιπαράθεση.

Είναι φανερό ότι η ντόπια ολιγαρχία προσπαθεί να επιβάλει και στην Ελλάδα, μια πολιτικά «ατίθαση» χώρα, το νεοταξίτικο μετα-ψυχροπολεμικό μοντέλο εναλλαγής στην εξουσία «πολιτικών» διαχειριστών «αυτονομημένων» από την «πολιτική δημοκρατία», όπως τη γνωρίσαμε τις τελευταίες δεκαετίες, δηλαδή έξω και ενάντια στο δημοκρατικό ανταγωνισμό συλλογικών συμφερόντων. Η «πολιτική» παρουσιάζεται ως «διαχείριση» επιμέρους, εξατομικευμένων «καθημερινών προβλημάτων», και η «ιδεολογία» αντί για κοσμοθεωρία, κάτι ανάμεσα σε ψυχαναγκαστικό μάντρωμα, διεφθαρμένη χρησιμοθηρία και απαθή, κυνικό οχαδερφισμό. Πρόκειται για απαξία και περιφρόνηση του «κυρίαρχου λαού». Αλλά και για συνειδητή εξαπάτηση των (...) «ψηφοφόρων», αφού πολιτικές, όχι μόνο υπάρχουν, αλλά ασκούνται καθημερινά με ωμό, βίαιο και ταξικό τρόπο.